مقدمه ای برفناوری چاپ زیستی به عنوان روشی نوین در مهندسی بافت

تکنیک های مهندسی بافت، چه به صورت سنتی و چه نوین، تلاش دارند تا بافت هایی با ویژگی های مشابه بافت های طبیعی بسازند؛ از این رو زیست شبیه سازی یکی از زمینه های مطرح در مهندسی بافت است. تلاش هایی مهندسان بافت در جهت ایجاد ساختارهایی با تقلید از ویژگی های بافت های بدن، سبب توسعه روشی نوین تحت «عنوان چاپ زیستی سلول ها و اندام ها» شده است. در این روش، به کمک رایانه و چاپگر سه بعدی، توده های سلولی و همچنین بستر رشد، در مکان دقیق و از پیش طراحی شده به صورت لایه های متوالی روی هم قرار داده می شوند. در شرایط ایده آل، توده های سلولی در طی فرایند اتصال بافتی به هم پیوسته و ساختار سلولی سه بعدی پیوسته ای را می سازند. فناوری چاپ زیستی نیازمند طراحی و مشارکت سه بخش اصلی می باشد: چاپگر زیستی، جوهر زیستی و کاغذ زیستی. با توجه به پیشرفت های حاصل در این زمینه در سال های اخیر، این فناوری توانایی بالایی در ساخت اعضای بدن در آینده خواهد داشت. مقاله حاضر، مروری بر جنبه های گوناگون و کاربردی چاپ زیستی، به عنوان روشی نوین در مهندسی بافت می باشد.