مجله فیض
سال هفتم شماره 3 (پیاپی 27، پاییز 1382)

با توجه به نقش آنتی اکسیدانی و خواص حفاظتی ویتامینهای A و E در مقابل سرطان ارزیابی آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. اندازهگیری این ویتامینها نیاز به روش های دقیق و قابل اعتمادی دارد، لذا به منظور اندازهگیری دقیق همزمان ویتامین A و E با دستگاه HPLC، این تحقیق انجام گرفت.
تحقیق به روش Exploratory survey انجام گرفت. پس از استخراج و آماده سازی نمونه سرمی، 50 میکرولیتر از این نمونه به دستگاه HPLC تزریق شد. روش اندازهگیری به روش کروماتوگرافی فاز معکوس با آشکار ساز (دتکتور) UV و ستون Super Pacpep-S با سرعت جریان (Flow rate) 5/1 میلی لیتر در دقیقه و فاز متحرک متانول 95 درصد و مدت زمان آزمایش 15 دقیقه بود. زمان بازداری، درصد تغییرپذیری، تکرارپذیری، تاثیر زمان و نیز میزان بازیافت ویتامین ها اندازه گیری شد.
ویتامین A، رتینیل استات (استاندارد داخلی) و ویتامین E به ترتیب در محدوده زمانی 4/3، 7/4 و 5/11 دقیقه از ستون خارج شدند. حد تشخیص دستگاه برای ویتامین A حدود ng/ml25 و برای ویتامین E حدود mg/ml1 بود. بازیافت ویتامین A و E به ترتیب 2/78 و 8/90 درصد بود.
اندازهگیری ویتامین A و E به روش HPLC همراه با تغییراتی در روش های قبلی، روشی عملی در بالا بردن کیفیت اندازهگیری آنها به ویژه قسمت بازیافت ویتامینها است. انجام پژوهشهای دیگر برای بالا بردن کیفیت اندازه گیری ویتامینهای A و E توصیه میشود.

در چندین مطالعه مصرف کاپتوپریل زیرزبانی در کنترل موارد اضطراری فشار خون بالا مؤثر بوده است اما در مورد تعیین دوز اثر آن مطالعه ای انجام نشده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو دوز 5/12 و 25 میلی گرم کاپتوپریل زیرزبانی در کنترل موارد اضطراری فشار خون بالا در بیمارستان امام خمینی و امیراعلم تهران در سال 1381 بود.
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده بیماران مبتلا به فشار خون بحرانی به شرط فشار خون مساوی یا بیشتر از 110/180 میلی متر جیوه و عدم یافته ای به نفع آسیب اعضای حیاتی به صورت تصادفی در دو گروه 20 نفره قرار گرفتند. به گروه اول 5/12 میلی گرم و به گروه دوم 25 میلی گرم کاپتوپریل به صورت زیرزبانی تجویز شد. فشار خون سیستولی و دیاستولی قبل از تجویز دارو و سپس در دقایق 5، 10، 20، 30، 45، 60، 90 و 120 بعد از تجویز دارو اندازه گیری و ثبت شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری Chi - square، Reapeated measures ANOVA انجام شد.
بین دو گروه از نظر توزیع سنی، جنسی، سابقه ابتلا به فشار خون بالا، سابقه مصرف کاپتوپریل و میانگین فشار خون سیستولی و دیاستولی قبل از تجویز کاپتوپریل از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت. میانگین (± انحراف معیار) فشار خون دیاستولی و سیستولی گروه اول از 3 ± 121 و 4 ± 210 در قبل از تجویز دارد به 4 ± 97 و 6 ± 163 میلی متر جیوه در دقیقه 120 و در گروه دوم از 2 ± 123 و 3 ± 202 به 1 ± 96 و 4 ± 165 میلی متر جیوه کاهش یافت (0001/0P<). روند تغییرات فشار دیاستولی و متوسط فشار خون بین دو گروه مشابه بود. در 60 و 120دقیقه بعد از تجویز 5/12 میلی گرم کاپتوپریل به ترتیب 80 درصد و 75 درصد و بعد ازتجویز 25 میلی گرم 80 درصد و 90 درصد از بیماران فشارخون دیاستولی کمتر از 110 میلی متر جیوه داشتند (N.S). در هر دو گروه عارضه جانبی جدی مشاهده نشد.
