مقایسه اثربخشی دهانشویه عسل با دهانشویه آب اکسیژنه بر بهبود ضایعات دهانی در بیماران مبتلا به پمفیگوس

بیماری پمفیگوس، یک بیماری نادر، تهدید کننده زندگی و مولد تاول در پوست و غشاء های مخاطی است. شروع بیماری پمفیگوس در بیش از 81 درصد موارد از مخاط دهان گزارش شده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثردهانشویه عسل با دهانشویه آب اکسیژنه بر بهبود ضایعات دهانی در این گروه از بیماران صورت گرفته است.

این پژوهش به روش کار آزمایی بالینی روی 49 بیمار مبتلا به پمفیگوس دارای ضایعات دهانی انجام گرفته است. بیماران به طور تصادفی به دو گروه آزمون (دهانشویه عسل) و شاهد (دهانشویه آب اکسیژنه) تقسیم شدند. مشاهده و بررسی بیماران طی 10 روز انجام شد و جمع آوری اطلاعات با کمک پرسشنامه، فهرست مشاهده ای تعیین درجه زخم دهانی سازمان بهداشت جهانی و چک لیست طراحی شده جهت استفاده صحیح و دقیق از این ابزار، مقیاس دیداری شدت درد و برگه ثبت زمان وقایع صورت گرفت.

نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمون وشاهد از لحاظ سن، جنس، سطح سواد، وضعیت تاهل، وجود تنش در 6 ماه گذشته، سابقه بیماری خود ایمنی در بیمار و سابقه بیماری پمفیگوس در خانواده اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت. در مقایسه دو گروه، درجه ضایعات دهانی درگروه آزمون(دهانشویه عسل) سریعتر(روز سوم درمقابل روز دهم) بهبود یافت. کاهش شدت درد در گروه آزمون (دهانشویه عسل)، از روز سوم بررسی، معنی دار بود (P=0.001) بر خلاف آن در گروه شاهد(دهانشویه آب اکسیژنه) تا روز دهم بررسی، کاهش شدت درد از نظر آماری معنی دار نبوده است.

دهانشویه عسل در مقایسه با دهانشویه آب اکسیژنه، تاثیر سریعتر بر بهبود ضایعات دهانی و اثر بیشتر بر کاهش شدت درد در بیماران مبتلا به پمفیگوس داشته است و هیچ عارضه ای در استفاده از آن مشاهده نشد.