تاثیر سطوح مختلف انرژی جیره ی غذایی بر روی شاخص های رشد و بافت شناسی کبد ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus)

برای تعیین نیاز انرژی ماهی شانک زردباله، آزمایش با سه جیره ی غذایی حاوی انرژی متفاوت (24، 22، 20 کیلو ژول بر گرم) همراه با یک تیمار تغذیه شده از غذای تر با سه تکرار برای مدت 8 هفته طراحی گردید. کلیه تیمارها در تانک 300 لیتری حاوی 20 ماهی)وزن اولیه 12±2. 1 گرم) انجام گرفت که روزانه 2 بار در حد سیری مورد تغذیه قرار می گرفتند. در انتهای دوره ی آزمایش، جیره های غذایی بر روی بازماندگی و درصد افزایش وزن بدن بی تاثیر بودند (05/0<P). ضریب چاقی و ضریب تبدیل غذای در بین تیمار های تغذیه شده با غذای فرموله نسبت به غذای تر اختلاف معنی داری را نشان می داد (05/0>P). ضریب چاقی با افزایش میزان انرژی از 20 تا 24 کیلوژول افزایش و مقدار ضریب تبدیل غذایی با افزایش انرژی روند کاهشی را نشان می داد. بیشترین درصد شاخص احشایی و شاخص کبدی و میزان چربی احشا در ماهیان تغذیه شده از غذای فرموله مشاهد شد. با افزایش میزان انرژی از میزان رطوبت و خاکستر لاشه کاسته شد، اما برمیزان چربی لاشه، میزان ابقای انرژی و ابقای پروتئین افزوده گردید. تنها بین تیمار های تغذیه شده با انرژی بیشتر (22 و 24 کیلو ژول بر گرم) نسبت به انرژی کمتر (20کیلو ژول و غذای تر) در شاخص ابقای انرژی اختلاف معنی داری مشاهد شد (05/0>P). بیشترین رسوب چربی کبد (LDA) در تیمار تغذیه شده با انرژی24 کیلو ژول بر گرم مشاهده شد که با سایر تیمار ها اختلاف معنی داری داشت (05/0>P). درجه پاتولوژی 4 (معادل نکروز) برای کبد های ماهیان تیمار شده با بالاترین انرژی به دست آمد و در دو تیمار دیگر درجه پاتولوژی 3 یا متوسط و در تیمار تغذیه شده با غذای تر درجه 2 یا ملایم تعیین گردید. با توجه به بررسی های حاصل از پارامتر های رشد و بافت شناسی کبد، مطلوب ترین انرژی برای رشد ماهی شانک زردباله 22 کیلوژول و نسبت P/E 25 گرم به کیلوژول محاسبه گردید.