مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال چهل و هفتم شماره 3 (پیاپی 85، پاییز 1383)

تشخیص کلدوکولیتیازیس بر خلاف کوله لیتیازیس که در بیشتر موارد با سونوگرافی به راحتی تشخیص داده می شود مشکل و حتی در بعضی موارد فقط با لاپاراتومی تشخیص داده می شود. در این موارد از روش های تشخیصی دیگر مانند کلانژیوپانکوتوگرافی آندوسکوپی و سی تی اسکن استفاده می شود. این مطالعه هم با هدف مقایسه و میزان حساسیت کلانژیوپانکراتوگرافی، سی تی اسکن و سونوگرافی انجام شده است.
این مطالعه توصیفی از سال 81-1376 در بخش گوارش و رادیولوژی بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شده است. بیماران مبتلا به ایکتر انسدادی ناکامل- کولیکهای صفراوی- کلانژیت با یا بدون سابقه کوله سیستکتومی بودند پس از انجام آزمایشات عملی کبد سونوگرافی و سی تی اسکن به عمل آمد و پس از تایید ضایعه مجاری صفراوی اقدام به کلانژیوپانکراتوگرافی آندوسکوپیک شد. مشخصات فردی و تاریخچه بیماری افراد مورد مطالعه در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. جهت پردازش داده ها از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی استفاده شده است.
از 268 مورد کل ERCP های انجام شده تعداد 140 (52.2%) مورد سنگ منفرد و یا سنگ های متعدد کولدوک بودند. کمترین سن بیماران دختر 17 ساله و مسن ترین بیمار مرد 85 ساله بودند. میانگین سن بیماران 61.7±19.1 سال می باشد. در تمام بیماران سونوگرافی انجام شد و سونوگرافی در (16.4%) 23 موراد از 140 بیمار تشخیص دقیق سنگ کولدوک را مشخص کرد و در (25.7%) 36 مورد فقط اتساع مجاری داخل کبدی بدون وجود سنگ در کولدوک را نشان داد که ناشی از وجود گاز در قوس دئودنوم است و در (57.8%) 81 مورد سونوگرافی کاملا نرمال گزارش شد. چنانچه فقط تشخیص سونوگرافی را بر تایید وجود سنگ در کولدوک بگیریم میزان حساسیت 16.4% می شود. ولی چناچه مجموع اتساع مجاری داخل کبدی و حضور سنگ را جمعا معیار قرار دهیم میزان حساسیت سونوگرافی به 65.5% می رسد و در این مرحله میزان اختصاصی بودن سونوگرافی 63.6% می شود. سی تی اسکن در 12 مورد انجام شده است و در 5 مورد تشخیص توده یا تومور داده شد و تشخیص قطعی با کلانژیوپانکراتوگرافی آندوسکوپیک موید سنگ بود. با حساسیت 41.6% و در 3 مورد سی تی اسکن فقط اتساع مجاری داخل کبدی را نشان داد بدون اینکه به تصویر توده یا تومور اشاره نماید و اگر جمع این دو را که سی تی اسکن یافته غیر عادی نشان داده بررسی نماییم میزان حساسیت 66.6% می شود و در 4 مورد سی تی اسکن هیچ کمکی نکرد. میزان اختصاصی بودن سی تی اسکن در سنگ های کولدوک 28.5% محاسبه شد. میزان حساسیت و اختصاصی بودن برای ERCP به ترتیب 87.8% و 75% می باشد.
با ERCP در 23 مورد از 140 مورد سنگ کولدوک تشخیص داده شد و حساسیت 87.8% و اختصاصی بودن 75% دارا است. ولی در این مطالعه سونوگرافی و سی تی از حساسیت و اختصاصی بودن کمتری برخوردار است.

بیماری ویلسون یا دژنرسانس هپاتولنتی کولار بیماری ارثی با توارث اتوزوم مغلوب است که به علت اختلال در متابولیسم مس ایجاد می شود. این بیماری با تغییرات دژنراتیو در هسته های قاعده ای مغز، قشر مغز و مخچه، سیروز کبدی و رسوب مس در غشاء دسمه قرینه همراه است. هدف از این مطالعه بررسی علایم بالینی و یافته های تصویر نگاری مغز در مبتلایان به بیماری ویلسون بود. این مطالعه به صورت توصیفی در درمانگاه و بخش اعصاب بیمارستان قائم در سالهای 82-1379 انجام شد. 23 بیمار که دچار علایم اولیه عصبی یا روانی بوده و بر اساس بیماریابی در خانواده تشخیص داده بودند وارد مطالعه شدند...

