فهرست مطالب

International Journal of Reproductive BioMedicine
Volume:21 Issue: 2, Feb 2023

  • تاریخ انتشار: 1402/01/14
  • تعداد عناوین: 8
|
  • صفحات 99-110
    مقدمه

     سطوح افزایش یافته از کیس پپتین با اختلال در عملکرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-تخمدان همراه می شود. این ممکن است منجر به تکامل سندرم تخمدان پلی کیستیک شود.

    هدف

     هدف از انجام مطالعه، بررسی اثر مواجهه پیش از تولد با آنتاگونیست کیس پپتین بر روی تکامل سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش های صحرایی مواجه شده با آندروژن در دوره پیش از تولد بود.

    مواد و روش ها

     در این مطالعه آزمایشگاهی، به موش‌های صحرایی باردار تستوسترون آزاد (5 میلی‌گرم در روز) یا تستوسترون + آنتاگونیست کیس پپتین در روز بیستم بارداری (تعداد حیوان در هر گروه = 5 سر) تزریق شد، در حالی که موش‌های صحرایی در گروه کنترل حلال دریافت کردند. زاده های ماده از نظر فاصله آنوژنیتال، فاصله آنوواژینال، باز شدن واژن، سطوح سرمی تستوسترون تام، فولیکول‌های تخمدان، و منظم بودن چرخه‌های جنسی در بزرگسالی مورد بررسی قرار گرفتند. فاصله آنوژنیتال و فاصله آنوواژینال با استفاده از کولیس ورنیه اندازه گیری شد. سطوح تستوسترون تام به روش الایزا اندازه گیری شد. تخمدان ها در فرمالین 10% تثبیت شدند، پردازش بافت با پروتکل استاندارد انجام شد و سپس تخمدان ها در پارافین جاسازی شدند. برش های تخمدانی با ضخامت 5 میکرومتر بر روی یک لام شیشه ای قرار گرفتند، پارافین زدایی شده و با استفاده از هماتوکسیلین هاریس و ایوزین Y رنگ آمیزی شدند.

    نتایج

     فاصله آنوژنیتال و آنوواژینال (001/0 > p)، سطوح تستوسترون تام (02/0 = p) و تعداد فولیکول‌های پره آنترال و آنترال (001/0 > p) در تخمدان‌های موش‌های صحرایی که در دوره قبل از تولدشان با تستوسترون + آنتاگونیست کیس پپتین مواجه شده بودند به طور معنی داری در مقایسه با موش های صحرایی که با تستوسترون مواجهه داشتند، کاهش یافته بود. سن باز شدن واژن در موش‌های صحرایی که در دوره قبل از تولدشان با تستوسترون + آنتاگونیست کیس پپتین مواجه شده بودند در مقایسه با موش های صحرایی که با تستوسترون مواجهه داشتند پایین تر بود (001/0 > p). تعداد اجسام زرد به طور قابل توجهی در موش های صحرایی که با تستوسترون + آنتاگونیست کیس پپتین مواجه شده بودند افزایش پیدا کرد (001/0 > p). فولیکول کیستیک در تخمدان موش های صحرایی مواجه شده با تستوسترون + آنتاگونیست کیس پپتین مشاهده نشد. موش های صحرایی مواجه شده با تستوسترون + آنتاگونیست کیس پپتین سیکل های جنسی منظمی در مقایسه با موش های صحرایی مواجه شده با تستوسترون داشتند.

    نتیجه گیری

     مواجهه ی قبل از تولد با آنتاگونیست کیس پپتین می‌تواند از تکامل سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش‌های صحرایی آندروژنیزه شده قبل از تولد در بزرگسالی جلوگیری کند

    کلیدواژگان: آندروژن، آنتاگونیست کیس پپتین، سندرم تخمدان پلی کیستیک، موش آزمایشگاهی
  • صفحات 111-122
    مقدمه

    ناباروری بر سازگاری فردی و زوجین تاثیر می گذارد. مکانیسم دفاعی و سازگاری زناشویی فرآیندهای ذهنی هستند که در زندگی زوج های نابارور نقش اساسی دارند.

    هدف

    این مطالعه با هدف بررسی نقش مکانیسم های دفاعی بر سازگاری زناشویی در زوج های نابارور بر اساس علت ناباروری انجام گردید.

