فهرست مطالب
نشریه علوم و فنون شیلات
سال ششم شماره 3 (پیاپی 20، پاییز 1396)
- تاریخ انتشار: 1396/10/10
- تعداد عناوین: 10
-
- مقاله پژوهشی
-
صفحات 1-13این آزمایش به منظور بررسی اثر امولسیفایر بر عملکرد رشد، فراسنجه های خون و ترکیب لاشه در جیره حاوی پودر چربی در ماهی قزل آلای رنگین کمان انجام گرفت. در این آزمایش سطوح امولسیفایری در جیره های حاوی 60 درصد پودر چربی گنجانده شد. در تیمار شاهد به جای پودر چربی از روغن ماهی استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی شامل 1) تیمار شاهد (بدون امولسیفایر)، 2) 5/0%کولیک اسید، 3) 1%کولیک اسید ، 4) 2%توئین80 5) 4%توئین80 بودند. ماهیان با میانگین وزن اولیه 03/2±32/27 گرم به مدت 8 هفته با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. بین تیمارهای مختلف درصد افزایش وزن (BWI)، نرخ رشد ویژه (SGR)، ضریب تبدیل غذایی (FCR) و شاخص کبدی (HSI)، اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0 P>)، ولی شاخص احشایی (VSI) اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان داد (05/0P<). بیشترین VSI مربوط به گروه شاهد و کمترین آن در تیمار 5/0%کولیک اسید مشاهده شد. افزودن امولسیفایر اثر معنی داری بر تعداد گلبول های سفید، تعداد گلبول های قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، MCV، MCH و MCHC داشت (05/0p<). بیشترین تعداد گلبول سفید در تیمار 5/0%کولیک اسید مشاهده شد، درحالیکه تعداد گلبول قرمز در تیمارهای حاوی امولسیفایر بیشتر از شاهد مشاهده شد. همچنین اختلاف معنی دار در مقدار گلوکز، پروتئین تام و آلبومین بین تیمارها مشاهده گردید (05/0p<) و بیشترین مقادیر آن ها مربوط به تیمار 5/0%کولیک اسید بود. ترکیب شیمیایی لاشه اختلاف معنی داری را نشان داد (05/0p<). با افزودن امولسیفایر چربی لاشه کاهش و پروتئین لاشه افزایش پیدا کرد. به نظر می رسد، افزودن 5/0% کولیک اسید با افزایش پروتئین لاشه و ارتقای رشد موجب خنثی کردن برخی اثرات منفی در هضم پذیری پودر چربی شده و در جیره قزل آلای رنگین کمان مناسب باشد.کلیدواژگان: امولسیفایر، عملکرد رشد، فراسنجه های خونی، ترکیب بدن لاشه، قزل آلای رنگین کمان
-
صفحات 15-27هدف از این پژوهش تاثیر روش های مختلف پخت بر خواص تغذیه ای و ارگانولپتیک برگرهای تلفیقی تولیدی از سوریمی ماهی کیلکای معمولی و گوشت چرخ شده مرغ می باشد. در این پژوهش از ماهی کیلکای معمولی (Clupeonella cultriventris) بعد از سر و دم زنی و تخلیه شکمی، سوریمی تهیه شد و سپس برگرهای تلفیقی با نسبت 1:1 (سوریمی ماهی کیلکا و گوشت مرغ) آماده شدند. برگرهای تلفیقی در چهار تیمار خام، سرخ شده، کبابی و مایکروویو پخته شدند. آنگاه خواص تغذیه ای (شامل درصد رطوبت، پروتئین، چربی، خاکستر)، ظرفیت نگهداری آب و خواص ارگانولپتیکی (شامل طعم، بو، بافت، رنگ و پذیرش کلی) در هر یک از تیمارها اندازه-گیری شدند. میزان رطوبت و ظرفیت نگهداری آب در نمونه خام، پروتئین در نمونه مایکروویو، چربی و خاکستر در نمونه سرخ شده بیشتر از سایر نمونه ها بود (05/0P<). در ارزیابی حسی بیشترین امتیاز از نظر طعم (20 امتیاز)، رنگ (20 امتیاز) و پذیرش کلی (73 امتیاز) به نمونه سرخ شده داده شد و در شاخص بو بیشترین امتیاز به نمونه مایکروویو داده شد (18 امتیاز). در بین روش های مختلف پخت، سرخ کردن به دلیل مطلوبیت بالای طعم و بو از پرطرفدار ترین روش های پخت در بین مصرف کنندگان به شمار می رود. از سوی دیگر درصد پروتئین تیمار طبخ شده به روش مایکروویو (25.25 درصد) بصورت معنی داری بیش از مقادیر ترکیبات مذکور در سایر تیمارها بود. از این رو براساس نتایج از بین سه روش، روش مایکروویو به عنوان کارآمدترین روش طبخ برگر تلفیقی سوریمی ماهی کیلکا و گوشت مرغ پیشنهاد می شود.کلیدواژگان: ماهی، سوریمی، برگر تلفیقی، ارزش غذایی، روش های پخت
-
صفحات 29-42مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر افزودن دیواره سلولی مخمر (Saccharomyces cerevisiae) و اسانس دارچین (Cinnamomum verum) به جیره غذایی بر برخی از فراسنجه های بیوشیمیایی خون و ایمنی بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) انجام پذیرفت. با استفاده از آزمایش عاملی 2×2، تعداد 276 قطعه بچه ماهی (20/1 ± 67/9 گرم) با 4 نوع جیره غذایی (شاهد و جیره های حاوی 5/1 درصد دیواره سلولی مخمر، 1 درصد اسانس دارچین و استفاده توام از 5/1 درصد مخمر و 1 درصد اسانس دارچین) به مدت 60 روز پرورش داده شدند. در پایان آزمایش نرخ رشد ویژه و افزایش وزن بدن در تیمار حاوی اسانس دارچین کاهش یافت (05/0≥P)، اما ضریب تبدیل غذایی تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نداشت (05/0
کلیدواژگان: دیواره سلولی مخمر، اسانس دارچین، بیوشیمی سرم، ایمنی، قزل آلای رنگین کمان
کلیدواژگان: ترکیبات فنولی، فعالیت آنتی اکسیدانی، خلیج فارس، Hypnea hamulosa، Gracilaria corticata