مقایسه کارایی تیغه لارنگوسکوپ یک بار مصرف پلاستیکی با تیغه فلزی چند بار مصرف برای لوله گذاری داخل تراشه در طی القای بیهوشی به روش سریع
لارنگوسکوپها به علت تماس تیغه های آنها با غشاهای مخاطی دهان، یکی از واسطه های بالقوه انتقال عفونت میباشند. یک روش برای جلوگیری از انتقال عفونت، استفاده از تیغه های یک بار مصرف پلاستیکی میباشد. هدف ما در این مطالعه مقایسه کارایی تیغه های یک بار مصرف پلاستیکی در مقابل تیغه های فلزی برای لولهگذاری داخل تراشه میباشد. مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 320 بیمار بالای 10 سال کاندیدای عمل جراحی الکتیو، وارد مطالعه شدند. پس از القای بیهوشی، لولهگذاری نای به وسیله یکی از تیغه های پلاستیکی یا فلزی برای بیماران انجام میشد و مدت زمان لولهگذاری و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی قبل و بعد از لولهگذاری ثبت گردید و داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS تحلیل گردید.
لولهگذاری نای در تمامی بیماران با موفقیت صورت گرفت. میانگین اختلاف زمان لولهگذاری از حد بالای استاندارد در گروه تیغه های فلزی 22/4±87/1- و در گروه تیغه های پلاستیکی 19/8±42/1 بود. همچنین میانگین اختلاف اشباع اکسیژن خون شریانی از حد پایین 90 درصد بعد از لولهگذاری در گروه تیغه های پلاستیکی برابر با 71/2±07/6 و فلزی برابر با 21/1±16/7 بود که هر دو پارامتر از نظر آماری با یکدیگر اختلاف معنیداری داشتند.
در صورت استفاده از تیغه های پلاستیکی، هم زمان لولهگذاری و هم میزان افت اشباع اکسیژن خون شریانی در مقابل تیغه های فلزی افزایش مییابد که این امر میتواند باعث ایجاد عوارضی مانند آسپیراسیون در بیمار گردد.
لارنگوسکوپ ، زمان ، اکسی متری
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.