اثر مایع درمانی خوراکی و تزریقی مادران در سه ماهه سوم بارداری بر تغییرات حجم مایع آمنیوتیک

الیگوهیدرآمنیوس، حجم مایع آمنیوتیک کمتر از حد انتظار برای سن حاملگی است.که در صورت شدت، می تواند منجر به مرگ و میر و بیماریزایی جنین شود. هدف از انجام این مطالعه تعیین اثر مایع درمانی خوراکی و تزریقی هیپوتونیک بر روی مادران باردار بر روی شاخص مایع آمنیوتیک می باشد. این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی، بین سال های 88-87 در شهر بابل بر روی 60 زن حامله در 38-35 هفته حاملگی انجام گردید. زنان باردار به طور تصادفی با شاخص مایع آمنیوتیک 10-5 سانتی متر، کیسه آب سالم و جنین بدون آنومالی در سونوگرافی، در سه گروه وارد مطالعه شدند. گروه اول، کنترل بوده و درمانی دریافت نکردند. گروه دوم، مایع خوراکی (آب) به صورت h 2/ L 2 و گروه سوم، مایع تزریقی ایزوتونیک (رینگر) به صورت h 2/ L 2 دریافت کردند. قبل و یک ساعت بعد از درمان با سونوگرافی شاخص مایع آمنیوتیک مشخص گردید. داده ها با نرم افزار آماری SPSS16و با استفاده از آزمون های مجذور کای، آنالیز واریانس، آزمون داده های تکراری، وآزمون تی زوجی محاسبه گردید. در گروه کنترل تفاوت میانگین شاخص مایع آمنیوتیک در سنجش اول و در سنجش دوم 74/1±39/0 سانتی متر (33/0p=)، در گروه دوم، تفاوت میانگین شاخص مایع آمنیوتیک قبل از درمان و پس از درمان 82/1±32/1- سانتی متر (004/0p=) و در گروه سوم تفاوت میانگین شاخص مایع آمنیوتیک قبل از درمان و پس از درمان 85/1±85/1- سانتی متر بود (001/0p=). که روند تغییرات در شاخص مایع آمنیوتیک معنی دار بوده است (001/0p=). نتایج این بررسی نشان داد که مایع درمانی مادر به صورت خوراکی و تزریقی روش مناسبی جهت افزایش کوتاه مدت میزان شاخص مایع آمنیوتیک می باشد واین افزایش در گروهی که مایع درمانی تزریقی گردیدند، بیشتر است.