آیین اخلاق پرستاری ایران

پرستاری یکی از ارکان مهم سیستم های خدمات بهداشتی - درمانی در هر کشور است. خدمات پرستاری می تواند به طور مستقیم بر پیامد سلامت و بیماری و شاخص های مرتبط با آن موثر باشد. تدوین کدهای اخلاقی متناسب با فرهنگ و مذهب جامعه راهکار مناسبی جهت بهبود کیفیت خدمات پرستاری مورد انتظار ذی نفعان می باشد. در دهه های اخیر پرداختن به مقولات اخلاق و تدوین راهنماهای اخلاقی از مهم ترین اولویت های حوزه ی سلامت در کشور ماست و آیین اخلاق پرستاری نیز در این راستا و با هدف ارائه ی چارچوب و راهنمای تصمیم گیری های مبتنی بر اخلاقیات در پرستاری تدوین شده است.
با توجه به نیاز کشور در این زمینه، با بهره گیری از نظرات صاحب نظران حوزه ی پرستاری و اخلاق پزشکی و تشکیل کارگروه های مختلف، این آیین در سال 89 تدوین شد. آیین اخلاق پرستاری ایران با 12 ارزش و 71 آیین اخلاقی - حرفه ای در دومین نشست شورای عالی اخلاق پزشکی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مورخ 16 اسفند 89 به تصویب نهایی رسید. این آیین در 12 مورد به مفاهیم ارزشی نظیر حفظ شان و کرامت انسانی، پایبندی به تعهدات حرفه ای، پاسخگویی، حفظ حریم خصوصی بیماران، ارتقاء صلاحیت علمی و عملی و احترام به استقلال فردی می پردازد. هم چنین، در این مجموعه «پرستار و جامعه» با 9 بند، به پرستاری مبتنی بر جامعه، سلامت افراد و نقش پرستار در بحران می پردازد؛ «پرستار و تعهدات حرفه ای» با 14 بند، پرستار را در تیم حرفه ای و وظایف حرفه ای وی ترسیم می کند؛ «پرستار و خدمات بالینی» با 23 بند، پرستار را در عرصه ی ارائه ی خدمات بالینی و تصمیم گیری های مراقبتی یاری می دهد؛ «پرستار و همکاران تیم درمانی» با 15 بند، ارتباط پرستاران با همکاران، مدیران و مسوولیت های مدیران را بازگو می کند؛ «پرستار، آموزش و پژوهش» با 10 بند دستورالعمل های اخلاقی در حوزه ی آموزش و پژوهش، ارتباط استاد و دانشجو را ارائه می دهد.