بررسی تراکم عروقی و خصوصیات کلینیکوپاتولوژیک پیوژنیک گرانولومای دهانی و زیرگروه های هیستوپاتولوژیک آن

بیان مساله: با توجه به شباهت بالینی پیوژنیک گرانولوما (PG) با برخی آسیب های نئوپلاستیک و یا هامارتوماتوز، بررسی تراکم عروق خونی در این آسیب می تواند به تعیین روند آن کمک نماید.
هدف از این پژوهش، بررسی تراکم عروقی و خصوصیات کلینیکو پاتولوژیک پیوژنیک گرانولومای دهانی و انواع هیستوپاتولوژیک آن بود.
مواد و با بررسی 94 پرونده ی پیوژنیک گرانولوما موجود در بایگانی، اطلاعات مربوط به سن، جنس، محل، اندازه، مدت زمان آسیب و وجود زخم در کل و در زیر گروه های لوبولر (LCH) و غیر لوبولر (non- LCH) استخراج و مقایسه شد. همچنین، شمارش عروق خونی در واحد سطح در اسلایدهای H&E انجام گرفت و تراکم عروق خونی در دو زیر گروه، دو جنس و دو گروه زخمی و غیر زخمی با استفاده از آزمون آماری تی مستقل (Independent Sample T-Test) مقایسه گردید.
شیوع پیوژنیک گرانولومای دهانی 5/4 درصد بود، که نسبت مردان به زنان 7/1: 1 و میانگین سنی 99/27 سال و شایع ترین محل درگیری لثه (84 درصد) گزارش شد. شیوع موارد غیر لوبولر بیشتر از لوبولر و لثه ی نواحی پشت فک پایین در گروه لوبولر و لثه ی پیشین فک بالا در گروه غیر لوبولر شایع ترین محل درگیری بودند. میانگین مدت زمان وجود آسیب ها در گروه غیر لوبولر بیشتر از گروه لوبولر بود. سطح زخمی در آسیب های غیر لوبولر (4/89 درصد) بیشتر از آسیب های لوبولر (6/78 درصد) گزارش شد. میانگین تراکم عروق خونی در مردان و زنان برابر و در آسیب های با سطح زخمی و غیر زخمی به گونه ی معنادار متفاوت بود (01/0= p) و در آسیب های لوبولر و غیر لوبولر تفاوت معنادار گزارش نشد.
محل ابتلا، مدت زمان وجود آسیب و شمار موارد بدون زخم در فرم LCH، متفاوت با ماهیت راکتیو این زیرگروه، بیان کننده ی شباهت بیشتر آن به آسیب های تومورال یا رشدی تکاملی است. جنسیت، اثری در شمار عروق خونی موجود در پیوژنیک گرانولوما ندارد، اما سطح زخمی بر شمار عروق خونی موجود در پیوژنیک گرانولوما موثر است.