5/12 و 25 میلی گرم کاپتوپریل زیرزبانی اثر مشابهی در کنترل موارد اضطراری فشار خون بالا در بیماران دارد.

سندرم نفروتیک نوعی بیماری مزمن کلیوی است که مدت هاست از استروئید برای درمان آن استفاده می شود. با توجه به عودهای مکرر، عوارض مصرف استروئید، وابستگی به استروئید و نظر به گزارشات متفاوت از اثرات لوامیزول و نیز عدم گزارش از تجربه به کارگیری آن در کشور و به منظور تعیین اثرات لوامیزول، این تحقیق روی کودکان مبتلا به سندرم نفروتیک ایدیوپاتیک مراجعهکننده به مرکز طبی کودکان طی سال های 1365 تا 1380 انجام گرفت.
تحقیق به روش CASE- SERIES روی 41 کودک مبتلا به سندرم نفروتیک مراجعهکننده به مرکز طبی کودکان انجام شد. لوامیزول بر اساس پروتکل استاندارد تجویز شد و تاثیر آن بر دفعات عود بیماری، میزان مصرف استرویید، رمیسیون بیماری و نیز بروز عوارض دارویی آن بررسی شد و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از 63 کودک تحت درمان، 41 بیمار واجد شرایط که 3/68 درصد پسر و 7/31 درصد دختر بودند مورد بررسی قرار گرفتند.
متوسط دفعات عود بیماری قبل از شروع لوامیزول 48/2 عود در سال برای هر بیمار بود که یک سال پس از شروع لوامیزول به 78/0 عود در سال کاهش یافت (P=0.008). 19 نفر از بیماران پس از قطع مصرف لوامیزول در رمیسیون به سر بردند. هیچ عارضه جانبی ناشی از مصرف لوامیزول در بیماران مشاهده نشد.
لوامیزول تاثیر مثبت روی سندرم نفروتیک دارد و داروی بی خطری است. لذا به کارگیری دارو و تحت نظر قرار دادن بیماران توصیه میشود.

با توجه به نقش غذایی فسفر برای گیاهان میکروسکوپی و ماکروسکوپی که در نهایت به اوتروفیکاسیون آبهای سطحی میانجامد و نیز موفقیت فرآیند الکتروشیمیایی در تصفیه انواع فاضلابها، این تحقیق با هدف «تعیین اثر فرآیند الکتروشیمیایی در حذف فسفر از پساب تصفیه شده خروجی از سیستم لجن فعال»، در سال 1381 بر روی پساب ثانویه تصفیهخانه فاضلاب مجتمع مسکونی دانشگاه علوم پزشکی کاشان انجام گرفت.
این تحقیق به صورت تجربی و در مقیاس آزمایشگاهی در سیستم بسته انجام شد. تاثیر شدت جریان الکتریکی، نوع الکترود مصرفی، زمان واکنش، خصوصیات اولیه نمونه (دما، pH، هدایت الکتریکی) و افزودن آهک بر بازده فرآیند مورد تحقیق قرارگرفت. در هر بار فرآیند ml1500پساب مرحله دوم در یک سلول الکترولیتیک ریخته شد. کاتد و آند، هرکدام شامل چهار قطعه فولاد (یاآلومینیوم)، به فاصله تقریبیcm5/1 در فاضلاب قرار گرفت. کل سطح مؤثر الکترودها cm2 336 بود. قدرت ورودی توسط آمپرمتر و ولت مترکنترل گردید. کاهش باقیمانده فسفرکل به کمتر از P-mg/L1 (استاندارد) به عنوان حذف آن تلقی شد.
نتایج این تحقیق نشان داد که با افزایش شدت جریان DC و زمان واکنش، بازده حذف فسفر افزایش می یابد و الکترود فولادی نسبت به الکترود آلومینیم بازده حذف بهتری دارد. تنظیم دما، pH و هدایت الکتریکی اولیه نمونه هر کدام در محدوده معینی بازده حذف فسفر را بهبود بخشید و افزودن آهک، اثر قابل ملاحظه ای بر بهبود حذف فسفر نداشت و برای حذف فسفر، دانسیته جریان الکتریکی باگستره 78/1 تا m amp/cm27/3 و زمان واکنش 10 تا 30 دقیقه کافی بود.
