مقایسه پیامدهای سلامتی مرتبط با نوبت کاری در دو نظام 12 ساعته اقماری و 8 ساعته غیراقماری در صنایع پتروشیمی ایران

دو نوع برنامه نوبت کاری متداول در صنایع پتروشیمی کشور، برنامه های 12 و 8 ساعته بوده است که هر یک می تواند پیامدهای سلامتی گوناگونی برای فرد نوبت کار در پی داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف، مقایسه پیامدهای سلامتی ناشی از کار در نظام های 12 ساعته اقماری و 8 ساعته غیراقماری در کارکنان نوبت کار صنایع پتروشیمی ایران انجام شده است.
این مطالعه مقطعی، در 21 شرکت پتروشیمی وابسته به شرکت ملی صنایع پتروشیمی انجام گرفت. جمعیت مورد مطالعه 1630 کارگر نوبت کار (1034 نوبت کار شاغل در نظام غیراقماری و 596 نوبت کار شاغل در نظام اقماری) بود. داده های این مطالعه به وسیله پرسش نامه ای متشکل از سوالاتی در زمینه ویژگی های دموگرافیک، نظام نوبت کاری و مشکلات سلامتی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 5/11SPSS انجام گردید و مقدار آلفای کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
میانگین سابقه کار در نظام نوبتی برای نوبت کاران اقماری و غیراقماری به ترتیب 65/3 ± 80/3 و 92/6 ± 24/8 سال به دست آمد. شیوع مشکلات سلامتی در بین نوبت کاران اقماری بیش از غیراقماری بوده است و این اختلاف در مورد اختلالات گوارشی و اسکلتی- عضلانی معنی دار به دست آمد.
نتایج نشان داد که باوجود جوان تر بودن و سابقه شغلی کمتر نوبت کاران اقماری، کار در این نظام 12 ساعته پیامدهای سلامتی بیشتری نسبت به نظام 8 ساعته غیراقماری ایجاد نموده است.