نظارت بالینی در بستر سنگلاخی

نظارت بالینی روشی ضروری جهت پیشرفت حرفه ای پرستاران است و دارای پیامدهای مثبتی برای رویارویی با بسیاری از چالش های پرستاری است. بررسی درک عوامل موثر بر فرآیند نظارت بالینی که هدف این مطالعه است، می تواند برای اثربخشی نظارت بالینی مفید باشد.

این پژوهش کیفی و از نوع آنالیز محتوا است. شرکت کنندگان 18 نفر از سوپروایزرها و پرستاران بودند که به روش مبتنی بر هدف انتخاب شدند. گردآوری داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته، مشاهده، و بررسی اسناد از مهر 1388 تا شهریور 1389 انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آنالیز محتوا صورت گرفت.

نظارت بالینی توسط سوپروایزرها متاثر از تعامل ابعاد فردی و سازمانی است. درون مایه ها در بعد فردی شامل:1) صلاحیت های فردی سوپروایزر؛ 2) صلاحیت های فردی نظارت شونده؛ و 3) روابط متقابل بین آنها، و در بعد سازمانی شامل: 1) حجم کاری زیاد؛ 2) ماهیت پیچیده نظارت بالینی؛ 3) سازمان دهی غیر اثربخش؛ و 4) بسترکاری نامناسب برای نظارت بودند.

ویژگی های فردی سوپروایزر و نظارت شونده، ماهیت پیچیده نظارت بالینی و ویژگی های محیط بیمارستان، به عنوان بستری برای ایفای نقش نظارتی بر عملکرد سوپروایزرهای بالینی اثر می گذارند که موجب تسهیل و یا ممانعت از ایفای نقش آنان می گردند. بدیهی است که تعامل این دو بعد، نقشی پر مخاطره برای سوپروایزر ترسیم می کند که شناخت آن به مدیران پرستاری کمک می کند تا در جهت اجرای اثربخش نظارت بالینی به برنامه ریزی نمایند.