فرآیند الکتروشیمیایی با الکترود فولادی بدون نیاز به تغییر دما، pH و هدایت الکتریکی اولیه نمونه میتواند فسفر کل باقیمانده در پساب خروجی از سیستم لجن فعال را با موفقیت حذف نماید.

با توجه به اینکه سنگهای ادراری از مشکلات شایع دستگاه ادراری هستند و اختلالات متابولیکی متفاوتی را شامل می شوند، این تحقیق به منظور بررسی از وضعیت سنگ های ادراری و تعیین نوع اختلالات متابولیک، روی مبتلایان به سنگ ادراری مراجعه کننده به بیمارستان نقوی کاشان طی سالهای 80-1379 انجام گرفت.
پژوهش به صورت توصیفی روی مراجعه کنندگان بالای 15سال انجام گرفت. تشخیص سنگ ادراری براساس سونوگرافی و یا IVP بود. بررسی وضعیت متابولیک شامل اندازه گیری سطح سرمی کلسیم، اسیداوریک، کراتینین، سدیم و پتاسیم و آزمایش ادرار 24 ساعته از نظر حجم، کراتینین، کلسیم و اسید اوریک بود. به علاوه خصوصیات سن و جنس بیماران بررسی و ثبت شد. یافته های به دست آمده با آماره توصیفی ارائه گردید.
تحقیق روی 79 نفر انجام گرفت که 70 درصد مذکر و 30 درصد مؤنث بودند. شایعترین اختلالات به ترتیب شامل کاهش حجم ادراری (4/78 درصد) هایپرکلسیوری (8/27 درصد)، هایپریوریکوزوری (3/11 درصد)، هایپریورسیمی (8/8 درصد) و هایپرکلسمی (5/2 درصد) بود.
شایعترین اختلال کاهش حجم ادراری است که عللی نظیر گرمای محیط، تعریق زیاد و عدم مصرف مایعات کافی در ایجاد آن نقش دارند. لذا آموزش تاثیر مایعات بر کاهش شیوع سنگهای ادراری توصیه می شود.

با توجه به اهمیت رشد و تکوین جنین قبل از لانه گزینی و ضروری بودن فاکتور نکروزدهنده تومور آلفا (a-TNF) در فرآیند تکامل، بعضی برای آن نقش فاکتور رشد و حمایت از تکثیر سلولی و برخی دیگر نقش مهاری قائل هستند. در مورد نقش a- TNF در محیط کشت جنین قبل از لانهگزینی گزارشات کمی در دست است و مطالعهای مبنی بر بررسی اثرات آن بر جنین مورولا یافت نشد. بر این اساس در این تحقیق تاثیر افزودن a- TNF با دوزهای 5/0، 5 و 50ng/ml به محیط کشت جنین مورولای موش در سال 1381 مورد بررسی قرار گرفت.
تحقیق به روش تجربی روی 452 جنین مورولای موش نژاد NMRI پس از تحریک تخمکگذاری]حدود 78 تا 80 ساعت پس از تزریق گونادوتروپین جفتی انسانی hCG [انجام گرفت. سیر تکوین جنینها در چهار گروه شاهد (بدون افزودن a-TNF در محیط کشت)، آزمون 1 (افزودن a-TNF با غلظت ng/ml 5/0)، آزمون 2 (غلظت ng/ml5 از a-TNF) و آزمون 3 (غلظت ng/ml50 از a-TNF) به مدت 96 ساعت مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. تاثیر مقادیر مشخص a-TNF بر مراحل مختلف رشد قبل از لانه گزینی و همچنین میزان مرگ جنین بررسی شد و با استفاده از آزمون آماری کای دو (2c) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
پس از 96 ساعت کشت، 5/72 درصد از جنین گروه شاهد وارد مرحله خروج از زونا شدند که این مقدار برای گروه های آزمون به ترتیب 6/44، 58 و 7/28 درصد بود و بین هریک از گروه ها با گروه شاهد تفاوت معنی دار مشاهده شد (05/0P<). میزان دژنراسیون جنینی در گروه آزمون 3 بالاتر از بقیه گروه ها بود (3/33 درصد) و از این نظر گروه شاهد با گروه آزمون 2 اختلاف معنی داری نداشت.
