ارتباط چند شکلی ژنی «-5 T/C» پروموترژن GP1BA پلاکت با سکته حاد قلبی زودرس در بیماران مراجعه کننده به مرکز قلب شهید رجایی تهران

سابقه و هدف چندین چند شکلی ژنی در رابطه با گلیکوپروتئین های پلاکتی به عنوان فاکتور خطر برای بیماری های قلبی عروقی شناسایی شده است. در این مطالعه نقش چند شکلی ژنی -5T/C سکانس کوزاک ژن GPlb α، به عنوان یک فاکتور خطر در سکته قلبی زودرس در بخشی از جمعیت ایرانی مورد مطالعه قرار گرفت.
مواد و روش ها در یک مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1389، 100 بیمار سکته قلبی و 100 فرد سالم که با آنژیوگرافی، گرفتگی عروق در آن ها رد شده بود، بررسی شدند. دو گروه از نظر سن همسان بودند و متعاقب ارزیابی های بالینی به وسیله پزشک متخصص انتخاب شدند. توزیع ژنوتیپ افراد مورد مطالعه به وسیله روش PCR-RFLP و با استفاده از DNA استخراج شده ازگلبول های سفید انجام گرفت. یافته ها توسط نرم افزار 13 SPSS و آزمون کای دو تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها بین دو گروه از نظر سن، ابتلا به دیابت و افزایش فشار خون اختلاف معناداری وجود نداشت، ولی تفاوت از نظر جنس، سابقه خانوادگی، استعمال سیگار و افزایش چربی خون، معنادار بود. فراوانی آلل موتانت C و آلل T در جمعیت مورد مطالعه به ترتیب 13/0 و 87/0 به دست آمد. بررسی ژنوتیپی و فاکتور خطر در افراد مورد مطالعه، نشان دهنده تاثیر هموزیگوت CC در بروز سکته قلبی زودرس بود(56/0 p=، 06/3 OR= و 94/29-31/0 = 95% CI).
نتیجه گیری با مقایسه آلل موتانت C در دو گروه بیمار و کنترل، ارتباط معناداری بین این آلل و بروز سکته قلبی مشاهده نشد ولی ژنوتیپ CC ممکن است با بروز سکته قلبی زودرس ارتباط داشته باشد.