مقایسه گرایش به تفکر انتقادی در سال های مختلف تحصیلی و ارتباط آن با اضطراب در دانشجویان پرستاری

رشد توانایی تفکر انتقادی دانشجویان یکی از بزرگ ترین چالش های مربیان پرستاری است. شناسایی موانع تفکر انتقادی و برطرف کردن آن می تواند به توسعه آن کمک نماید. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه گرایش به تفکر انتقادی در سال های مختلف تحصیلی و ارتباط آن با اضطراب بود.
این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بود که بر روی تعداد 188 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی شهر یزد انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش بود که بخش اول شامل مشخصات دموگرافیک، بخش دوم پرسشنامه گرایش به تفکر انتقادی کالیفرنیا و بخش سوم اضطراب اسپیلبرگر می شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آمار توصیفی (توزیع فراوانی مطلق و نسبی) و استنباطی (ANOVA، پیرسون) استفاده گردید.
تفاوت آماری معناداری بین گرایش به تفکر انتقادی بر حسب سال تحصیلی وجود نداشت. و بین گرایش به تفکر انتقادی و اضطراب ارتباط معکوس و معناداری وجود داشت (0.0001=p، 426/0-r=).
دانشجویان با اضطراب کمتر از گرایش به تفکر انتقادی مطلوب تری برخوردار بودند. بنابراین، برای رشد تفکر انتقادی دانشجویان پرستاری و دستیابی به اهداف آموزشی این رشته لازم است تا شرایط استرس زا در محیط های آموزش بالینی تعدیل گردد و روش های مقابله با استرس های موجود به دانشجویان آموزش داده شود.