در ترومای شکم کبد یکی از شایع ترین احشائی است که آسیب می بیند. در بیمارانی که ضایعه شدید است به علت وجود آسیب احشائی همراه درمان مشکل مرگ و میر بالاست. با توجه به این موارد هدف از این مطالعه بررسی شیوع، عوارض، شیوع صدمات همراه، نوع درمان در مصدومین با ضربه های کبد می باشد. این مطالعه توصیفی در سالهای 80-1370 در بیماران با تروماتیسم کبد بستری در بخشهای جراحی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام گرفته است. اطلاعات فردی، نوع آسیب، درمان، عوارض همراه آسیب از پرونده 73 بیمار بستری در بخش جراحی جمع آوری گردیده است...

از آنجایی که شیر مادر بهترین شیر برای تغذیه نوزادان به خصوص نوزادان کم وزن می باشد و سازمان های بین المللی پزشکی دنیا از جمله سازمان جهانی بهداشت توصیه بر تغذیه شیرخواران با شیر مادر را دارد این مطالعه با هدف بررسی اثر فاکتورهای مادری بر میزان موفقیت شیردهی مادران نوزاد کم وزن قبل از ترخیص از بیمارستان انجام شد.
این مطالعه توصیفی به مدت 9 ماه در سال 1379 در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان امام رضا (ع) مشهد، انجام شد. تعداد 100 مادر که دارای نوزاد کم وزن بودند انتخاب شدند. اطلاعات فردی شامل: تعداد و نوع زایمان، فرزندان زنده، سن مادر، سطح تحصیلات، وضعیت اقتصادی- اجتماعی در پرسشنامه ثبت گردید. به مادران آموزش های لازم تغذیه به وسیله پستان داده شد. کلیه مادران به صورت شبانه روزی در بیمارستان بر بالین نوزاد خود حضور داشتند. در انتهای مطالعه مادران از نظر موفقیت در شیردهی به نوزاد خود به دو گروه موفق و ناموفق تقسیم شدند و با یکدیگر مقایسه گردیدند. اطلاعات جمع آوری شده توسط آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی و SPSS پردازش گردید.
در این مطالعه، 84% مادران موفق، 15% ناموفق و 1% حاضر به تغذیه با شیر خود نشدند و سن مادر، تعداد فرزندان، نوع زایمان، سطح تحصیلات، به جز وضعیت اقتصادی نقشی در میزان شیردهی نداشت.
نتایج این مطالعه نشان داد که 84% مادرانی که نوزاد کم وزن به دنیا می آوردند موفق به شیردهی و 15% نوزاد خود را با کمک مادران دیگر تغذیه نمودند، 1% موفق به شیردهی نوزاد خود نشدند.

فتق دیسک بین مهره در کودکان نسبت به بالغین نادر بوده و علائم و نشانه های بالینی کلاسیک هرنی دیسکال در کودکان دیده نمی شود. هدف از این مقاله بررسی شیوع، یافته های بالینی، رادیولوژیکی و نتایج عمل جراحی و پیگیری طولانی مدت کودکان با سن کمتر از 15 سال مبتلا به فتق دیسک بین مهره ای کمری می باشد.
این مطالعه به صورت توصیفی از سال 1378-1364 در بیمارستان قائم (عج) مشهد انجام شده جامعه نمونه را 1232 بیمار که به علت هرنی دیسکال تحت عمل جراحی قرار گرفته اند تشکیل داده که از این تعداد ده نفر زیر سن 15 سال بودند که بررسی ما روی 10 نفر فوق انجام گرفته است.
از تعداد 10 بیمار 6 نفر مونث و 4 نفر مذکر و کمترین سن 8 سال بوده است، شکایت اصلی بیماران درد کمر، درد پا و یا هر دو و شایع ترین یافته بالینی، مثبت بودن تست لازیک (SLR) و شایع ترین فضای بین مهره درگیر L4-L5 بوده است. نتایج عمل جراحی در هر ده مورد کاملا رضایت بخش بوده و در مدت 13 سال پی گیری عود وجود نداشته است.
درمان کنسرواتیو در فتق دیسک بین مهره ای کودکان برعکس بالغین موفق نبوده و عمل جراحی درمان انتخابی در این بیماران می باشد.