    مواد و روش ها

    این مطالعه مقطعی در پژوهشگاه رویان (مرکز ناباروری، تهران، ایران) بر روی 400 زوج نابارور انجام شده است. زوج های شرکت کننده در این مطالعه بر اساس علت ناباروری (ناشناخته، زنانه، مردانه و هر دو) در چهار گروه مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک، مقیاس سازگاری دوگانه تجدیدنظر شده Revised Dyadic Adjustment Scaleو پرسشنامه مکانیسم های دفاعی Defense Styles Questionnaire جمع‌آوری شده است.

    نتایج

    نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین نمره سازگاری زناشویی مردان بر اساس علت ناباروری (زنانه، مردانه و هر دو) نسبت به همسرانشان به طور معنی داری بیشتر بود (به ترتیب 001/0 ≤ p، 001/0 ≤ p، 04/0 = p). اگرچه بین میانگین نمرات زنان، مردان و زوجین (زن و شوهر) در مکانیسم‌های دفاعی تفاوتی مشاهده نشد. اما چه سازگاری زناشویی با مکانیسم‌های دفاعی بالغ به طور معنی دار همبستگی مثبت و با مکانیسم‌های دفاعی نابالغ همبستگی منفی داشت (05/0 > p).

    نتیجه گیری

    میانگین نمرات سازگاری زناشویی در مردان با توجه به علت ناباروری نسبت به همسرانشان در تمام گروه ها بیشتر بود. بنابراین مشاوره زوج های نابارور در زمینه سازگاری زناشویی و آموزش استفاده از مکانیسم های دفاعی بالغ به ویژه در زنان توصیه می شود.

    کلیدواژگان: مکانیسم های دفاعی، ارتباط زناشویی، ناباروری
  • صفحات 123-138
    زمینه

     استرس اکسیداتیو یکی از عوامل اصلی ابتلا به دیابت می باشد که موجب آسیب بیضه ای و ناباروری می گردد.

    هدف

     هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات گلی بن کلامید به عنوان یک داروی شیمیایی تروکسی روتین به عنوان یک داروی گیاهی بر پارامترهای اسپرم و تغییرات هیستوپاتولوژیک بیضه در رت های دیابتی نر بود.

    مواد و روش ها

     40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به وزن تقریبی 260-230 گرم بطور تصادفی به 5 گروه کنترل، دیابتی، گلی بن کلامید، تروکسی روتین، و گلی بن کلامید + تروکسی روتین تقسیم بندی شدند. دیابت با تجویز داخل صفاقی استرپتوزوتوسین ( mg/kg60) ایجاد شد. گروه ها با تجویز روزانه گلی بن کلامید ( mg/kg5) و یا تروکسی روتین ( mg/kg150) از طریق گاواژ و به مدت 4 هفته تیمار شدند. در انتهای درمان، نمونه خونی از رت ها به منظور ارزیابی بیوشیمیایی تهیه شد سپس رت ها آسان کشی شده و بیضه و اپیدیدیم چپ آنها به منظور آنالیز اسپرم و ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری در آورده شد.

    نتایج

     دیابت تعداد، تحرک، زنده مانی، بلوغ و کیفیت کروماتین اسپرم را کاهش داد (001/0 > p). همچنین میزان مالون آلدیید سرم را افزایش داده و میزان ظرفیت تام آنتی اکسیدانی را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد (001/0 > p). اختلاف معنی داری از نظر قطر لوله های منی ساز، ضخامت اپی تلیوم ژرمینال و تغییرات هیستوپاتولوژیک بیضه بین رت های دیابتی و گروه کنترل مشاهده شد (001/0 > p). درمان با گلی بن کلامید و تروکسی روتین پارامترهای مذکور را بهبود بخشید و این بهبود در حیوانات درمان شده با تروکسی روتین به مراتب بیشتر بود (001/0 > p).

    نتیجه گیری

     با توجه به این یافته ها میتوان نتیجه گیری کرد که تروکسی روتین یک نقش موثرتری را از گلی بن کلامید در درمان ناباروری ایجاد شده توسط دیابت، ایفا می کند.

    کلیدواژگان: دیابت، گلی بن کلامید، اسپرم، بیضه، تروکسی روتین
  • صفحات 139-146
    مقدمه

    اختصاصی کردن روش های درمان کمک باروری با توجه به شرایط هر فرد، روشی موثر برای بهبود نتایج درمان است که خود نیازمند یک پیشگویی کننده قابل اعتماد و کارآمد برای پاسخ تخمدان می باشد. برخی از مطالعات نشان داده اند فاکتور رشد شبه انسولینی 1 (IGF-1) می تواند یک فاکتور پیش بینی کننده قابل اعتماد باشد.

