بررسی مقدماتی نگرش، دانش و عملکرد آسیب شناسان گفتار و زبان شهر اصفهان نسبت به فعالیت مبتنی بر شواهد

فعالیت مبتنی بر شواهد (Evidence based practice یا EBP) به ترکیب تحقیقات با مهارت های بالینی گفته می شود که در این فرایند به نظرات مراجعه کنندگان هم توجه می شود. در سال های اخیر از آسیب شناسان گفتار و زبان انتظار می رود که بتوانند تصمیم های بالینی خود را با توجه به شواهد معتبر توجیه کنند. از این رو هدف این مطالعه بررسی نگرش، دانش و عملکرد آسیب شناسان گفتار و زبان از EBP و رابطه آن با متغیرهای شخصی و درمانی است.

این مطالعه مقطعی، توصیفی- تحلیلی و گذشته نگر است. در این تحقیق 40 نفر از آسیب شناسان گفتار و زبان در دسترس شهر اصفهان به وسیله پرسش نامه «بررسی میزان نگرش و عملکرد نسبت به فعالیت مبتنی بر شواهد» مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های آمار توصیفی که شامل محاسبه درصد فراوانی پاسخ های مختلف است، مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیر داده ها از نرم افزار 16SPSS استفاده شد.

79 درصد از فارغ التحصیلان و دانشجویان مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد نگرش مثبتی نسبت به EBP داشتند. 90 درصد شرکت کنندگان در این مطالعه پاسخ دادند که هیچ گونه آموزشی در این زمینه نداشتند. 32 درصد از آسیب شناسان گفتار و زبان بیان کردند که به طور معمول کمتر از 2 مقاله در طی یک ماه خواندند و 3/1 از پاسخ دهندگان نیز گزارش کردند که کمتر از 2 بار در ماه از منابع برای تصمیم گیری بالینی استفاده نمودند. تنها نیمی از نمونه ها چه در خانه و چه در محل کار، به اطلاعات آنلاین دسترسی داشتند.

این یافته ها، نیاز به آموزش بیشتر EBP و ارایه راهکارهای مناسب جهت افزایش کاربرد آن نشان داد.