شیوع کمردرد و رابطه آن با میزان فعالیت بدنی، سن و شاخص توده بدنی در کارکنان دانشگاه پیام نور استان فارس

هدف تحقیق حاضر تعیین میزان شیوع کمردرد و بررسی رابطه آن با میزان فعالیت بدنی، شاخص توده بدنی و سن در کارکنان دانشگاه پیام نور استان فارس بود که با حمایت مالی دانشگاه پیام نور در قالب طرح تحقیقی انجام شده است.
از میان 709 نفر از کارکنان دانشگاه پیام نور استان فارس، تعداد 182 نفر زن و مرد شاغل در 12 مرکز به صورت هدفمند و در دسترس (غیر احتمالی) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای ارزیابی کمردرد از پرسش نامه استاندارد کیوبک استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری 2χ، ضریب همبستگی Pearson و آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) استفاده شد (05/0 < P).
شیوع بالای کمردرد (3/86 درصد) در بین نمونه های تحقیق و در دامنه سنی بین 30 تا 40 سال بود. آزمون 2χ تفاوت معنی داری بین افراد دارای کمردرد و نمونه هایی نشان داد که هیچ دردی در ناحیه کمر گزارش نکرده بودند (001/0 > P). همچنین تفاوت معنی داری بین میزان کمردرد در دو گروه اساتید و کارمندان مشاهده نشد (05/0 > P). ضریب همبستگی Pearson نشان داد که رابطه معنی داری بین فعالیت بدنی و درد در ناحیه کمر وجود دارد (02/0 = P)، ولی رابطه معنی داری بین سن و میزان درد در ناحیه کمر و همچنین جنس و میزان کمردرد مشاهده نشد (05/0 > P). شاخص توده بدنی در بیشتر افراد طبیعی بود. آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تفاوت معنی داری بین وزن و میزان درد در ناحیه کمر نشان داد (02/0 = P).
نتیجه گیری: افرادی که ورزش می کردند، درد کمتری داشتند. با توجه به رابطه مثبت ورزش منظم و درد کمتر، پیشنهاد می شود که جهت پیش گیری از کمردرد، کارکنان زمانی را در هفته به ورزش کردن منظم اختصاص دهند.