بررسی تاثیر آموزش زبان انگلیسی بر میزان شدت لکنت

هدف از این پژوهش بررسی تفاوت تاثیر آموزش زبان انگلیسی بر میزان شدت انواع لکنت در زبان اول و زبان انگلیسی افراد یک زبانه دارای لکنت بوده است.
جامعه آماری این پژوهش کلیه افراد 12 تا 23 ساله دارای لکنت بودند، که به مراکز گفتار درمانی شهر اصفهان مراجعه کرده اند. نمونه مورد مطالعه 15 نفر بودند که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. روش پژوهش شبه آزمایشی و طرح پژوهش یک طرح تک گروهی پیش آزمون– پس آزمون است. در این پژوهش آزمودنی ها قبل و بعد از آزمایش از نظر میزان شدت لکنت مورد سنجش قرار گرفته اند. در این پژوهش میزان شدت انواع لکنت با استفاده از تست SSI3 Howell و همکاران مورد اندازه گیری و سنجش قرار گرفت.
آموزش زبان انگلیسی به روی میزان شدت لکنت تاخیری در کلمات عملکردی و کلمات محتوایی در زبان انگلیسی نسبت به زبان اول تاثیر معنی داری ندارد، اما آموزش زبان انگلیسی در کاهش میزان لکنت غیر تاخیری در کلمات عملکردی و کلمات محتوایی در زبان انگلیسی نسبت به زبان اول تاثیر معنی داری دارد. همچنین آموزش زبان انگلیسی در کاهش میزان شدت کل لکنت در زبان انگلیسی نسبت به زبان اول تاثیر معنی داری دارد. این اثرات حداقل در سطح 05/0 = P معنی دار بودند.
نتیجه گیری: آموزش زبان انگلیسی پس از 12 سالگی تاثیر مثبت و یا منفی در درمان و بهبود لکنت در زبان اول افراد لکنتی نداشت. همچنین پس از مهارت گویش آموزش زبان انگلیسی، میزان شدت لکنت در زبان انگلیسی نسبت به زبان اول کمتر شد.