مقایسه دو روش درمان دستی و تیپینگ در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو

استئوآرتریت مفصل زانو یکی از شایع ترین بیماری های تخریبی به خصوص در افراد کهن سال است، که منجر به درد و ناتوانی قابل ملاحظه ای می شود. روش های مختلفی برای درمان استئوآرتریت پیشنهاد می شود. در مطالعه حاضر از بین درمان های ارایه شده دو روش درمان دستی و تیپینگ با هم مقایسه شده است.
این تحقیق بر روی 36 بیمار میان سال (65/6 ± 31/50) مبتلا به استئوآرتریت زانو به روش نمونه گیری آسان انجام شد. کلیه بیماران بیش از یک سال درد زانو داشتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه 1 درمان تیپینگ و گروه 2 درمان دستی. هر گروه قبل از درمان های مورد نظر، فیزیوتراپی روتین شامل اولتراسوند و تنس دریافت کردند. درمان در گروه تیپینگ در 6 جلسه و درمان دستی در 10 جلسه هر دو به مدت دو هفته انجام شد. درد بر اساس مقیاس Numerical rating scale (NRS) و سطح توانایی عملکردی بیمار با استفاده از پرسش نامه Western ontario mc master universities osteoarthritis (WOMAC) قبل و بلافاصله بعد از درمان ارزیابی شد. (آزمون Paired t-tests جهت مقایسه قبل و بعد از درمان و آزمون Independent t-test جهت مقایسه دو گروه درمانی مورد استفاده قرار گرفت).
تفاوت معنی داری در کلیه متغیرها (به جز خشکی مفصلی) پس از انجام دو روش درمانی مشاهده شد (001/0 > P). در بررسی خشکی مفصلی در گروه تیپینگ قبل و بعد از درمان اختلاف معنی داری وجود نداشت (323/0 = P). مقایسه نتایج دو گروه نشان داد که درمان های دستی در کاهش علایم استئوآرتریت موثرتر بوده است (05/0 > P).
نتیجه گیری: هر دو روش درمان دستی و تیپینگ در بهبود بیماران استئوآرتریت موثر بودند، اما درمان دستی نسبت به تیپینگ روش بهتری جهت کاهش درد و ناتوانی بیماران بوده است. درمان دستی روشی غیر تهاجمی، بدون عوارض و ارزان جهت درمان محافظه کارانه ساییدگی زانو می باشد.