افزودن a-TNF به محیط کشت جنین مورولای موش باعث کند شدن سیر تکوینی جنین ها تا مرحله خروج از زونا خواهد شد و a-TNF با دوز ng/ml5 نتیجه بهتری دارد. بر این اساس لازم است که مطالعات بیشتری در سطح مولکولی انجام شود.

با توجه به اهمیت مبارزه شیمیایی با ناقل مالاریا و به منظور ارزشیابی خاصیت لاروکشی حشره کش پیریمفوس متیل در شرایط صحرا و تعیین میزان پایداری و دوام سم در صحرا، تعیین میزان لاروکشی سم در شرایط صحرا، تعیین فاصله زمانی لازم بین دو سم پاشی با پیریمفوس متیل و مقایسه اثر لاروکشی پیریمفوس متیل و سم تمفوس، این تحقیق در حوضچه های مصنوعی در روستاهای کازرون انجام گرفت.
تحقیق به روش تجربی انجام گرفت. پس از حفر حوضچه های مصنوعی و رهاسازی لارو در داخل آنها، عملیات وفورگیری مطابق استاندارد سازمان جهانی بهداشت انجام شد. لاروها به تفکیک گروه سنی و نوع لارو، در فرم های مجزا، شمارش شدند. غلظتهای مختلف امولسیون 25 درصد سم پیریمفوس متیل تهیه و بر روی سطح حوضچه ها به طور یکنواخت پاشیده شد. 24 ساعت پس از سم پاشی مجددا وفورگیری انجام پذیرفت. در این بررسی غلظت های 5، 12، 20، 25، 40، 50 و 80 گرم در هکتار این سم، با یکدیگر مقایسه شدند. همچنین غلظت های 25گرم در هکتار سم تمفوس و 5/22 گرم در هکتار سم رلدان با غلظت 25 گرم در هکتار پیریمفوس متیل مقایسه شدند. برای بررسی میزان دوام سموم مصرف شده از تست بیواسی (Bioassay) استفاده گردید. این کار با قفس های ویژه ای انجام گرفت و هر 24 ساعت یک بار، ادامه پیدا کرد تا زمانی که میزان مرگ و میر لاروها به کمتر از 70 درصد برسد. زمان به دست آمده بیانگر میزان پایداری سم در صحرا بود. اطلاعات به دست آمده با آماره ANOVA و T-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
درصد کاهش لارو برای غلظت های مذکور از سم پیریمفوس، به ترتیب برابر با 7/91، 7/99، 100، 100، 100، 100 درصد برای لاروهای آنوفلینی بود. بین غلظت های 5/12 و 20 گرم در هکتار از سم پیریمفوس، اختلاف معنی داری وجود داشت اما بین غلظت های 20 گرم در هکتار و بالاتر از آن اختلاف معنی داری دیده نشد. سم رلدان دارای خاصیت کشندگی لاروی بالایی بود و مرگ لارو برخی از سنجاقک ها و سوسک های آبزی را به دنبال داشت اما پیریمفوس متیل برای لارو سایر آبزیان خطرات چندانی نداشت.
تمفوس برخلاف ایجاد ایمنی بالا، سمی گران است بنابراین نمی توان از آن به طور گسترده استفاده کرد. از طرف دیگر سم رلدان از نظر متخصصین محیط زیست مورد تایید نیست، بنابراین قابل مقایسه با سم پیریمفوس متیل نمی باشد. پیریمفوس متیل ارزان و در دسترس است و سازمان جهانی بهداشت (WHO) آن را به عنوان سمی کم خطر و با قدرت حشره کشی بالا معرفی کرده است. با توجه به این خصوصیات مثبت، ارزشیابی و بررسی بیشتر این سم برای کنترل بیماری مالاریا و کاهش آزار و اذیت ناشی از نیش پشه ها، توصیه می گردد.

با توجه به اهمیت آگاهی از بیماری در پیشگیری آن و بومی بودن سالک در منطقه و نقش معلمین در انتقال دانش و آگاهی ها و به منظور نقش تاثیر آموزش به معلمین بر میزان آگاهی آنها از بیماری سالک، این تحقیق روی معلمین مدارس ابتدایی و راهنمایی کاشان در سال تحصیلی 80-1379 انجام گرفت.
