سطوح شواهد بالینی در مقالات منتشر شده در مجلات علمی- پژوهشی علوم پزشکی ایران (1387-1373)

پزشکی مبتنی بر شواهد بر استفاده صحیح از نتایج تحقیقات علمی بر بالین بیمار تاکید دارد. در این مطالعه به ارزیابی سطوح شواهد بالینی مقالات منتشرشده در مجلات علمی- پژوهشی علوم پزشکی ایران در یک دوره پانزده ساله (1387-1373) پرداخته شده است.
روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، با روش نمونه گیری تصادفی منظم، سال های 1376، 1381 و 1386 به عنوان نمونه انتخاب و مقالات بالینی منتشرشده در شماره های فرد مجلات علمی- پژوهشی علوم پزشکی کشور در آن سال ها استخراج شدند. این مقالات بر اساس جدول سطوح شواهد بالینی آکسفورد، از سطح یک (بالاترین) تا سطح چهار (پایین ترین)، رتبه بندی شدند. برای تحلیل و مقایسه روند انتشار مقالات، از نرم افزار SPSS (ویرایش 5/11) و آزمون مجذور کای در سطح معنی داری 05/0>P استفاده شد.

از 4497 مقاله منتشرشده در سه سال منتخب، تعداد 2860 مقاله بالینی استخراج و سطوح شواهد آنها تعیین شد. مجموع مقالات سطوح یک تا سه از 9/19% در سال 1376 به 1/30% در سال 1386 افزایش داشته است که روند رو به رشد شواهد بالینی را در طی زمان نشان می دهد (001/0=P). میانه سطوح شواهد در دوره مطالعه از سطح سه به سطح دو تغییر یافته است. بیشتر مقالات بالینی (7/59%) در هیچ یک از چهار سطح درجه بندی شواهد طبقه بندی نشدند.

سطح شواهد مقالات بالینی مجلات علمی- پژوهشی علوم پزشکی ایران در طی دوره مطالعه به طور معنی داری افزایش داشته است؛ بنابراین به نظر می رسد کیفیت تحقیقات بالینی در ایران بر اساس استاندارد پزشکی مبتنی بر شواهد، روند رو به رشدی را پیموده است.