    هدف

    بررسی رابطه بین سطوح سرمی IGF-1 در روز دوم سیکل قاعدگی و پیامد سیکل های کمک باروری.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه مقطعی ،سطح خونی IGF-1 در 175 زن 44-18 ساله کاندید انجام ART در روز دوم سیکل قاعدگی اندازه گیری شد. بیماران با پروتکل آنتاگونیست درمان شدند. بازیافت اووسیت انجام شد. و براساس تعداد اووسیت بدست آمده بیماران به سه گروه تقسیم شدند گروه پاسخ ضعیف (تعداد اووسیت کمتر از 5) پاسخ نرمال (تعداد اووسیت 15-5) پاسخ بالا (تعداد اووسیت بیشتر از 15) و ارتباط پیامد سیکل های کمک باروری و سطح خونی IGF-1 بر حسب تعداد اووسیت بررسی شد.

    نتایج

    سطح سرمی IGF-1 در گروه پاسخ دهنده های ضعیف بالاتر از دو گروه دیگر بود هر چند تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. (41/0 = p). در گروه پاسخ دهنده ضعیف، سطح سرمی IGF-1 در افراد با تعداد اوسیت صفر و افرادی که سیکل آنها کنسل شده بود در مقایسه با سایر افراد گروه پاسخ ضعیف تفاوت معنی داری نداشت. ارتباط معنی داری بین سطح سرمی IGF-1 و سن, شاخص توده بدنی, تعدادPN 2 و تعداد جنین وجود نداشت اما بین سطح سرمی IGF-1 با AMH ارتباط معکوس مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج مطالعه ما، سطح خون IGF-1 ممکن است نتواند نتایج ART را پیش بینی کند. با توجه به اهمیت موضوع و تناقض مطالعات قبلی، انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری به نظر می رسد.

    کلیدواژگان: سطح خونی IGF-1، اووسیت بازیافتی، پیامد سیکل های کمک باروری، پاسخ دهنده ضعیف
  • صفحات 147-158
    مقدمه

    پدیده ناباروری نه تنها بر فرآیندهای فیزیولوژیک، بلکه جنبه های روانی اجتماعی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. مشاوره جنسی می تواند رضایت جنسی و زناشویی را بهبود بخشد.

    هدف

    این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی مشاوره سلامت جنسی مبتنی بر رویکرد ذهن آگاهی بر رضایت جنسی زنان نابارور انجام شد.

    مواد و روش ها

    این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود. این مطالعه بر روی زنان نابارور مراجعه کننده به پژوهشکده طب تولیدمثل یزد انجام شد. چهل و چهار زن نابارور به دو گروه تقسیم شدند. گروه مداخله هشت جلسه مشاوره جنسی دریافت کردند. گروه کنترل مراقبت های معمول را دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه رضایت جنسی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون های پارامتریک و تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 < p در نظر گرفته شد.

    نتایج

    میانگین سنی زنان 9/4 ± 05/30 سال، مدت ناباروری 27/4 ± 83/6 سال و میانگین مدت ازدواج 01/4 ± 3/8 سال بود. در ابتدا تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و نمره رضایت جنسی وجود نداشت (05/0 > p). نمرات رضایت جنسی بلافاصله و یک ماه پس از مداخله نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت و این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود (001/0 < p). تفاوت نمره رضایت جنسی یک ماه پس از مداخله در گروه مداخله معنی‌دار نبود (21/0 = p) و نشان دهنده تداوم تغییرات در تاثیر مشاوره گروهی در زمان پیگیری است.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می‌رسد برنامه‌های مشاوره سلامت جنسی ذهن آگاهی می‌تواند رضایت جنسی زنان نابارور را بهبود بخشد.

    کلیدواژگان: ناباروری، زنان، رضایت جنسی، ذهن آگاهی، روان شناسی
  • صفحات 159-166
    مقدمه

    بیماری همه گیر کروناویروس 2019 (COVID-19) ممکن است تاثیر زیادی بر سلامت مادران و نوزادان در سراسر جهان داشته باشد، با این حال، مطالعات کمی این موضوع را بررسی کرده اند.

    هدف

    این مطالعه با هدف بررسی تاثیر همه گیری کووید-19 بر سلامت مادر و نوزاد انجام شد.

    مواد و روش ها

    این مطالعه همگروهی گذشته‌نگر به تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده از فروردین تا اردیبهشت 1399 و مدت مشابه سال 1398 بر روی 5711 زن باردار مراجعه‌کننده به مراکز جامع سلامت و مراکز بهداشتی درمانی استان اصفهان پرداخت. زنان باردار و نوزادان تا 40 روز پس از زایمان پیگیری شدند. خصوصیات دموگرافیک، متغیرهای مربوط به قبل از بارداری، مراقبت های دوران بارداری و متغیرهای بعد از بارداری جمع آوری شد.