تحقیق با طراحی نیمه تجربی انجام گرفت. از لیست معلمین، تعداد 1300 نفر انتخاب و در آزمون پری تست (Pretest) شرکت داده شدند. از این تعداد، 776 نفر با مجری طرح همکاری کردند و در آزمون پست تست (Post test) نیز شرکت نمودند. لذا 776 معلم مورد بررسی قرار گرفتند. میزان آگاهی را با 16 شاخص آگاهی از نام بیماری، آشنایی با بیماری، اهمیت بهداشتی سالک در افت تحصیلی، نقش مسافرت به مناطق آلوده، زمان گزش ناقل، خطر ابتلا، واگیر بودن، چگونگی انتقال سالک به انسان، ناقل عامل بیماری، محل عامل بیماری، چگونگی زخم سالک، مخزن سالک در کاشان، راه های پیشگیری، وسایل حفاظت فردی، درمان سالک و برخورد با دانش آموز مبتلا به سالک، در یک فرم اطلاعاتی ثبت گردید و قبل از آموزش میزان آگاهی آنان تعیین گردید. سپس یک جزوه آموزشی به آنها ارائه گردید. پس از گذشت یک ماه، مجددا میزان آگاهی با همان پرسشنامه اولیه بررسی شد و تغییرات آن با آماره MC Nemar مورد قضاوت آماری قرار گرفت. نقش سن، جنس، مدرسه ابتدایی و راهنمایی، تاهل، سابقه کار و مدرک تحصیلی با میزان آگاهی نیز مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از 1300 معلم مدارس ابتدایی و راهنمایی تعداد 776 نفر (7/59 درصد) مورد بررسی قرار گرفتند. 462 نفر در مدارس ابتدایی و 314 نفر در مدارس راهنمایی تدریس میکردند. میزان عدم آگاهی از 2/22 به 1/13 درصد کاهش یافت و این کاهش روی تمام شاخصهای بیماری سالک به لحاظ آماری معنیدار بود. کمترین آگاهی از عامل بیماری سالک (8/69 درصد) و بعد محل و مخزن بیماری (حدود 42 درصد) بود. بیشترین تاثیر جزوه آموزشی مربوط عدم آگاهی از عامل بیماری و واگیردار بودن بیماری بود (به ترتیب 7/31 درصد و 1/19 درصد). بعد از ارائه جزوه آموزشی عدم آگاهی از عامل بیماری سالک به میزان 1/38 درصد، رابطه ابتلا به بیماری با افت تحصیلی دانشآموزان به میزان 4/33 درصد و بعد مخزن سالک به میزان حدود 30 درصد کماکان وجود داشت.
ارائه جزوه آموزشی در مورد افزایش آگاهی از بیماری سالک مؤثر است، اما کافی نیست. تکرار برنامه و یا تغییر محتوای برنامه آموزشی بر میزان آگاهی را توصیه مینماید.

در مورد تاثیر بیهوشی عمومی و بیحسی نخاعی بر آپگار نوزادان در مطالعات مختلف اختلاف نظر وجود دارد. این پژوهش به منظور تعیین تاثیر بیهوشی عمومی و بیحسی نخاعی بر آپگار نوزادان متولد شده تحت سزارین در بیمارستانهای شبیهخوانی و شهید بهشتی کاشان در سال 1381 انجام گرفت.
تحقیق به صورت کارآزمایی بالینی انجام گرفت. خانمهای حامله کاندید سزارین انتخابی به صورت تصادفی در دو گروه تقسیمبندی شدند. 91 مادر در گروه با بیهوشی عمومی و 92 مادر در گروه بیحسی نخاعی قرار گرفتند. بیهوشی عمومی به وسیله نسدونال mg/kg5 و ساکسینیل کولین mg/kg5/1 و بیحسی نخاعی با ml2 لیدوکائین 5 درصد انجام گردید. سن مادر، علت سزارین، فواصل زمانی بین شروع عمل تا برش رحم و برش رحم تا خروج نوزاد و آپگار دقایق یک و پنج بررسی شد و تاثیر نوع بیهوشی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
در گروه بیهوشی عمومی 7 نفر و در گروه بیحسی نخاعی 2 مورد از مطالعه خارج شدند. تحقیق روی 174 نفر شامل 84 نفر در گروه بیهوشی عمومی و 90 نفر در گروه بیحسی نخاعی انجام گرفت. دو گروه از لحاظ سن مادر، علت سزارین، فواصل زمانی بین شروع عمل تا برش رحم و برش رحم تا خروج نوزاد و آپگار دقیقه پنجم مشابه بودند (N.S). آپگار دقیقه اول در گروه با بیهوشی عمومی 2/1±6/8 و در گروه بی حسی عمومی 12/1±1/9 بود (01/0P<).
