بررسی نیازهای محیطی بیماران و معلولین 6 تا 12 سال بر پایه تجارب آن ها در جهت کیفیت بخشیدن به فضاهای درمانی کودکان در شهر اصفهان: یک مطالعه پدیدارشناسی

از آن جا که بررسی تجارب و نیازهای محیطی کودکان بیمار و معلول در محیط های درمانی، می تواند در ارتقای کیفیت این فضاها و در نهایت ایجاد آرامش بیشتر در هنگام درمان موثر باشد، نتایج این تحقیق می تواند در جهت ایجاد محیط درمانی مطلوب برای کودکان، کمک نماید.
این پژوهش به روش کیفی از نوع پدیدارشناسی و بر اساس نمونه گیری هدفمند ملاک محور بوده است. بنابراین، از بین کودکان بیمار و همچنین معلول مبتلا به Head injury، Spina bifida، Spinal cord injury و انواع دفورمیتی اندام تحتانی، 35 با گروه سنی 6 تا 12 سال مورد بررسی قرار گرفتند. از کودکان درخواست شد بر اساس تجاربشان، فضای درمانی مطلوب و نیازهای خود را توسط نقاشی به تصویر بکشند. علاوه بر این، پژوهش گر با استفاده از مکالمه نیمه ساختار یافته باز عمیق، به کودک در تکمیل نقاشی خود و بیان نیازها، کمک می نمود. برای تجزیه و تحلیل تصاویر و متن های به دست آمده، از روش تحلیل روایت و از کدگذاری موضوعی توسط نرم افزار Atlas Ti6 استفاده گردید.
از تصاویری که توسط کودکان کشیده شد، 5 موضوع اصلی استخراج گردید که شامل تفریحات و عوامل سرگرم کننده، مبلمان، زیبایی و تنوع محیطی، ارتباطات احساسی- اجتماعی و حس امنیت بود.
یافته ها نشان داد که استفاده از تجارب کودکان در کیفیت بخشیدن به محیط های درمانی، از اهمیت زیادی برخوردار است و می توان با استفاده از نیازهای مطرح شده توسط آن ها که شامل طبیعت، تزیینات، رنگ های شاد و مطلوب و نور طبیعی و مناسب بود، محیطی مطلوب را در فضاهای درمانی ایجاد نمود که کودک در حین درمان احساس آرامش داشته، در نهایت در تسریع بازتوانی کودک موثر باشد.