    نتایج

    در مجموع 5711 زن باردار مورد مطالعه قرار گرفتند که از این تعداد (61%) 3477 در سال 2021 (قبل از همه‌گیری کووید-19) و (39%) 2234 در طول همه‌گیری کووید-19 در سال 2022 مراجعه کردند. برای کسانی که در شهرها با جمعیت بیش از 20000 نفر زندگی می‌کنند، تعداد مراقبت قبل از بارداری نسبت به قبل از همه گیری 2% کمتر بود، در حالی که برای افرادی که در مناطق روستایی و شهرهای با جمعیت کمتر از 20000 نفر زندگی می کنند، حدود 2% بیشتر شده بود که تفاوت مشاهده شده از نظر آماری معنی دار بود (005/0 =p). تعداد مادران دارای سابقه بیماری زمینه ای که در طول همه گیری کووید-19 (47%) به یک مرکز جامع مراقبت های بهداشتی مراجعه کرده اند نسبت به قبل از همه گیری (41%) 6% کمتر شده بود. شیوع پرفشاری خون و دیابت بارداری مادران در زمان کرونا به ترتیب 5% (109 نفر) و 20% (445 نفر) مشاهده گردید، که نسبت به دوره قبل به ترتیب 2% و 4% بیشتر است که از نظر آماری معنی دار می باشد. کرونا تاثیر معنی داری بر سایر ویژگی های مربوط به مادران و نوزادان نداشته و تفاوت معنی داری قبل و حین پاندمی کرونا مشاهده نگردید.

    نتیجه گیری

    همه گیری کووید-19 در مقایسه با گروهی که در معرض آن قرار نگرفته بودند، تاثیر قابل توجهی بر سلامت مادران و نوزادان نداشت.

    کلیدواژگان: سلامت مادر، سلامت نوزادان، بارداری، کووید-19
  • صفحات 167-174
    مقدمه

     یکی از چالش های پزشکی تولید مثل، تعیین نقش هیپرهموسیستیینمی در پاتوژنز سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) به ویژه در زنان با سقط مکرر (RPL) است.

    هدف

     تعیین ارتباط بین هیپرهموسیستیینمی و نتیجه بارداری در زنان مبتلا به PCOS.

    مواد و روش ها

     این مطالعه مورد-شاهدی بر روی 245 زن (30-20 ساله) در گرجستان، تفلیس طی سال‌های 2019-2022 انجام شد. از این تعداد 175 زن مبتلا به PCOS (گروه مطالعه) و 70 زن سالم (گروه شاهد) بودند. زنان مبتلا به PCOS به گروه اول باRPL  (90 نفر) و گروه دوم با تولد زنده (85 نفر) تقسیم شدند. گروه اول به زیرگروه های A و B با و بدون مقاومت به انسولین تقسیم شدند. هموسیستیین (Hcy)، هورمون های محرک فولیکول، لوتیینه کننده، آنتی مولرین و تستوسترون تام و آزاد اندازه گیری شدند. برای تعیین حجم تخمدان و تعداد فولیکول های آنترال، شرکت کنندگان تحت معاینه اولتراسوند قرار گرفتند.

    نتایج

     در زنان مبتلا به PCOS، میانگین سطح هموسیستیین به طور معنی‌داری بیشتر از گروه شاهد بود 05/0 > p. در گروه اول، میانگین سطح هموسیستیین به طور معنی داری بیشتر از گروه دوم و گروه شاهد، 05/0 > p بود. میانگین سطح Hcy بین گروه دوم و گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت. میانگین سطح هموسیستیین در گروه اول، زیر گروه A به طور قابل توجهی بالاتر از زیر گروه B بود 05/0 > p. میانگین سطح تام و آزاد تستوسترون و سطوح ارزیابی مدل هومیوستاتیک-مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در گروه اول به طور قابل توجهی بیشتر از گروه دوم و گروه کنترل بود. HOMA-IR در گروه دوم و گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت. میانگین سطح هورمون آنتی مولرین در زنان مبتلا به PCOS به طور قابل توجهی بالاتر از گروه شاهد بود 05/0 > p. تفاوت معنی داری در میانگین سطح هورمون آنتی مولرین، حجم تخمدان، تعداد فولیکول های آنترال و شاخص توده بدنی بین گروه های مقایسه PCOS مشاهده نشد. در گروه اول همبستگی مثبت بین Hcy با HOMA-IR مشاهده شد.