تاثیر بی حسی نخاعی بر آپگار دقیقه اول نوزادان کمتر از بیهوشی عمومی می باشد. توصیه می شود تحقیقات دیگری جهت مطالعه تاثیر بی حسی اپیدورال در مقایسه با بیحسی اسپانیال و بیهوشی عمومی بر آپگار نوزادان انجام شود.

باتوجه به شیوع بالای افسردگی در مبتلایان بیماری های داخلی مزمن به ویژه دیابتی ها و نبود آمار دقیق از این شیوع و شدت آن و به منظور بررسی، این تحقیق روی بیماران دیابتی مراجعهکننده به بیمارستان اخوان کاشان در سال 81-1380 انجام گرفت.
مطالعه حاضر با روش توصیفی بر روی 300بیمار دیابتی زن و مرد صورت پذیرفت. این افراد از بین کلیه مراجعین دیابتی به واحد دیابت به طریق تصادفی ساده انتخاب شدند. خصوصیات فردی نمونه ها شامل سن، جنس، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل، سابقه خانوادگی افسردگی، نوع دیابت (وابسته یا غیروابسته به انسولین)، عوارض دیررس دیابت (قلبی و عروقی، چشمی، کلیوی، نوروپاتی محیطی یا زخم پا)، کنترل بودن یا نبودن قند خون، میزان چربی خون، میزان فشار خون، سوء مصرف مواد و طول مدت ابتلا به دیابت ثبت گردید. از آزمون 21سئوالی بک برای تشخیص افسردگی استفاده شد. از افرادی که در این آزمون نمره مساوی یا بالای خط برش (نمره 16) کسب کردند به عنوان مبتلا به افسردگی قلمداد شدند و شدت آن بر اساس معیارهای تشخیصیDSM-IV محاسبه شد. شیوع و شدت افسردگی در نمونه ها تعیین شد و نقش خصوصیات فردی، بیماری های زمینهای با بروز افسردگی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از بین افراد مورد مطالعه 78نفر مرد و 222 نفر زن بودند. شیوع افسردگی 3/53 درصد بود. 41 درصد مردها و 7/57درصد زنها افسرده بودند (05/0P<). بیشترین افسردگی مربوط به گروه سنی بیش از 40 سال بود (0001/0P<). افسردگی در افراد بیسواد، افراد وابسته به انسولین، سابقه افسردگی، عوارض درازمدت دیابت، سابقه دیابت 20-10ساله، عدم کنترل دیابت، افراد مبتلا به چربی خون، و بیماران مبتلا به فشار خون بالا از میزان بالاتری برخوردار بود (0001/0P<). مصاحبه بالینی روانپزشکی نشان داد که 32درصد مردان دیابتی و 3/47 درصد زنان، مبتلا به افسردگی اساسی بودند. زنان بیشتر از مردان مبتلا به افسردگی اساسی بودند (05/0P<).
افسردگی و به ویژه افسردگی اساسی در بیماران دیابتی شایع است. لذا انجام مشاوره روانپزشکی و بررسی تاثیر آن بر شیوع و شدت افسردگی در افراد دیابتی را توصیه مینماید.

از مهمترین شاخصهای بهداشتی هر جامعه میزان مرگ و میر نوزادان میباشد که یکی از علل مهم آن وزن پایین هنگام تولد است. از آنجایی که تاکنون در استان قم تحقیقی در این زمینه انجام نشده است، برای بیان این شاخص مهم بهداشتی و شناخت عوامل مرتبط با آن این مطالعه در زایشگاه های استان قم در سال 1379 انجام گرفت.
