بررسی کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر اصفهان

مولتیپل اسکلروزیس (Multiple sclerosis، MS) یک بیماری مزمن و پیشرونده دستگاه عصبی مرکزی است که به میلین اعصاب مغز و نخاع آسیب می رساند و باعث بروز عوارض متعددی در بیماران مبتلا می گردد. ناتوانی های فیزیکی و تغییرات روانی می تواند بر روی عزت نفس و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به MS تاثیر گذارد. این مطالعه با هدف ارزیابی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به MS شهر اصفهان طراحی و اجرا گردید.
این پژوهش به صورت مقطعی انجام شد. جامعه پژوهش، بیماران عضو انجمن MS اصفهان تشکیل دادند. نحوه نمونه گیری به صورت طبقه ای 2 مرحله ای، خوشه ایو متناسب با حجم نمونه انجام گرفت که از بین 4250 نفر بیمار مبتلا در اصفهان، 251 نفر مراجعه کننده به انجمن MS و بیمارستان الزهرا (س) و بر اساس نوع بیماری وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک آن ها نیز ثبت شد. روش گردآوری اطلاعات به صورت خودگزارشی و با استفاده از پرسش نامه اختصاصی کیفیت زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس (Multiple sclerosis quality of life، 54MSQOL-) بود که در مجموع حاوی 54 سوال می باشد.
تقریبا 50 درصد بیماران زن و 50 درصد مرد و دامنه سنی بیماران 61-17 سال (10/10 ± 34/36) بود. میانگین امتیازات کیفیت زندگی در دو بعد کلی سلامت جسمانی 69/15 ± 18/47 و سلامت روانی 46/15 ± 95/44 به دست آمد. کمترین نمره در بین دوازده خرده مقیاس مربوط به محدودیت نقش مرتبط با مشکلات جسمی (4/23 ± 5/43) و بیشترین نمره مربوط به عملکرد اجتماعی (7/14 ± 4/54) بود. بین سن، مدت زمان ابتلا و نوع بیماری با دو بعد کیفیت زندگی رابطه معکوس وجود داشت. بین سطح تحصیلات با دو بعد کیفیت زندگی رابطه مستقیم مشاهده شد (001/0 P <). آزمون همبستگی پیرسون ارتباط مستقیم بین ابعاد کیفیت زندگی با یکدیگر نشان داد (001/0 P <).
به طور کلی میانگین نمره کیفیت زندگی بیماران کمتر از حد متوسط بود. با توجه به ارتباط عوامل شخصی با کیفیت زندگی بیماران مبتلا به MS، آنچه جهت ارتقای کیفیت زندگی آنان مهم به نظر می رسد، رویکرد بین بخشی به مسایل و مشکلات سلامتی و انجام مداخلات لازم در عوامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی این بیماران می باشد.