اختلال نقص توجه - بیش فعالی یکی از شایع ترین اختلالات روانپزشکی در کودکی است که در صورت عدم درمان مناسب می تواند منجر به عوارض و صدمات جبران ناپذیری در بزرگسالی از جمله کاهش عملکرد تحصیلی و اعتماد به نفس، اختلال در روابط با دیگران و نیز افسردگی، اضطراب و نهایتا سو مصرف شود لذا با توجه به اهمیت موضوع، این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع اختلال بیش فعالی و نقص توجه در کودکان پیش دبستانی، مهد کودک های تحت پوشش سازمان بهزیستی مشهد و ارتباط بین شیوع این اختلال با فصل، تولید، رتبه تولید، نوع زایمان و جنسیت کودک انجام گرفت.
برای انجام این تحقیق از پرسشنامه 10 عنوانی کانرز با خط برش 15 (میانگین نمرات مربی و والدین) استفاده شد که از 1275 نفر نمونه انتخاب شده، تعداد 1089 نفر از مجموع 34 مهد کودک (20% مهد کودک های شهر مشهد) که به صورت تصادفی در ده منطقه شهری مشهد انتخاب شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای تعیین حجم نمونه در این پژوهش میزان شیوع اختلال مورد نظرP=0.15 در نظر گرفته شد. این نسبت از مطالعه سال 1376 دکتر طلایی به دست آمده بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از بسته نرم افزاری SPSS استفاده شد.
از مجموع 1089 نفر تعداد 133 نفر حداقل نمره لازم (بالای 15) را کسب کرده اند و شیوع کلی 2.12±12.3 با حد اطمینان 95% درصد به دست آمد که شیوع در پسران 18.1 درصد و شیوع در دختران 6.7 درصد به دست آمد. در ضمن بین فصل تولد و شیوع اختلال بیش فعالی و نقص توجه ارتباط معنی دار یافت نشد ولی شیوع این اختلال به طور معنی داری در پسران بیشتر از دختران است (M/F=3.1).
شیوع کلی بیش فعالی و نقص توجه در این مطالعه 2.12±12.3 بود که تنها ارتباط معنادار آن با جنسیت بود.

پدیکولوزکاپتیس به عنوان یک مشکل بهداشتی هنوز در بسیاری از جوامع باقی است و کودکان شایع ترین گروه مبتلایان می باشند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع پدیکولوزکاپتیس در بخشی از جامعه و ارزیابی ارتباط ان با سن و سطح اقتصادی - اجتماعی افراد بوده است.
این مطالعه توصیفی در دانش آموزان دختر 12-7 سال در مناطق مختلف سطح شهر مشهد در سال تحصیلی 81-1380 با روش نمونه گیری اتفاقی انجام شد. 769 دانش آموز معاینه شدند و نتایج معاینه همراه اطلاعات در مورد سن، محل زندگی، وضعیت اقتصادی اجتماعی و علائم بالینی برای موارد مبتلا در پرسشنامه ای ثبت گردید. اطلاعات جمع آوری شد و با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.
از 769 دانش آموز مورد مطالعه در 59 نفر (7.6%) آلودگی با شپش سر مشاهده شد. شایع ترین سن ابتلا 8 سالگی بود ابتلا در سطح اقتصادی اجتماعی پایین به طور قابل ملاحظه ای شایع تر از سطح اقتصادی اجتماعی بالا (72.88% در مقابل 1.6%) بود. بیشترین موارد آلودگی متوسط داشتند (49.2%) و بیشترین محل ابتلا در ناحیه اکسی پوت بود و خارش به عنوان تظاهر عمده بیماری در 39% موارد دیده شد.
پدیکولوزکاپتیس با شیوع قابل توجه در بین دانش آموزان دبستانی به خصوص در سطح اقتصادی اجتماعی پایین دیده می شود و معاینه دقیق توسط افراد آموزش دیده برای یافتن موارد ابتلا ضروری به نظر می رسد.

