بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف تفاله خشک گوجه فرنگی در جیره غذایی بر خصوصیات هیستومورفومتریک روده باریک جوجه های گوشتی

این آزمایش به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف تفاله خشک گوجه فرنگی بر خصوصیات هیستومورفومتریک روده باریک جوجه های گوشتی انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، شش تکرار و 5 مشاهده در هر تکرار بر روی 150 قطعه جوجه گوشتی نر سویه لوهمن1 انجام شد. 5 تیمار این آزمایش به ترتیب، شامل استفاده از سطوح صفر، 5، 10، 15 و 20 درصدی از تفاله خشک گوجه فرنگی در جیره های آزمایشی بود. طول دوره آزمایش 8 هفته شامل مراحل آغازین (1 تا 21 روزگی)، رشد (22 تا 42 روزگی) و پایانی (43 تا 56 روزگی) بود. در سن 56 روزگی سه پرنده از هر تیمار به صورت تصادفی جداسازی و کشتار شده، از هر یک از قسمت های دئودنوم، ژژونوم و ایلئوم روده باریک هر قطعه جوجه، 3 نمونه (3×3) با ثبت مشخصات آن تهیه و پس از مراحل پاساژ (الف- آبگیری ب- شفاف نمودن ج- آغشته نمودن بافت ها با پارافین) جهت قالب گیری آماده گردیدند. اندازه طول و ضخامت پرزها، ضخامت لایه های عضلانی، مخاطی و زیرمخاطی در نمونه ها اندازه گیری گردید. نتایج مطالعه خصوصیات هیستومورفومتریک روده جوجه ها نشان داد پرندگانی که از سطوح بالای تفاله گوجه فرنگی تغذیه شده بودند، در قسمت دوازدهه آنها از طول پرزها و ضخامت لایه های مخاطی و زیر مخاط به طور بسیار معنی داری (01/0 ≥ P) کاسته شد. ضخامت پرزها در قسمت ایلئوم این پرندگان به طور معنی دار افزایش نشان داد (05/0 ≥ P). بر اساس نتایج این تحقیق می توان بیان نمود که استفاده از سطوح بالاتر تفاله گوجه فرنگی (میزان فیبر خام جیره غذایی بیشتر از 6 درصد) می تواند بر خصوصیات هیستومورفومتریک روده جوجه های گوشتی تاثیر منفی بگذارد. این اثر می تواند موجب کاهش سطح جذب مواد مغذی شده و در نتیجه باعث کاهش عملکرد تولید شود.