مجله روانشناسی ورزش
سال چهارم شماره 1 (بهار و تابستان 1391)

 هدف پژوهش حاضرارزیابی انتقال حرکات نامتقارن دودستی به حالت عکس آن بود و مدل های مطرح شده در مورد حرکات همزمان دودستی، بویژه مدل برنامه حرکتی تعمیم یافته مورد بحث قرار گرفت. این پژوهش استقلال اندام مجری از حافظه حرکتی با استفاده از یک تحقیق انتقال را نشان می دهد. روش تحقیق: ابزار مورد استفادهاین تحقیق شامل دو دستگاه قلم نوری G-Note7100 که به دو دستگاه لپ تاپ با پورت USB اتصال می یافت، می باشد. آزمودنی های این تحقیق را دانشجویان رشته تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران (تعداد 28 نفر) تشکیل دادند که همگی راست دست بودند و تکلیف هماهنگی دودستی نامتقارن را تمرین می کردند. نیمی از آزمودنی ها تکلیف را بصورت دست راست ستاره- دست چپ خط را تمرین می کردند و الگوی انتقال بصورت عکس تمرین بود. نتایج تحقیق حاضر شواهدی قوی از انتقال مثبت حرکت هماهنگی دودستی کشیدن ستاره- خط، به حالت عکس آن رانشان داد. انتقال مثبت بین اندامی در این تحقیق به تاثیر مثبت تجربه قبلی عملکرد مهارتی بوسیله اندام مجری دیگر اشاره دارد و بنابراین استقلال اندام مجری از حافظه حرکتی را نشان می دهد. این انتقال مثبت از نظریه برنامه حرکتی تعمیم یافته اشمیت و ماهیت مستقل مجری از بازنمایی حافظه ای برای مهارت های دودستی حمایت می کند. از نتایج تحقیقات مختلف به همراه تحقیق حاضر شاید بتوان چنین استنباط کرد که استقلال اندام مجری از حافظه حرکتی در حرکات هماهنگی دودستی به تفاوت در ویژگی های خاص حرکت دو دست بستگی دارد. این شواهد نشان می دهد که ارائه حرکتی، مستقل از اندام مجری است که نشان می دهد مهارت حرکتی را می توان به اندام های مجری متنوعی نسبت داد.

هدف از این تحقیق بررسی کارایی نظریه رفتار سازمان یافته در تبیین مصرف مکمل در میان کشتی گیران نخبه ملی بود. روش تحقیق: به همین منظور، 146 نفر از کشتی گیران تیم های ملی ایران که در سال های 1389 و 1390 در اردوهای انتخابی و آماده سازی شرکت در مسابقات آسیایی و جهانی شرکت داشتند به عنوان گروه نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه زمینه یابی مکمل های ورزشی هاسمن (2006) استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل اندازه گیری نظریه رفتار با برنامه از برازش ضعیفی برخوردار است. به هرحال، مولفه های مدل تقریبا 59% واریانس قصد رفتاری را تبیین می کنند. هنجارهای ذهنی قوی تری (β = 0/65) و کنترل رفتاری ادراک شده (β = 0/07) ضعیف ترین شاخص پیش بین بود. در مجموع نظریه رفتار با برنامه قادر است میزان قابل توجهی از واریانس قصد رفتاری را در ارتباط با مصرف مکمل های ورزشی در کشتی گیران نخبه تبیین کند.

 تحقیقات قبلی نشان داده ارائه بازخورد براساس تقاضای فراگیر برای یادگیری موثر است وکنترل خارجی ارائه بازخورد بعد از کوشش های موفق نسبت به کوشش های ناموفق به نتایج بهتری می انجامد. هدف تحقیق حاضر تاثیر درخواست بازخورد بعد از کوشش های موفق و ناموفق در شرایط خودکنترلی بود. روش تحقیق: 30 دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و تکلیفی را که شامل فشار دادن دکمه های2 ،4 ،6 و 8 صفحه کلید کامپیوتر با انگشت سبابه دست راست و با فواصل زمانی به ترتیب 300 و 200،400 میلی ثانیه بود (زمانبندی نسبی33.3و44.4و22.2 درصد)، در مراحل اکتساب و یادداری بود اجرا کردند. در مرحله انتقال فواصل زمانی 1.5 برابر بود ولی زمان بندی نسبی بدون تغییر باقی مانده بود. شرکت کنندگان براساس کوشش هایی که برای دریافت بازخورد انتخاب کرده بودند و با پاسخ دهی به پرسشنامه پایانی به گروه کوشش های موفق و ناموفق تقسیم شدند. از آزمون t مستقل جهت مقایسه گروه ها استفاده گردید. نتایج تحقیق حاضر تفاوتی بین دو گروه در هیچکدام از مراحل تحقیق نشان نداد. این امر نشان می دهد فراگیران بدون توجه به موفق یا ناموفق بودن، کوششی را که برای دریافت بازخورد انتخاب می کنند از فوائد سودمند آن بهره مند می گردند.