پیتیروسپوروزیس یک عفونت قارچی سطحی در اثر گونه های مالاسزیاست که بخشی از فلور طبیعی پوست می باشد. این ارگانیسم یک مخمر لیپوفیلیک و وابسته به به لپید است که تحت شرایط خاص به یک فرم پاتوژن میسلیال تبدیل می شود. بر اساس مطالعات قبلی که ممکن است بین لپیدهای خون و پیتیریازیس ورسیکالر ارتباطی وجود داشته باشد، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط چربی خون با بیماری پیتیرسپوروزیس در بخش های قارچ شناسی، درماتولوژی و بیوشیمی، بیمارستان امام رضا (ع)، مشهد انجام گردید.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی و در مدت 15 ماه (82-1381) در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد انجام گردید. جمعیت مورد مطالعه به صورت گروه های تصادفی زیر انتخاب شده است:گروه مورد 1- 50 بیمار مبتلا به پیتیروسپوروزیس شدیدگروه شاهد 1- 50 بیمار با اسمیر مستقیم منفی برای پیتروسپوروم اورالگروه مورد 2 - 50 بیمار با سطح بالای کلسترول و تری گلیسیرید در بررسی سرم خونگروه شاهد 2 - 50 فرد با سطح نرمال کلسترول و تری گلیسیرید در آزمایش سرم خونبرای هر بیمار یک پرسشنامه تکمیل شد. آزمایش مستقیم پوست از نظر پیتیروسپوروم (رنگ آمیزی متیلن بلو) و آزمایش سرم خون برای اندازه گیری کلسترول، تری گلسیرید، LDL و HDL توسط RA-1000 برای هر 4 گروه انجام شد.
نتایج نشان داد که:1- در 28% بیماران مبتلا به پیتیروسپوروزیس، سطح کلسترول توتال خون بیش از نرمال بود و تفاوت قابل ملاحظه ای در مقایسه با گروه کنترل داشت.
2- در 22% بیماران، سطح تری گلسیرید بالاتر از نرمال بود که تفاوت قابل ملاحظه ای با گروه کنترل داشت.
3- در 32% بیماران سطح LDL-C بیش از نرمال بود که تفاوت قابل ملاحظه ای با گروه کنترل داشت.
4- ارتباط مهمی بین سطح HDL-C و گروه مبتلا به پیتیروسپوروزیس وجود نداشت.
5- در بیمارانی که فقط دچار هیپرلیپیدمی بودند، پیتیروسپوروزیس شایع نبود.
بر اساس تحلیل آماری، نتیجه گیری می شود که ارتباطی بین پیتیروسپوروزیس و سطح خونی کلسترول توتال، تری گلیسرید و LDL-C وجود دارد، بنابراین کنترل سطح خونی لیپیدها احتمالا ممکن است در پروفیلاکسی و درمان پیتیروسپوروزیس کمک کننده باشد.

سالانه تعداد زیادی از مصدومین به علت ضربه مغزی شدید فوت کرده و و یا دچار کاهش هوشیاری می شوند لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تحریکات حسی مختلف روی سطح هوشیاری و طول مدت بستری بیماران با حالت اغما ثانوی به ضربه مغزی شدید می باشد که طبق فرضیه اولیه انجام این تحریکات باعث کاهش دوره بستری می شود.
این مطالعه کارآزمایی بالینی در نیمسال اول 1380 در بیمارستان شهید کامیاب مشهد انجام شده است. 44 بیمار مبتلا به ضربه شدید مغزی بدون ضایعه قابل جراحی بستری در بخش مراقبت های ویژه به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. تحریکات حسی در حد متعادل در سه شیفت توسط کار آموزان دوره دیده در گروه مورد انجام گرفت. تحریکات به صورت هر یک ساعت یک بار و در مدت 10 دقیقه انجام گرفت. مشخصات فردی، سابقه ضربه، نوع درمان در فرم پرسشنامه جمع آوری شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از جداول توزیع فراوانی پردازش گردید.
بر اساس نتایج به دست آمده سطح هوشیاری بیماران در زمان ترخیص یکسان بوده ولی طول دوره بستری بیماران در دو گروه تفاوت معنادار داشته (P=0.001) به این ترتیب در گروه مورد مطالعه دوره بستری 4.21±11 و در گروه شاهد 18±8.9 بوده است.
ما انتظار داریم با انجام برنامه تحریکات حسی مداوم در بیماران با ضربه مغزی شدید و حالت اغما بهبودی سریع تر و کاهش دوره بستری بیمارستانی داشته باشند.