این تحقیق به روش مقطعی روی 1927 نوزاد متولد شده در زایشگاه های دولتی و بخشهای زایمان بیمارستان های خصوصی استان قم از طریق تکمیل پرسش نامه، مصاحبه حضوری با مادر، معاینه نوزاد توسط متخصص اطفال، بررسی پرونده نوزاد و مادر انجام شد. نوزادان با وزن کمتر از 2500 گرم در بدو تولد مورد تجزیه و تحلیل آمار قرار گرفتند.
از 1927 نوزاد مورد مطالعه، 8/11 درصد دارای وزن هنگام تولد کمتر از 2500 گرم بودند. از این تعداد 47 درصد مربوط به مادران با سن کمتر از 18 سال و 10 درصد متعلق به مادران با سن بالای 35 سال بودند، 51 درصد این نوزادان دختر بودند. نوزادان رتبه های اول و دوم بارداری دارای بالاترین درصد کم وزنی بودند. بین سابقه سقط جنین مادران و تولد نوزادان کم وزن ارتباط معنی داری یافته شد. شغل و تحصیلات مادران تاثیری در تولد نوزاد کم وزن نداشت.
شیوع نوزادان با وزن کم در استان قم نگران کننده است. انجام مطالعات تحلیلی برای شناخت عامل و یا عوامل مرتبط و تحقیق تجربی برای کاهش مشکل توصیه می شود.

سردردهای میگرنی یکی از مهم ترین شکایات بیماران محسوب می گردد. به طوری که 6-4 درصد مردان و 16-3 درصد زنان مبتلا به آن هستند. بررسی های به عمل آمده نشان داده است که در بیش از 50 درصد بیماران سطح سرمی منیزیوم در طی حمله کاهش می یابد و مصرف قرص های منیزیوم و تزریق وریدی سولفات منیزیوم در درمان حملات میگرن موثر بوده است. در این تحقیق سطح منیزیوم سرم در حملات میگرن و در بین حملات اندازه گیری می شود تا بتوان بر اساس آن اقدامات مقتضی و پیگیری های لازم را برای بیماران انجام داد.
این بررسی به صورت تحلیلی و از نوع مقطعی در مبتلایان به میگرن مراجعه کننده به مطب و بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد. سطح سرمی منیزیوم این افراد در دو نوبت یکی در زمان سردرد میگرنی و دیگری در حالت عادی، اندازه گیری شد. پرسش نامه ای حاوی سن، جنس، استعمال سیگار، سابقه تروما و سابقه خانوادگی مثبت میگرن تهیه شد. از آزمون آماری Paired T-test برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
این مطالعه بر روی 50 بیمار مبتلا به سردرد میگرنی انجام شد. 5 مورد (10 درصد) مرد و 45 مورد (90درصد) زن بودند که بیشترین فراوانی در گروه سنی 45-30 سال با 68 درصد بود. 7 نفر (14درصد) سابقه تروما، 5 نفر (10درصد) سابقه مصرف سیگار، 44 نفر (88 درصد) سابقه استرس و 30 نفر (60 درصد) سابقه خانوادگی مثبت میگرن داشتند. 42 نفر (84 درصد) خانه دار بودند. میانگین سطح سرمی منیزیوم در زمان سردرد 7/1 و در غیر از زمان سردرد 1/2 میلیگرم در دسیلیتر بود و تفاوت معنی داری در سطح سرمی منیزیوم بین این دو حالت مشاهده شد (001/0=P). کلیه موارد فوق در محدوده نرمال بود.
سطح سرمی منیزیوم در حمله حاد میگرن کاهش می یابد که این ایده میتواند راه گشایی باشد که برای پیشگیری و درمان حمله حاد میگرن از ترکیبات یا داروهای حاوی منیزیوم استفاده شود.

نوکاردیوزیس عفونت چرکی تحت حاد مزمنی است که به طور عمده ریه را گرفتار می کند ولی ممکن است سایر اندام ها نظیر پوست و سیستم عصبی مرکزی را گرفتار کند. این بیماری بیشتر در افرادی که به نحوی سیستم ایمنی آنها سرکوب شده است مشاهده می شود، ولی تحقیقات مختلف وجود آن را در افراد طبیعی نیز نشان داده است. با توجه به اهمیت عفونت های ریوی در ایران و نقش این باکتری در آن، این مطالعه روی بیماران مبتلا به عفونت ریوی در شهرستان اراک در سال 1379 انجام پذیرفت.
