فرهنگ آموزش، عاملی اجتماعی - فرهنگی و نقش آن بر توسعه آموزش مجازی ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش و فرهنگ آموزش بر توسعه آموزش الکترونیکی (مجازی)ایران است. روش تحقیق شیوه کیفی با رویکرد زمینه ای است. جامعه اماری شامل دانشجویان و اساتید آموزشهای مجازی دانشگاه های شهر تهران می باشند. نمونه گیری، از طریق نمونه گیری هدفمند تا رسیدن به مرحله اشباع است. گرداوری داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار نیافته است. با توجه به رویکرد زمینه ای سیستماتیک، داده ها از طریق کدگذاری در سه مرحله کدگذاری باز (در دو سطح)،کدگذاری محوری،کدگذاری گزینشی کدگذاری گردیدند و در نهایت تئوری زمینه ای ارائه گردید. نتایج پژوهش توجه به تاثیرات فناوری ها و ورود آنها به صحنه آموزش که این امر همراه با تغییر در سنتهای رایج آموزش سنتی است و در نهایت شکل فرهنگ آموزش مجازی و حرکت بسمت تلفیق آموزش مجازی و آموزش سنتی است.