نقش کنترل دیابت در کاهش حوادث کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD نامشخص است. در این مطالعه سعی شده است اثر کنترل دیابت با معیار هموگلوبین A1C بر میزان حوادث کرونری بررسی گردد.
این مطالعه که به صورت آینده نگر انجام شد تعداد 204 بیمار دیابتی نوع 2 با سابقه بیماری ایسکمیک قلبی از میان مراجعین به کیلینیک خصوصی و بیماران بستری در بخش قلب بیمارستان قائم به مدت یکسال پیگیری شدند. از کلیه بیماران در ابتدای مراجعه شرح حال گرفته و معاینه فیزیکی کامل انجام و الکتروکاردیوگرافی و اکوکاردیوگرافی و در صورت نیاز تست تحمل فعالیت، SPECT یا آنژیوگرافی کرونر انجام شد. میزان قند خون ناشتا و HbA1C نیز تعیین شد سپس هر سه ماه یک بار بیماران ویزیت شدند و معاینه فیزیکی و تست های لازم جهت کنترل و سیر بیماری کرونر انجام و FBS و HbA1C کنترل شد، در پایان مطالعه از مجموع 204 بیمار، 85 نفر دیابت کنترل شده (میانگین HbA1C 7≥) و 119 نفر دیابت کنترل نشده (میانگین HbA1C 7<) داشتند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و X2 تجزیه و تحلیل شد.
توزیع سنی، جنسی در دو گروه نسبتا یکنواخت بود. میانگین سنی کل بیماران حدود 60.4 سال بود، روش کنترل اساسی دیابت در هر دو گروه استفاده از داروهای خوراکی هیپوگلسیمیک بود. توزیع ریسک فاکتورهای ماژور دیگر نیز در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. میانگین میزان هموگلوبین A1c در گروه کنترل شده 6.6 و در گروه کنترل نشده حدود 8.3 بود. طی مطالعه تعداد 103 بیمار (51%) حداقل یک بار به حادثه حاد کرونری مبتلا شدند. از این تعداد 71 بیمار (35%) دچار ایسکمی راجعه، 28 بیمار (14%) دچار انفارکتوس میوکارد و 4 بیمار (2%) نیز دچار مرگ با واسطه حوادث کرونری شدند. میزان ایسکمی راجعه 7% و میزان انفارکتوس میوکارد 1% در گروه کنترل نشده بیش از گروه کنترل شده بود ولی این تفاوت ها معنی دار نبودند. میزان مرگ و میر در گروه کنترل نشده 3% بیش از گروه کنترل شده بود که باز هم ارزش آماری نداشت.
در مطالعه فوق هرچند کنترل قند خون (7≥HbA1C) سبب کاهش بروز حوادث کرونری در بیماران دیابتی مبتلا به IHD شد ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.

بیماری سرطان پستان جهانی است و در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه رو به افزایش است. چنانچه اقدامات مناسبی صورت نگیرد، این روند افزایشی در آینده همچنان ادامه خواهد داشت، بنابراین شناسایی عموامل خطر آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط شاخص های باروری و خطر سرطان پستان بوده است.
این مطالعه به روش مورد - شاهدی در بیمارستان امید مشهد انجام گرفت. 105 بیمار با تشخیص قطعی سرطان پستان با همین تعداد که در همسایگی آنها زندگی می کردند مورد مقایسه قرار گرفتند. گروه شاهد در محدوده سنی گروه مورد بود و پرسشنامه طرح توسط مصاحبه گر یکسانی تکمیل گردید. پرسشنامه حاوی سوالاتی در خصوص مشخصات فردی و عوامل مرتبط باروری نظیر اولین قاعدگی، سن یائسگی، سن تولد اولین فرزند، تعداد فرزند و غیره بود داده ها پس از جمع آوری وارد کامپیوتر شده و با نرم افزار SPSS نسخه 12 مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج این مطالعه نشان داد که سن کم به هنگام اولین قاعدگی، تاخیر در یائسگی، سن بالا به هنگام اولین حاملگی ترم کامل و تعداد کم فرزند به طور معنی داری مرتبط با خطر سرطان پستان بود. شانس نسبی خطر سرطان پستان در زنانی که سابقه سقط داشتند 09/2 بود (95% CI=1.2-3.7).
در زنانی که قبل از اولین حاملگی ترم کامل سابقه سقط داشتند این خطر افزایش داشته است (OR=5.9 95% CI=1.8-19.6).
با توجه به یافته های این مطالعه تعداد فرزند کم، سن کم به هنگام اولین قاعدگی، تاخیر در سن یائسگی و سن بالا به هنگام تولد اولین فرزند و سقط مهم ترین تعیین کننده های خطر سرطان پستان بود. بنابراین پیشنهاد می گردد مداخلات مناسب بهداشتی در خصوص بهبود این شاخص ها صورت گیرد.