    نتیجه گیری

     سطح سرمی Hcy در زنان مبتلا به PCOS و RPL افزایش می یابد که با وضعیت مقاومت به انسولین آنها ارتباط دارد.

    کلیدواژگان: سندرم تخمدان پلی کیستیک، هیپرهموسیستئینمی، سقط مکرر، مقاومت به انسولین
  • صفحات 175-184
    مقدمه

    مصرف مخدر شیشه (مت آمفتامین) در دوران بارداری با پیامدهای نامطلوب مادر و جنین همراه است. مت آمفتامین باعث آسیب دستگاه تولید مثل در بزرگسالان می شود. اما اثرات درون رحمی آن روی فرزندان نسل بعد مطالعه نشده است.

    هدف

    بررسی اثرات مواجهه درون رحمی مت آمفتامین بر سیستم تولید مثل.

    مواد و روش ها

    15 سر موش صحرایی باردار ویستار به سه گروه (سالین، 5 و 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند و از روز دهم تا پایان بارداری روزانه به صورت داخل صفاقی سالین یا مت آمفتامین دریافت کردند. بعد از رشد فرزندان نر، بیضه آنها خارج شد. نمونه‌های اسپرم برای بررسی غلظت، مورفولوژی و تحرک تهیه شد. برای شناسایی آپوپتوز سلولی از روشTUNEL استفاده شد. سطح پروتیین Bcl-2و پروتیین BAX با روش وسترن بلات اندازه گیری شد.

    نتایج

    مت آمفتامین به طور معنی‌داری غلظت اسپرم (گروه 5 میلی گرم مقابل گروه سالین: 001/0 = p، 10 میلی گرم مقابل سالین: 001/0 > p)، اسپرم با مورفولوژی طبیعی (10 میلی گرم مقابل سالین: 001/0 = p) و تحرک اسپرم (گروه 5 میلی گرم مقابل گروه سالین: 004/0 = p، 10 میلی گرم مقابل سالین: 001/0 > p، 5 میلی گرم مقابل 10 میلی گرم: 011/0 = p) را به صورت وابسته به دوز کاهش داد. با افزایش دوز مصرفی مت آمفتامین مرگ و میر در سلول های بیضه با تکنیک TUNEL نشان داده شد. علاوه بر این، میزان بیان پروتیین BAX افزایش و میزان بیان پروتیین Bcl-2 در موش‌های مواجه شده با مت در رحم نسبت به گروه کنترل کاهش یافت.

    نتیجه گیری

    مطالعه حاضر نشان می دهد که مواجهه مزمن داخل رحمی مت آمفتامین می تواند باعث آپوپتوز لوله های اسپرم ساز و کاهش کیفیت اسپرم در موش های صحرایی بالغ شود. همچنین نشان داده شد که مسیرهای آپوپتوز اینترنسیک در این پروسه دخیل هستند. مطالعات بیشتری برای شناسایی کامل مسیر مولکولی این نتایج مورد نیاز است.

    کلیدواژگان: مت آمفتامین، بیضه، باروری، تولید مثل، آپوپتوز، مواجهه درون رحمی
|
  • Elahe Sadeghian Bakhi, Nasim Hayati Roodbari, Morteza Anvari, Fahimeh Ramezani Tehrani Pages 99-110
    Background

    Increased levels of kisspeptin are associated with hypothalamus-pituitary-ovary axis dysfunction. It may lead to the development of polycystic ovary syndrome (PCOS).

    Objective

    We aimed to investigate the effect of prenatal kisspeptin antagonist exposure on the development of PCOS in prenatally androgenized rats in adulthood.

    Materials and Methods

    In this experimental study, pregnant rats were injected with free testosterone (T, 5 mg/day) or T+P271 (kisspeptin antagonist) on the 20th day of the pregnancy period (n = 5 in each group), while rats in the control group received solvent. Female offspring were examined in terms of anogenital distance (AGD), anovaginal distance (AVD), vaginal opening, serum total testosterone (TT) levels, ovarian follicles, and the regularity of estrous cycles in adulthood. AGD and AVD were measured using a vernier caliper. TT levels were measured using the enzyme-linked immunosorbent assay method. Ovaries were fixed in 10% formalin, tissue processing was done by a standard protocol, and then ovaries embedded in paraffin. 5 μm-thickness ovarian sections mounted on a glass slide, deparaffinized, and stained using Harris’s Hematoxylin and Eosin Y.