این تحقیق به صورت توصیفی روی 600 بیمار مبتلا به عفونت ریوی انجام شد. در تمامی موارد رنگ آمیزی اختصاصی نمونه خلط با ذیل نلسون تغییر یافته و کشت آن در محیط پارافین آگار و تعیین گونه ها بر اساس آزمایشات بیوشیمیایی هیدرولیزتیروزین، کازئین و ژلاتین انجام پذیرفت. شیوع نوکاردیوزیس در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن با احتمال 95 درصد در جامعه برآورد شد و تاثیر فصل و خصوصیات فردی با بروز بیماری مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
از 600 بیمار مراجعه کننده به مراکز فوق، 26 مورد (33/4 درصد) نوکاردیا استروئید جدا شد. ارتباط معنی داری بین ابتلا به نوکاردیوز ریوی و سن، جنس و شغل و فصل دیده نشد.
با توجه به اینکه عفونت نوکاردیوز ریوی محدوده خاصی از نظر سنی، جنسی، شغلی و فصلی ندارد و با عنایت به این که علائم بالینی نوکاردیوز ریوی شبیه عفونت های سلی و قارچی ریوی است ولی درمان آن کاملا با عفونت های فوق متفاوت است و با توجه به مشکلات تشخیصی آن لازم است متخصصان بالینی در موارد خاص، نوکاردیوز ریوی را در نظر داشته باشند و جهت درمان آن اقدام نمایند.

یکی از مشکلات مدیریتی حوزه بهداشت و درمان، میزان استفاده مدیران بیمارستانها از شاخصهای آماری در تصمیمگیری هاست. افزایش روزافزون هزینه های مراقبتهای بهداشتی درمانی، بلااستفاده ماندن بخشی از ظرفیت تختهای بیمارستانی و عدم استفاده صحیح و منطقی از منابع موجود موجب کاهش کارایی بیمارستانها گردیده است، لذا با توجه به نقش مهم شاخصهای آماری در تصمیم گیری ها این پژوهش به منظور تعیین میزان استفاده مدیران از شاخصهای آماری در اداره امور بیمارستان شهر کاشان در سال 1381 انجام پذیرفت.
تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. شاخصهای آماری قابل استفاده در اداره امور بیمارستان با توجه به شرح وظایف مدیر و وجود کمیته های بیمارستانی در 5 گروه طبقهبندی شدند. سپس پرسشنامهای تنظیم و از طریق مصاحبه و با مراجعه حضوری به مدیران تکمیل گردید. چک لیستی نیز تنظیم و جهت کنترل پاسخ مدیران با مراجعه به واحد آمار و کارگزینی بیمارستان به روش مصاحبه و مشاهده تکمیل گردید. سپس با حذف موارد ضد و نقیض، داده های به دست آمده با آمار توصیفی ارایه گردید.
نتایج حاصل نشان داد که در مجموع میزان استفاده مدیران از کلیه شاخصهای آماری به میزان 55 درصد بود. شاخصهای اتاق عمل و زایمان با 64 درصد بیشترین استفاده و شاخصهای میزان مرگ و میر با 47 درصد کمترین استفاده را داشتند.
میزان استفاده مدیران بیمارستانها از شاخصهای آماری در اداره امور بیمارستان مناسب نیست. بدیهی است هدف نهایی از اعمال مدیریت صحیح در بیمارستان، افزایش کارآیی و بهرهوری و استفاده مناسب از منابع موجود میباشد، لذا مدیران با استفاده از شاخصهای آماری میتوانند به وضعیت موجود پی برده و با تعیین علل و عوامل تاثیرگذار، همواره در پی تغییر و اصلاح وضع موجود برآیند. به نظر میرسد استفاده از مدیران متخصص در رشته مدیریت بیمارستانی کاملا ضروری است و لازم است مکانیزمهایی جهت نظارت بر کار مدیران وضع شود و میزان کارایی و موفقیت آنها به طور مداوم تحت ارزیابی قرار گیرد.