عدم آنگاژمان سر در اول زاها در فاز فعال زایمان طبق برخی مطالعات یک ریسک فاکتور در احتمال سزارین محسوب می شود. با توجه به شیوع افزایش یابنده سزارین در سالهای اخیر و بالا بودن میزان عوارض سزارین در مقایسه با زایمان واژینال، در تحقیق حاضر سعی به بررسی ارتباط بین عدم آنگاژمان سر در شروع فاز فعال زایمانی در اول زاها با روش زایمان (واژینال یا سزارین) بوده است.
این تحقیق کارآزمایی بالینی از اول تیرماه 78 لغایت 30 مهر 79 در زایشگاه بیمارستان امام رضا (ع) و حضرت زینب (س) انجام شد. 100 اول زا که در شروع فاز فعال زایمان سر آنگاژه نبود به عنوان گروه مورد و 100 اول زا که در شروع زایمان سرآنگاژه بود به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. همه این خانم ها تک قلو حامله و حاملگی ترم بود (37 تا 42 هفته)، عضو نمایش سر و تنگی لگن وجود نداشته است، جنین وزن تخمینی کمتر از 4000 گرم داشت. برای هر بیمار از شروع فاز فعال زایمان پرسشنامه ای پر شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون های آماری فیشر و تی تجزیه و تحلیل شدند.
از 100 مورد که سرآنگاژه بود 8 مورد سزارین (8%) و 92 مورد زایمان واژینال (92%) داشتند. از 8 مورد سزارین 5 مورد اختلالات ضربان قلب چنین و 3 مورد به علت اختلالات تعویقی زایمان بوده است. از 100 مورد که سر آنگاژه نبود 21 مورد سزارین (21%) و 79 مورد (79%) زایمان واژینال داشتند. از 21 مورد سزارین 9 مورد به علت اختلالات ضربان قلب جنین و 12 مورد به علت اختلالات تعویقی و توقفی زایمان بوده است.
در مواردی که سر جنین آنگاژه نیست ریسک سزارین افزایش می یابد. ولی با توجه به نتایج این مطالعه که بیش از دو سوم مواردی که سر آنگاژه نبوده است زایمان واژینال نموده اند پیشنهاد می شود از تصمیم گیری عجولانه برای سزارین در این گروه از اول زاها باید اجتناب کرد.

هدف درمان جراحی شکستگی های باز ساق جلوگیری از عفونت و کسب جوش خوردگی در محل شکستگی و کارآیی اندام می باشد. اخیرا میخ داخل کانال بدون تراش در درمان شکستگی های باز ساق جایگزین فیکساتور خارجی شده است. این به علت سهولت در جایگزین میخ و عوارض کم آن نسبت به فیکساتورهای خارجی است. هدف مطالعه ارائه نتایج و عوارض درمان جراحی شکستگی های ساق با میخ داخل کانال از نوع بدون تراش و مقایسه آنها با نتایج و عوارض درمان با این وسیله در سایر مقالات می باشد.
این پژوهش توصیفی در سال 1378 در بیمارستان های وابسته به علوم پزشکی مشهد انجام شده است. تعداد 46 بیمار با شکستگی باز استخوان ساق که با میخ بدون تراش کانال درمان شدند به مدت 6 ماه پیگیری شدند.
تعداد 31 بیمار شکستگی باز ساق نوع ІІІa گاستیلو و 9 بیمار شکستگی باز ساق نوع ІІ گاستیلو و 6 بیمار شکستگی باز ساق نوع І گاستیلو داشتند. بیماران به طور متوسط 6 روز بعد از حادثه جراحی شدند. اطلاعات مربوط به مشخصات فردی و نتایج درمان و پیگیری در پرسشنامه ای جمع آوری گردید. جهت پردازش داده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی استفاده گردید.
از نتایج درمان شامل متوسط زمان جوش خوردن استخوان ساق در نوع І شکستگی باز 66/18 هفته و در نوع ІІ شکستگی باز 8/20 هفته و در نوع ІІІa شکستگی باز 2/26 هفته به دست آمد. عفونت سطحی و عمقی در 10% بیماران و عارضه عصب پرونئال در 17/2% بیماران و کج جوش خوردن استخوان ساق در 35/4% بیماران و محدودیت حرکت در مچ پا در 52/6% بیماران و در زانو در 17/2% بیماران و شکستگی میخ در کانال در 35/4% بیماران و شکستگی پیچ قفل در محل در 52/6% بیماران و تاخیر در جوش خوردن استخوان ساق در 17/2% بیماران و جوش نخوردن استخوان ساق در 17/2% بیماران به دست آمد.
با توجه به نتایج به دست آمده و مقایسه آنها با نتایج مندرج در مقالات پزشکی و سادگی روش جراحی با میخ بدون تراش استخوان ساق و میزان عوارض کم آن نسبت به وسیله اکسترنال فیکساتور استفاده از میخ بدون تراش کانال ساق را برای درمان شکستگی های باز ساق تا نوع ІІІb را بهترین روش درمانی است.

