رابطه مالی پزشک و بیمار در طب سنتی ایران

در سرتاسر آثار تخصصی حکمای طب سنتی ایران و در سیره آنان اخلاقیات منعکس شده است و برای یک طبیب آشنایی با آن را ضروری می دانستند. آنها توصیه های زیادی در باب عدم توجه به مادیات داشتند. هدف این مطالعه آشنایی با دیدگاه حکمای طب سنتی نسبت به مادیات و چگونگی رابطه مالی آنها با بیماران است. مطالعه حاضر یک پژوهش مروری بوده که با بررسی متون و مقالات طب سنتی ایران، چگونگی رابطه مالی یک پزشک واقعی با بیمار که حکمای طب سنتی ایران ترسیم-کرده اند، مورد مطالعه قرار داده است. از زمان های بسیار قدیم این اعتقاد وجود داشت که پزشک نباید برای پول و منافع مادی کار کند و باید از خدا ترسان باشد. پزشک واقعی باید فقر با حلال را بر ثروت با حرام ترجیح-دهد. حکیم زکریای رازی همواره بر ارزش های اخلاقی تاکید کرده، افراد مستمند و بی بضاعت را معالجه و به آنان از بعد مالی کمک می کرد؛ در حالی که خود، زندگی ساده و فقیرانه ای داشت. طب سنتی ایرانی و اسلامی طبابت را نوعی بندگی و عبادت می داند و جایگاهی ویژه برای اخلاق پزشکی قائل است. توصیه می کند که یک طبیب با ثروتمندان و بینوایان رفتاری مساوی و یکسان داشته باشد و خدمت پزشکی را هیچ گاه وسیله درآمد و رقابت مادی قرار ندهد.