ارزیابی پتانسیل خورندگی و یا رسوب گذاری در منابع تامین، مخزن و شبکه توزیع آب شهر کیان (استان چهارمحال و بختیاری) با استفاده از دو شاخص لانژلیه و رایزنر

خوردگی را می توان به عنوان انهدام یک فلز طی یک واکنش شیمیایی تعریف کرد. به بیان دیگر خوردگی، اندازه گیری تهاجم آب در لوله ها و تجهیزات زنگ زده می باشد. در گذشته همه تحقیقات بر روی نشت و خسارت اقتصادی حاصل از خوردگی متمرکز شده است. در حال حاضر علاوه بر جنبه های اقتصادی، جنبه های بهداشتی و زیباشناختی ناشی از پدیده خوردگی نیز مدنظر قرار گرفته است. این تحقیق با هدف تعیین میزان استعداد خورندگی منابع آب شرب شهری با استفاده از روش های محاسباتی انجام گرفت. سیستم آب رسانی شهر کیان در استان چهارمحال و بختیاری به عنوان الگو انتخاب شد.
با در نظر گرفتن تراکم جمعیت، مساحت منطقه و نقشه آب رسانی شهرک، تعداد 7 نقطه جهت انجام نمونه برداری تعیین گردید. عملیات نمونه برداری و پس از آن آنالیزهای آزمایشگاهی انجام شد. پارامترهای درجه حرارت، سختی کلسیم، قلیاییت، کل جامدات محلول و pH اندازه گیری شد و اندیس های خورندگی محاسبه گردید. علاوه بر این، پارامترهای CO2، یون سولفات و کلراید نیز که در میزان خورندگی موثر می باشند، اندازه گیری شد. کلیه آزمایش ها بر اساس کتاب روش های استاندارد جهت آزمایش ها آب و فاضلاب چاپ بیستم صورت گرفت.
کلیه پارامترهای موثر در براورد شاخص های خورندگی به استثنای میزان متوسط دما و pH، خارج از حدود استاندارد بودند. محاسبات مربوط به اندیس های خورندگی لانژلیه و رایزنر نشان داد که میزان متوسط خورندگی به ترتیب برابر 68/0- و 52/8 بود. این ویژگی به تدریج در طول شبکه افزایش یافت. همچنین بیشترین میزان اندیس های خورندگی مربوط به فصول پاییز و زمستان بود. نتایج حاصل از انجام آنالیزهای آماری نشان داد که 72 درصد از نمونه هایی که از نظر شاخص لانژلیه در رده خوردگی جزیی قرارگرفتند، از نظر شاخص رایزنر در رده خوردگی شدید قرار می گیرند.
نتایج نشان داد که آب شهرک کیان دارای خورندگی (با شرایط جزیی تا شدید) می باشد. همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که در راستای تصمیم گیری جامع تر و دقیق تر، بهتر است از دو شاخص خورندگی لانژلیه و رایزنر به همراه یکدیگر استفاده شود. لازم به ذکر می باشدکه کاربرد این روش ها در مقایسه با روش های دیگر از سادگی بیشتری برخوردار می باشد.