زن جوان بیست ساله مجرد در بیمارستان به دلیل تب و یرقان پیشرونده مورد بررسی قرار گرفت. بیمار از 45 روز پیش دچار ضعف بی اشتهایی، کاهش وزن و عظم غدد لنفاوی گردنی گردیده است. دو هفته قبل از بستری شدن در بیمارستان، توسط پزشک معاینه و آزمایشات لازم انجام شد. در آن موقع بیمار سرفه نمی کرد، اسهال، دیزوری و راش روی پوست نداشت ولی شکایت بیمار از دفع مدفوع کمرنگ، ادرار پر رنگ و استفراغ بود.

لیپومننژیوما، یک تومور نادر خوش خیم مننژ است که دارای بافت چربی بالغ می باشد. نمای هتروژن تومور در سی تی اسکن، تومورهای بدخیم نکروتیک را تقلید می نماید.
در این مقاله بیمار 48 ساله ای با توده مغزی در ناحیه فرونتوپاریتال معرفی شده است که در بررسی بافتی، پرولیفراسیون نئوپلازیک خوش خیم مننگوتلیال با تمایز چربی که مشخصه لیپومننژیوم است، وجود داشت.

رابدومیوسارکوم مجاری صفراوی نوع نادری از رابدومیوسارکوم است که معمولا در کودکان کم سن و سال با علایم پرقان بروز می کند. در موارد متعددی برطرف شدن یرقان به طور موقت در سیر بیماری به عنوان بهبودی تلقی شده و باعث تاخیر در تشخیص می شود لذا علیرغم نادر بودن، می بایست در تشخیص افتراقی ایکتر انسدادی سنین شیرخواررگی و ابتدای کودکی مد نظر قرار گیرد. سونوگرافی برای تشخیص توده شکمی و تعیین ارتباط آن با مجاری صفراوی مفید است.
جراحی به منظور اثبات تشخیص صحیح و نیز تعیین وسعت بیماری ضروری است. ولی توصیه به جراحی اگرسیو نمی شود زیرا علیرغم باقی ماندن مقدار زیادی از تومور در محل، نتیجه نهایی درمان با کمک شیمی درمانی با و یا بدون رادیوتراپی خوب می باشد. با توجه به نادر بودن تومور و همچنین پیشرفت هایی که طی سال های اخیر در درمان این ضایعه حاصل شده است یک مورد رابدومیوسارکوم را در کودک 15 ماهه که با نشانه های اتساع شکم و سابقه ایکتر مراجعه نمود گزارش می گردد.

نوز تومورال یک ماهیت کلینیکی و هیستولوژیک نادر است که با رسوب قابل توجه فسفات کلسیم در بافت نرم زیر جلدی اطراف مفاصل بزرگ مشخص شده و غالبا در نوجوانان و بالغین جوان دیده می شود. کلسینوز تومورال می تواند با نئوپلاسم های بدخیم اشتباه شود. در این گزارش یک مورد از کلسینوز تومورال در یک دختر 8 ساله در ناحیه کلوتئال و بدون بیماری زمینه ای گزارش می گردد.

هپاتیت های متابولیک و ژنیک ممکن است شروعی مثل هپاتیت های حاد ویروسی داشته باشند. بیماری ویلسون معمولا به صورت یک هپاتیت مزمن تظاهر می نماید و یا شکل دژنرسانس هپاتولانتری کولار آن با تظاهرات عصبی روانی بروز می کند. آزمایش طبیعی مس ادرار به صورت موثری تشخیص بیماری ویلسون را در این بیمار کنار می گذارد.