ارزیابی توان اکولوژیکی منطقه سجافی با استفاده از سامانه اطلاعات و منطق فازی (GIS) جغرافیایی

در این پژوهش توان اکولوژیکی منطقه سجافی در شهرستان هندیجان، با توجه به گسترش روز افزون توسعه در مناطق ساحلی و همجوار آن از یک سو و آسیب پذیری بالقوه آنها از سوی دیگر، در مقیاس 1:100000 و با روش روی هم گذاری نقشه ها به روش بولین با کمک سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) ارزیابی شد. همچنین برای کاستی های موجود منطق بولین در روش روی هم گذاری، از منطق فازی در روش مذکور استفاده و نتایج حاصل از آن (منطق فازی) با روش فوق مقایسه گردید. نتایج نشان می دهد، از میان کاربری های مناسب با توان منطقه مطالعاتی، توسعه و کاربری های آبزی پروری و اکوتوریسم سهم بالایی دارند و سایر کاربری ها سهم بسیار کمرنگی از سطح منطقه را شامل می شدند. نسبت مساحت پهنه های دارای توان برای آبزی پروری و اکوتوریسم به سطح محدوده برابر 68% برای آبزی پروری، 25% برای اکوتوریسم است. همچنین استفاده از منطق فازی در روش مذکور، کم اهمیت نبوده است، به طوری که درصدهای مربوط به مدل توسعه آبزی پروری و اکوتوریسم تغییر چشم گیری داشته و طبقه خوب برای کاربری آبزی پروری از 68 درصد به 72 درصد تغییریافته و در کاربری اکوتوریسم از 25درصد به 30 درصد تغییر یافته است. اما بیشترین تغییر مساحت در طبقه نامناسب مشاهده میشود. به طوری که میزان درصد این طبقه در کاربری آبزی پروری از 14 درصد به 5 درصد و در کاربری اکوتوریسم از 69 درصد به 59 درصد تغییر کرده است این موضوع نشان می دهد که استفاده از منطق فازی می تواند نقش تعیین کننده ای در طبقه بندی داشته باشد.