این تحقیق با هدف بررسی یک دوره تمرینات فشرده پیش از فصل بر برخی حالات روانی (سر زندگی، خشم، سردرگمی، افسردگی، خستگی و تنش) بانوان تکواندوکار نخبه در رده نوجوانان وجوانان انجام شد. روش تحقیق: شرکت کنندگان شامل 12 نوجوان، با میانگین سنی71/0± 5/15 سال و 12 جوان، با میانگین سنی 9/1± 43/20 سال که دارای حداقل 3 سال سابقه مستمر تکواندو در سطوح ملی بود، برای سنجش حالات روانی از مقیاس خلقی برومز طی سه مرحله (مرحله اول شروع اردو، مرحله دوم هفته 6، مرحله سوم هفته 12 تمرین) استفاده شد. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t، در سطح معنی داری 5% استفاده شد. نتایج نشان دادند که همه خرده مقیاس های حالات روانی در مرحله دوم تمرین بانوان تکواندو کار نخبه رده نوجوانان و جوانان افزایش معنی داری یافته است. همچنین در پایان هفته ششم تا دوازدهم این تمرین ها بر میزان سردرگمی شرکت کننده ها افزایش معنی داری داشته است. یافته ها نشان داد، تمامی خرده مقیاس های عوامل روانی در مراحل مختلف تمرین (خشم، سردرگمی، افسردگی، خستگی، تنش) به جزء شاخص سرزندگی در تکواندوکاران جوان به طور معنی داری پایین تر از تکواندوکاران نوجوان بوده است. به طور کلی می توان گفت نوع و شدت تمرینات در تغییر شاخص های حالات روانی و خلق و خو حائز اهمیت می باشد، همچنین شدت بالای تمرینات هیچ گونه تاثیر مثبتی بر کاهش مولفه های منفی روانی نداشته، بلکه به افزایش افسردگی، سردرگمی و خشم نیز منجر می شود.

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثر تمرین یوگا بر کاهش افسردگی زنان آزاردیده شهر کرمانشاه بود. روش تحقیق: بدین منظور از میان زنان آزار دیده مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی کرمانشاه، 30 نفر که افسردگی آنان توسط آزمون بک تایید شده بود، با دامنه سنی 40-20ساله (میانگین:28/9; انحراف معیار:3/4) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه جایگزین شدند. پس از اجرای هشت هفته تمرینات یوگا (هر هفته دو جلسه، هر جلسه 90 دقیقه، شامل چرخش آگاهی، حرکات کششی، آساناها، و شاواسانا) از طریق آزمون افسردگی بک مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. میانگین گروه ها با استفاده از آزمون کوواریانس نشان داد که تمرینات یوگا افسردگی زنان گروه آزمایش را کاهش داده است (F=6/81,P<0/001). با توجه به نتایج، انجام تمرینات ساده، مفرح و کم هزینه یوگا با کاهش افسردگی زندگی زنان آزار دیده همراه است و می توان با به کارگیری این تمرینات در راستای بهبود مشکلات روان شناختی زنان آزار دیده گام برداشت.

 هدف از انجام این پژوهش، بررسی و مقایسه زمان پاسخ سالمندان فعال و غیر فعال با سطوح مختلف شاخص توده بدنی بود. روش تحقیق: حجم نمونه شامل 60 مرد سالمند بود (30 نفر فعال و 30 نفر غیر فعال) پس از تعیین سطوح شاخص توده بدنی، آزمودنی های هر گروه به سه سطح پایین، متوسط و بالای شاخص توده بدنی تقسیم شده و زمان پاسخ آن ها بوسیله آزمون میدانی زمان حرکت و پاسخ انتخابی نلسون اندازه گیری شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس دوطرفه نشان داد تاثیر متغیرهای فعالیت بدنی تحلیل واریانس دوطرفه نشان داد تاثیر متغیرهای فعالیت بدنی، شاخص توده بدنی و همچنین تاثیر متقابل دو متغیر بر زمان پاسخ ازنظر آماری معنادار بود (p<0/05). آزمون تحلیل واریانس یک طرفه تفاوت معنی داری را بین آزمودنی های 3سطح گروه فعال نشان نداد (p=0/576). اما تفاوت بین 3سطح غیرفعال معنادار بود (p=0/001). نتایج آزمون t مستقل برای مقایسه آزمودنی های فعال و غیرفعال نشان داد که تفاوت معناداری بین آزمودنی های سطح پایین شاخص توده بدنی وجود ندارد (p=0/661) اما زمان پاسخ آزمودنی های دوسطح متوسط و بالای شاخص توده بدنی گروه فعال، بطور معناداری کوتاه تر از گروه غیرفعال بود (p<0/05). با توجه به اینکه نتایج پژوهش حاضر نشان داد افراد غیرفعال با سطح پایین شاخص توده بدنی، زمان پاسخ کوتاهتری نسبت به افراد با سطوح بالاتر دارند، سالمندان باید از طریق پرداختن به فعالیت های بدنی، شاخص توده بدنی خود را درحد مطلوب حفظ کنند.

بررسی تاثیر برنامه ی آموزش هوش هیجانی بر عملکرد ورزشی دانش آموزان ورزشکار دبیرستان تربیت بدنی شهر تبریز است. روش تحقیق: این تحقیق نیمه تجربی بوده و با طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه کنترل انجام شده است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموزان دبیرستان تربیت بدنی تختی شهر تبریز است که رشته ی تربیت بدنی را آموزش می بینند. از بین 120 دانش آموز جامعه تعداد 48 دانش آموز برای نمونه انتخاب شدند و در 3 رشته ورزشی قرار گرفتند. ابتدا برنامه ی آموزش هوش هیجانی دانیل گلمن به مدت 5 هفته برای دانش آموزان گروه تجربی آموزش داده شد و بعد عملکرد دانش آموزان با استفاده از آزمون استاندارد ایفرد در سه رشته ی بسکتبال، والیبال و هندبال مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین داده های تحقیق با استفاده از آزمون آماری تی در سطح اطمینان 95/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تفاوت معناداری بین گروه کنترل و تجربی در رشته های والیبال و هندبال در پس آزمون را نشان داد. گروه تمرین داده شده در رشته های والیبال و هندبال در پس آزمون بهتر از گروه کنترل عملکرد داشته و نمرات بهتری کسب کردند. در ضمن نتایج تفاوت معناداری را در نمرات عملکرد گروه کنترل و تجربی در رشته بسکتبال نشان نداد.