بررسی میزان فراوانی بثورات پوستی دارویی دربخش پوست بیمارستان های تهران

شایعترین عوارض جانبی داروها واکنش های پوستی هستند. در ایران هنوز آمار دقیقی از این عوارض در دست نیست؛ زیرا بسیاری از افرادی که مبتلا به فرم های خفیف بثورات دارویی می شوند، یا خود به خود بهبود یافته، یا به طور سرپایی معالجه می شوند. این مطالعه با هدف بررسی میزان فراوانی بثورات پوستی ناشی ازمصرف دارو در بیماران بستری در بخش های پوست دو سانتر مهم تهران انجام شد.
این مطالعه توصیفی بر روی تمامی بیماران بستری به علت بثورات دارویی در بخش پوست بیمارستان های حضرت رسول و لقمان حکیم تهران بود. اطلاعات دموگرافیک و سایر داده های ضروری از پرونده پزشکی بیماران استخراج شد. داده ها بوسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی، شاخص های فراوانی، میانگین، انحراف معیار و... برای داده ها گزارش می شود.
از150 بیمار بستری 90 نفر زن و 50 نفر مرد بودند. ازاین گروه 81 نفر دارای بثورات ماکولوپاپولار، 31 نفردارای SJS، 10 نفر دچار بثورات کهیری، 5 نفردارای واکنش TEN، 8 نفر دچار بثورات fixed drug، 9 نفر دارای بثورات اریترودرمال، 4 نفر دچار بثورات اگزمایی، و 2 نفر دچار اریتم مولتی فرم شده بودند.
فنی توئین، کاربامازپین، لاموتریژین، پنی سیلین و کوتریموکسازول به ترتیب پنج دارو یی بودند که به تنهایی نیمی از موارد بثورات دارویی را در بیماران مورد مطالعه تشکیل می دادند.
تظاهرات پوستی مخاطی پس از مصرف داروها از ساده ترین شکل یعنی ماکولوپاپولار، تا شدید ترین شکل یعنیToxic Epidermal Necrolysisدر میان بیماران مورد مطالعه دیده شد.با توجه به نتایج بدست آمده از پژوهش حاضر، شایعترین بثورات پوستی به دنبال مصرف داروهای مختلف به ترتیب ضایعات ماکولوپاپولر و سندرم استیونس- جانسون می باشند