    Results

    AGD, AVD (p < 0.001), TT levels (p = 0.02), and the numbers of preantral and antral follicles (p < 0.001) in the ovaries were significantly decreased in prenatally T-P271-exposed rats compared to prenatally T-exposed rats. The age of vaginal opening was early in T-P271-exposed rats compared to prenatally T-exposed rats (p < 0.001). The number of corpora lutea was significantly increased in T-P271-exposed rats (p < 0.001). No cystic follicles were observed in the ovaries of prenatally T-P271-exposed rats. Prenatally T-P271-exposed rats had regular estrous cycles compared to prenatally T-exposed rats.

    Conclusion

    Prenatal exposure to kisspeptin antagonist can prevent PCOS development in prenatally androgenized rats in adulthood.

    Keywords: Androgen, Kisspeptin antagonist, Polycystic ovary syndrome, Rat
  • Behnaz Navid, Farideh Malekzadeh, Maryam Mohammadi, Reza Omani-Samani Pages 111-122
    Background

    Infertility affects individual’s and couples’ adjustment. The defense mechanism and marital adjustment are mental processes that play a key role in infertile couples’ life.

    Objective

    This study aims to investigate the role of defense mechanisms on marital adjustment in infertile couples based on the cause of infertility.

    Materials and Methods

    This cross-sectional study was conducted on 400 infertile couples at Royan Institute (A referral center for infertility, Tehran, Iran). Infertile couples were divided into 4 groups based on the cause of infertility (female, male, both, and unknown). Demographic questionnaire, revised dyadic adjustment scale, and defense styles questionnaire were used for data collection.

    Results

    Results showed that the mean score of marital adjustment of men based on the cause of infertility (female, male, and both) was significantly higher in comparison with their wives (p = 0.04, p ≤ 0.001, p ≤ 0.001, respectively). However, no difference was observed between the mean score of women, men, and couples (women and husbands) in defense mechanisms. But marital adjustment has a significant positive correlation with mature defense mechanisms and a negative correlation with immature ones (p < 0.05).

    Conclusion

    The mean score of marital adjustment is higher in men than in their wives in all groups. So, counseling infertile couples in the field of marital adjustment and training in the use of mature defense mechanisms is recommended especially in women.

    Keywords: Defense mechanism, Marital relationship, Infertility
  • Aynaz Shokri, Bagher Pourheydar, GholamHossein Farjah, Mojtaba Krimipour, Maryam Pourheydar Pages 123-138
    Background

    Oxidative stress is a major contributor to diabetes mellitus (DM), which leads to testicular damage and infertility.

    Objective

    The aim of this study was to investigate the effects of glibenclamide (GL) as a chemical medicine and troxerutin (TR) as an herbal agent on sperm parameters and histopathological changes of testis in diabetic male rats.

    Materials and Methods

    40 male Wistar rats (230-260 gr) were randomly divided into 5 groups (n = 8/each), including control, diabetic (D), GL, TR, and GL+TR. DM was induced by the administration of 60 mg/kg streptozotocin intraperitoneally. The groups were treated with 5 mg/kg/day of GL or 150 mg/kg/day of TR via oral gavage for 4 wk. In the final stage of the treatment, blood sampling was done for biochemical analysis. The rats were then sacrificed and their left testis and epididymis were dissected for sperm analysis, histopathology, and morphometric assessment.

    Results

    A significant decrease in the number, motility, viability, maturity and chromatin quality of sperm was found in diabetic rats compared to control group. (p < 0.001). DM also increased the malondialdehyde level and decreased the level of the serum’s total antioxidant capacity compared to the control group (p < 0.001). Furthermore, we observed significant difference in seminiferous tubule diameter, germinal epithelium height, and testicular histological abnormalities in diabetic rats compared to control group (p < 0.001). Administration of GL, TR and their combination improved the above-mentioned parameters, and treatment with TR provided a higher improvement (p < 0.001).

    Conclusion

    According to these findings, it can be concluded that TR plays a more influential role than GL to treat diabetic-induced infertility.

    Keywords: Diabetes, Glibenclamide, Sperm, Testis, Troxerutin
  • Fariba Abbasi, Robab Davar, Farimah Shamsi, Saeideh Dashti Pages 139-146
    Background

    Individualized assisted reproductive techniques (ART) can improve ART outcomes. Some studies suggested using insulin-like growth factor-1 (IGF-1) level on cycle day 2 for individualized ART.

