بررسی میزان تولید رویان در 4 نژاد موش آزمایشگاهی در پاسخ به هورمونهای گونادوتروپین

به منظور شناسایی موش آزمایشگاهی مناسب برای دستیابی به تعداد رویان بیشتر،4 نژاد متداول موش کوچک آزمایشگاهیNIH، NMRI، Balb/c و (Balb/c × NMRI) F1 مورد آزمایش قرار گرفتند. تعداد 105 سر موش 8-7 هفته ای از 4 نژاد به طور تصادفی انتخاب و به 12 گروه تقسیم شدند. به 4 گروه از آنها (گروه های 2، 5، 8 و11) دز 5 واحد و به 4 گروه دیگر (گروه های 3، 6، 9 و 12) دز 10 واحد از هورمونهایPMSG و HCG به صورت داخل صفاقی تزریق گردید، 4 گروه (گروه های 1، 4، 7 و 10) کنترل بودند. موشها بعد از تزریق هورمون، با 35 سر موش نر هم نژاد خود به صورت تری گامی جفت اندازی شدند. نتایج به دست آمده نشان دادند، در گروه های 2 (NIH)، 5 (NMRI)، 8 (Balb/c)و 11 (F1) که 5 واحد هورمون دریافت کرده بودند به ترتیب 5/9، 8/9، 6/38 و 8/34 و در گروه های 3 (NIH)، 6 (NMRI)، 9 (Balb/c)و 12 (F1) که 10 واحد هورمون گرفته بودند به ترتیب 3/7، 4/11، 7/39 و 3/37 رویان/ حیوان به دست آمد، که از نظر آماری، در نژاد بالب سی گروه های 8 (دز 5 واحد) و 9 (دز 10 واحد) باگروه 7 (کنترل) (P<0.001) و در نژاد F1، گروه 11(دز 5 واحد) و 12)دز 10 واحد) با گروه 10 (کنترل) (P<0.05) اختلاف معنی دار نشان دادند. در مقایسه بین گروهی، گروه های2)دز 5 (NIH و 5)دز 5 (NMRI با گروه های 8)دز 5 (Balb/c و 11)دز 5 (F1، و همچنین گروه 9)دز 10 (Balb/c با گروه های 3)دز 10 (NIH و 6)دز 10 (NMRI اختلاف معنی داری را در مقادیر مختلف نشان دادند. بدین ترتیب نژاد NIH و NMRI جزء موشهای درجه پایین تخمک گذار و Balb/c و F1به عنوان موشهای درجه بالای تخمک گذار قرار می گیرند علاوه بر آن، واضح ترین پیش هسته ها در رویان موشهای F1 مشاهده گردید. به طور کلی نژاد Balb/c، مناسب ترین حیوان برای تولید رویان بیشتر، در بین این چهار نژاد پیشنهاد می گردد.