افزایش لایه بندی آب در خلیج چابهار پس از وقوع توفان حاره ای گونو

در این تحقیق، با استفاده از داده های میدانی (دما، شوری و چگالی آب) خلیج چابهار، اثر توفان حار های گونو بر افزایش شیو (شیب) لایه بندی آب خلیج مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. داده های میدانی برداشت شده در برش های طولی و عرضی خلیج چابهار پس از باد های غربی (پیش از توفان) و جنوب شرقی (پس از توفان)، برای توصیف اثر این پدیده ها بر توزیع کمیت های فیزیکی آب، مورد استفاده قرار گرفته است. توزیع شوری آب قبل از وقوع توفان، گواهی بر حضور آب های لایه ی زیر سطحی دریای عمان (شوری کمتر از 5/36 قسمت در هزار) در اعماق خلیج است. از سوی دیگر میدان شوری مشاهده شده بعد از باد جنوب شرقی، حرکت آب های سطحی کم شور از د هانه ی خلیج به سمت مناطق ساحلی (به علت پدیده ی انتقال اکمن) را نشان می دهد. بنابراین، شوری آب خلیج با پیش روی به سمت ساحل کاهش می یابد. یک هفته پس از کاهش شدت توفان، توزیع عمودی چگالی و شوری در کل منطقه، موجب لایه بندی شدید آب می شود. به عبارت دیگر ورود آب های آزاد و کم شور به ایستگاه های ساحلی به همراه اختلاط باد ناشی از توفان، گرادیان غیریکنواخت عمقی این دو پارامتر را در جهت عمود بر د هانه ی خلیج ایجاد می کند. به علاوه روابط بین پارامتر های برداشت شده، با استفاده از آزمون های آماری مختلف، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. مقایسه ی مقادیر کمیت های ذکر شده، از طریق تحلیل های آماری به تحلیل توزیع کمیت ها در سطوح افقی و عمودی و سرانجام به ترسیم الگوی گردش آب در خلیج چا بهار منجر شده است.