    Objective

    To investigate the relationship between serum levels of IGF-1 on day 2 of the cycle and ART outcomes.

    Materials and Methods

    In this cross-sectional study, cycle day 2 serum levels of IGF-1 were measured in 175 women aged between 18-44 yr as candidates for in vitro fertilization or intracytoplasmic sperm injection. All participants received antagonist protocol, and the relationship between serum levels of IGF-1 and ART outcomes according to the number of oocytes were investigated; poor responders (oocytes < 5), normal responders (oocytes 5-15), and hyper responders (oocytes > 15).

    Results

    Poor responders had higher serum level of IGF-1 when compared with normal and hyper-responders; however, this difference was not statistically significant (p = 0.41). The serum levels of IGF-1 in women with zero retrieved oocytes and those cycles that were canceled for the inappropriate ovarian response were not significantly different compared to other women in the group of poor responders. An inverse relationship was observed between the serum level of IGF-1 and anti-Mullerian hormone. Furthermore, no significant relationship between serum level of IGF-1 with age, body mass index, number of 2 pronucleus, and number of embryos was observed.

    Conclusion

    According to our results, the serum levels of IGF-1 may not be able to predict ART outcomes. It seems necessary to conduct more studies with larger sample size.

    Keywords: Insulin-like growth factor-1, Poor ovarian response, Oocyte retrieval, Assisted reproductive techniques outcome
  • Sara Hosseini Nejad, Mahshid Bokaie, Seyed Mojtaba Yassini Ardekani Pages 147-158
    Background

    The infertility phenomenon affects physiological and psychosocial aspects. Sexual counseling can improve sexual and marital satisfaction.

    Objective

    This study aimed to determine the effectiveness of sexual health counseling based on the mindfulness approach on sexual satisfaction of women suffering from infertility.

    Materials and Methods

    This randomized clinical trial study was conducted on 44 women suffering from infertility referred to the Yazd Reproductive Science Institute, Yazd, Iran. Women were randomly divided into 2 groups. The intervention group (n = 22) received 8 sessions of sexual counseling, while control group (n = 22) received routine care. The data collection tool was the sexual satisfaction questionnaire.

    Results

    The mean age of women was 30.05 ± 4.9 yr, infertility duration was 6.83 ± 4.27 yr, and the mean duration of marriage was 8.3 ± 4.01 yr. The mean score of sexual satisfaction of women suffering from infertility in the intervention group was 62.9 ± 7.32, 71.6 ± 5.95, and 70.9 ± 6.26, before the intervention (baseline), after intervention (8th wk), and follow-up (12th wk) respectively. The mean score of sexual satisfaction of women suffering from infertility in the control group was 63.3 ± 6.82, 64.2 ± 7.93, and 62.25 ± 7.99, at baseline, 8th wk later, and after follow-up (12th wk), respectively. Sexual satisfaction scores increased before and one month after the intervention in the counseling group, and this difference was statistically significant (p < 0.001).

    Conclusion

    Mindfulness-based sexual health counseling programs may improve sexual satisfaction in women suffering from infertility in the intervention group.

    Keywords: Infertility, Women, Sexual satisfaction, Mindfulness, Psychology
  • Hourieh Ansari, Zahra Amini, Elham Madreseh Pages 159-166
    Background

    The Coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic may profoundly impact on maternal and neonatal health worldwide. However, a few studies have investigated this topic.

    Objective

    This study aimed to investigate the impact of the COVID-19 pandemic on maternal and neonatal health.

    Materials and Methods

    This retrospective cohort study analyzed collected data from March to May 2020, and the same period in 2019, involving 5711 pregnant women referring to comprehensive healthcare centers in Isfahan province health facilities, Iran. Pregnant women and neonates were followed-up until 40 days after the delivery. Demographic characteristics, pre-pregnancy, antenatal care, and post-pregnancy variables were collected.

    Results

    A total of 5711 pregnant women were studied, of whom 3477 (61%) were referred in 2019 (before the COVID-19 pandemic as nonexposed) and 2234 (39%) during the COVID-19 pandemic (as exposed group) in 2020. For those living in cities with a population of > 20,000, the number of antenatal care were lower about 2% compared to nonexposed group (p = 0.01). The number of mothers with a history of the underlying disease who referred to a comprehensive healthcare center during the COVID-19 pandemic (47%) was lower about 6% compared to nonexposed group (41%) (p < 0.001). During the COVID-19 pandemic, the prevalence of hypertension and gestational diabetes mellitus was 5% (n = 109) and 20% (n = 445), which were higher about 2% and 4%, respectively, compared to nonexposed group. The COVID-19 pandemic had no other significant effect on mothers' and neonates' other characteristics than nonexposed group.

