نظریه توحید در شادکامی

هدف نوشتار آن است که روشن سازد با توجه به ساختار دو بعدی شادکامی (نشاط رضامندی)، تئوری شادکامی از نظر اسلام کدام است و چه چیزی می تواند تحقق شادکامی را تبیین کند. این پژوهش، یک بررسی کتابخانه ای است. بدین منظور، آن بخش از منابع اسلامی (قرآن و حدیث) که مربوط به این مسئله می باشد، مشخص و با استفاده از روش تحلیل محتوا (متن) مطالعه شده اند. نتایج نشان می دهد که تئوری شادکامی در اسلام، بر «توحید» مبتنی است که به معنای «واقعیت شناسی توحیدی» و «هماهنگ سازی با واقعیت های توحیدی» مربوط به شادکامی می باشد. بر اساس این تئوری، شادکامی بر واقعیت هایی مبتنی است که توسط خداوند متعال تقدیر شده و دستیابی به آن نیز راه خاصی دارد که باز توسط خداوند متعال تنظیم شده است. شناخت این واقعیت ها و پذیرش آنها، از سویی موجب «رضامندی» از تقدیرهای خداوند متعال می شود، چون آنها را مبتنی بر «خیر» می بیند. همچنین موجب «نشاط» می شود، چون لذت های مورد نیاز را بر اساس الگوی الهی آن تامین می کند.