بررسی امکان کاهش شوری آب استخرهای پرورش میگو توسط گیاهان شورپسند با استفاده از روش آبکشت (مطالعه نمونه: استان بوشهر)

شوری بالا از جمله مشکلاتی است که بهبود آن هنوز در علوم کشاورزی و آبزی پروری به سادگی امکان پذیر نیست. این مشکل در نواحی ساحلی خلیج فارس مشکلات بیشتری ایجاد نموده است. گیاهان شورپسند با قدرت بالا و منحصر به فرد در جذب و تجمع شوری آب و خاک در بافت های خود قادرند تا قدرت پالایش زیستی محیط خود را بهبود بخشند. آبکشت نوعی روش تلفیقی زیستی تولید غذایی است که بین آبزی پروری (با رویکرد استفاده مجدد از آب)، گیاه، گل و تولید گیاهی ارتباط برقرار می کند. در این مطالعه امکان استفاده از روش آبکشت در کاهش شوری زیاد آب استخرهای پرورش میگو مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین از سه گونه گیاهی اقتصادی و شورپسند Avicennia marina، Salicornia europaea و Suaeda martima هر کدام به تعداد 66 قطعه و در شوری های 25، 35، 45 و 55 قسمت در هزار (ppt)‎ بصورت آبکشت پرورش داده شد. ابتدا متوسط طول اولیه گیاهان در شوری های مختلف اندازه گیری شد. در نهایت متوسط رشد گونه های مختلف، درصد بقای آنها و همچنین وضعیت ظاهری گیاهان بررسی شد. نتایج این مطالعه نشان داد که سه گونه مورد استفاده توان بسیار ناچیزی در کاهش شوری دارند. اما گونه martima Suaedaنسبت به گونه های دیگر توانایی بیشتری در کاهش شوری آب نشان داد و استفاده از این گونه در مناطقی که شوری آب افزایش چشمگیری ندارد امکان پذیر است.