    Conclusion

    The COVID-19 pandemic imposes no significant effect on mothers' and neonates' health compared to nonexposed group.

    Keywords: Maternal health, Neonatal health, Pregnancy, COVID-19
  • Elene Asanidze, Jenaro Kristesashvili, Nino Parunashvili, Manana Urjumelashvili, Zurab Tsetskhladze, Aleksandre Asanidze Pages 167-174
    Background

     One of the reproductive medicine challenges is to determine the role of hyperhomocysteinemia in the pathogenesis of polycystic ovary syndrome (PCOS), especially in women with recurrent pregnancy loss (RPL).

    Objective

     Determine the correlation between hyperhomocysteinemia and pregnancy outcome in women with PCOS.

    Material and Methods

     This case-control study involved 245 women (20-30 yr) and was conducted in Georgia, Tbilisi from 2019-2022. Of these, 175 were women with PCOS (study group) and 70 were healthy women (control group). Women with PCOS were divided into- group I with RPL (n = 90), and group II with live births (n = 85). Group I was divided into subgroups A and B with and without insulin resistance. The investigation measured homocysteine (Hcy), follicle-stimulating, luteinizing, anti-Mullerian hormones, total and free testosterone were determined. To determine the ovarian volume and antral follicle count, participants also underwent an ultrasound examination.

    Results

     In women with PCOS, the average Hcy level was significantly higher than in the controls, p < 0.05. In group I, the average Hcy level was significantly higher than in group II and controls, p < 0.05. There was no significant difference in average Hcy level between group II and controls. The average Hcy level in group I, subgroup A was significantly higher than in subgroup B, p < 0.05. The average total, free testosterone levels, and homeostatic model assessment-insulin resistance levels (HOMA-IR) in group I was significantly higher than in group II and controls. HOMA-IR in group II and controls did not differ significantly. The average anti-Mullerian hormone levels in women with PCOS were significantly higher than controls, p < 0.05. No significant difference was observed in average anti-Mullerian hormone level, ovarian volume, antral follicle count, and body mass index between the comparison groups of PCOS. In group I, a positive correlation between Hcy with HOMA-IR was detected.

    Conclusion

     Serum Hcy levels are elevated in women with PCOS and RPL, which correlates with their insulin resistance status.

    Keywords: Polycystic ovary syndrome, Hyperhomocysteinemia, Recurrent abortion, Insulin resistance
  • Zahra Khoshgoftar Some Saraii, Soroush Dianaty, Fatemeh Rouhollah, Nayereh Zare, Batool Ghorbani Yekta Pages 175-184
    Background

     Methamphetamine abuse during pregnancy is associated with maternal and fetal adverse outcomes. Methamphetamine induces reproductive damage in adults; however, its effect has not been studied during pregnancy.

    Objective

     To investigate the effects of methamphetamine exposure during pregnancy on the reproductive system.

    Materials and Methods

     15 pregnant Wistar rats were divided into 3 groups (n = 5/group), and received daily intraperitoneal injections of saline or methamphetamine (5, and 10 mg/kg) from day 10 until the end of pregnancy. One adult male offspring was selected from each dam. Subjects were euthanized, and their testis was removed. Sperm samples from cauda epididymis were analyzed for sperm concentration, morphology, and motility. Terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick-end labeling assay was used to detect apoptotic cells. Levels of B-cell lymphoma 2 protein (Bcl-2) and Bcl-2 associated X-protein were measured using Western blot.

    Results

     Methamphetamine significantly decreased sperm concentration (5 mg vs. saline: p = 0.001, 10 mg vs. saline: p < 0.001), normal sperm morphology (saline vs. 10 mg: p = 0.001), and motility (p: saline vs. 5 mg = 0.004, 5 mg vs. 10 mg = 0.011, saline vs. 10 mg < 0.001) in a dose-dependent manner. There was a significantly higher number of terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick-end labeling -positive cells and higher exposure. Moreover, Bcl-2 associated X-protein was increased, and Bcl-2 was decreased in these rats.

    Conclusion

     The present study shows that chronic methamphetamine exposure during intrauterine period can induce apoptosis of seminiferous tubules and decrease sperm quality in adult rats. Moreover, we showed that the intrinsic apoptotic pathway is involved in this process. Further studies are required to identify the complete molecular pathway of these results.

    Keywords: Methamphetamine, Testis, Fertility, Reproduction, Apoptosis, Intrauterine exposure