بررسی تاثیر بازآموزی تعادل چند حسی بر کنترل وضعیتی سالمندان

افراد سالمند به صورت چشمگیری بیشتر از افراد جوان در شرایطی که تداخل حسی به وجود می آید دچار نوسان می شوند و احتمال افتادن بیشتری دارند. با توجه به چشم انداز افزایش جمعیت سالمندی در ایران آینده و عدم کنترل پوسچر مناسب و بالا بودن هزینه های عواقب احتمالی آن دراین پژوهش به بررسی اثر آموزش تعادل چند حسی بر کنترل وضعیتی سالمندان و مقایسه آن با گروه کنترل پرداخته شده است.
در این مطالعه نیمه تجربی از روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده استفاده شد و 34 زن سالمند سالم در دو گروه مداخله (19) و کنترل (15) به ترتیب با میانگین سنی 4/72 و 9/72 سال در مطالعه شرکت نمودند. قبل و بعد از مداخلات درمانی جهت بررسی میزان کنترل پوسچرال و تعادل عملکردی سالمندان به ترتیب از صفحه نیرو و تست برگ استفاده شد.گروه مداخله در برنامه تعادلی چند حسی به مدت 5 هفته و هفته ایی 3 جلسه 1 ساعته شرکت کردند.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل و تی وابسته انجام شد.
نتایج آزمون تی مستقل نشان داد بعد از طی دوره مداخله، تغییرات کنترل پوسچرال در دو شاخص طول مسیر و سرعت میانگین در حالت چشم باز(001/0=P) و چشم بسته(0001/0=P) و تست برگ(002/0=P) بین گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد.
پژوهش حاضر نشان می دهد که تمرینات تعادلی چند حسی حتی در مدت زمان کوتاه می تواند باعث بهبود کنترل پوسچرال و همچنین تعادل عملکردی سالمندان شود.