فهرست مطالب

علوم درمانگاهی دامپزشکی ایران - سال هفتم شماره 1 (پیاپی 9، بهار و تابستان1392)

نشریه علوم درمانگاهی دامپزشکی ایران
سال هفتم شماره 1 (پیاپی 9، بهار و تابستان1392)

  • تاریخ انتشار: 1392/03/13
  • تعداد عناوین: 8
|
  • ناصر نوروزی، علیقلی رامین، سیامک عصری رضایی، زهره افتخاری، مهیار جلوداری ممقانی صفحه 3
    غلظت کبدی و سرمی منگنز، مولیبدن، آهن، مس و عناصر اصلی خون و ارتباط بین آنها در گاوهای هلشتاین مطالعه شد. میانگین منگنز، مولیبدن، آهن و مس کبد به ترتیب 8 /4، 14 /1، 15 /0 و 06 /0 میلیگرم در کیلوگرم مادهی جامد و سرم خون 4 /14، 55 /0، 07 /0 و 21 /0 نانوگرم در دسیلیتر و سدیم، پتاسیم، فسفر و کلسیم به ترتیب 134، 08 /4، 21 /1 و 92 /1 میلیمول در لیتر بودند. میانگین غلظت ریزمغذی ها و عناصر اصلی خون در گاوهای نر و ماده به جز پتاسیم در سنین متفاوت معنیدار نبودند. بین ریزمغذی های کبد و خون رابطه معنیدار بود که مولیبدن و آهن با بیشترین و مس با کمترین تعداد همراه بودند. بالاترین ضریب همبستگی در مولیبدن کبد\آهن خون (91 /0=r)، مولیبدن\مس کبد (85 /0=r)، مولیبدن کبد\خون (81 /0=r)، منگنز خون\کبد (76 /0=r) و مس کبد\آهن خون (73 /0=r) بودند. در بین عناصر اصلی، کلسیم\مولیبدن خون، کلسیم\آهن خون، کلسیم خون\مولیبدن کبد، کلسیم خون\مس کبد و کلسیم خون\آهن کبد مرتبط بودند. بالاترین ضریب همبستگی بین کلسیم خون\آهن کبد دیده شد (81 /0=r). در نهایت ریزمغذی های خون و کبد با یکدیگر در ارتباط بودند؛ در صورتیکه چنین همبستگی در بین عناصر اصلی خون با ریزمغذی ها به جز کلسیم دیده نشد. همبستگی ها بیشتر در راستای مثبت و تقویت یکدیگر بودند. ارتباط بین ریزمغذی ها در خون بیشتر از کبد است. در بین ریزمغذی ها نقش هماهنگ کنندهی مولیبدن و آهن بیشتر از منگنز و مس میباشد. لذا با افزودن ریزمغذی ها در جیره غذایی گاو ذخایر معدنی خون و سرانجام کبد را برای مقابله با هر نوع کمبود احتمالی تقویت میکند.
    کلیدواژگان: مواد مغذی، کبد، خون، گاو
  • فرزانه حسینی، مرتضی حسینی نژاد، سکینه اکبریان دهکردی صفحه 13
    این مطالعه به منظور مقایسهی کیفیت فازهای مختلف اوروگرافی ترشحی با استفاده از تزریق داخل وریدی و زیر جلدی داروی یدیکسانول انجام شد تا تاثیر روش تزریق بر کیفیت فازهای مختلف اوروگرافی ترشحی مشخص شود. برای انجام این تحقیق 20 سر خرگوش سفید نیوزیلندی به مدت یک هفته بر روی جیرهی حاوی یونجه خشک، پلیت و آب نگهداری و سپس به دو گروه تقسیم شدند. داروی یدیکسانول با دوز 400 میلیگرم ید به ازای هر کیلوگرم وزن بدن آماده و به خرگوشهای یک گروه داخل ورید مارژینال گوش و به خرگوشهای گروه دوم به صورت زیر جلدی تزریق شد. برای انجام رادیوگرافی، تغذیه به مدت 24 ساعت قطع شد. حالت گماری برای رادیوگرافی، از دو نمای جانبی و شکمی- پشتی انجام گرفت. در گروهی که به صورت وریدی تزریق شده بود رادیوگرافی در زمانهای 0، 1، 5، 10، 15، 20، 40 و 60 دقیقه پس از تزریق انجام گرفت و در گروه دیگر رادیوگرافها در زمانهای 0 و 1 بعد از تزریق و پس از آن هر 5 دقیقه یکبار تا دقیقه 60 تهیه شدند. سپس رادیوگرافها مورد ارزیابی قرار گرفت و کیفیت فازها شناسایی و به صورت کمی امتیاز دهی شد. نتایج نشان داد که روش تزریق ماده حاجب به صورت زیر جلدی همانند روش وریدی باعث ایجاد اوروگرافی ترشحی میشود؛ لیکن کیفیت و قابلیت رویت فازها به خوبی روش وریدی نیست.
    کلیدواژگان: تزریق زیرجلدی، تزریق وریدی، اوروگرافی ترشحی، یدیکسانول، خرگوش
  • محسن وهار، سید محمد حسینی، محمد اسدی ایرایی صفحه 21
    یکی از دلایل اصلی مرگ و میر شترمرغ در سنین پایین انباشتگی پیشمعده است که علل اصلی این امر وجود استرس سر و صدا، اختلال در یافتن غذا و ناتوانی در جهتیابی است. یک قطعه شترمرغ با سن 5 /2 ماه با علایم بالینی بیحالی، بیاشتهایی، دهیدراتاسیون، دپرسی و زمینگیری به کلینیک دامپزشکی ارجاع داده شد که به دنبال ملامسهی ناحیهی قدامی بطنی و همچنین اخذ تاریخچه به انباشتگی پیشمعده پی برده شد. ابتدا با پروتکل بیهوشی کتامین – زایلازین القا بیهوشی انجام و حیوان به ناحیه پشتی خوابانیده شد. سپس پرهای ناحیه شکمی کنده شد و موضع ضد عفونی گردید. سپس لولهگذاری نای صورت گرفته و تهویه توسط کپسول اکسیژن در طی مرحلهی ادامهی بیهوشی تا پایان مرحلهی به هوش آمدن ادامه یافت. بعد از انتخاب مسیر، پوست و عضلات شکمی برش داده شد؛ پیشمعده خارج و یک برش به طول 5 سانتی متر با تیغه بیستوری ایجاد و مواد خشبی خارج گردید. سپس توسط سرم فیزیولوژی شستشو و ساکشن انجام شد. برش پیشمعده توسط نخ کاتگوت صفر و با الگوی کوشینگ و لمبرت بخیه گردید. سپس سرمتراپی با سرم رینگر در ورید براکیال و ونتیلاسیون تا پایان مرحلهی ریکاوری انجام شد. در این بیماری درمان اولیه با ملینها صورت میپذیرد و در مواقع حاد انباشتگی، روش جراحی پیش معده موثر است. روش های پیشگیری کننده برای جلوگیری از وقوع این بیماری در مزارع جلوگیری از سر و صدا و جداسازی مکان تغذیه حیوان از فضای باز است.
    کلیدواژگان: انباشتگی، پریونتیکولار، ونتیلاسیون، بیهوشی
  • مجتبی بنیادیان، عزیزالله ابراهیمی، مرضیه جمالی صفحه 25
    در این مطالعه مقاومت آنتیبیوتیکی و انتقال فاکتور مقاومت در باکتری های اشریشیاکلی جدا شده از شیر و پنیر غیرپاستوریزه به روش دیسک انتشاری مورد بررسی قرار گرفت. از 50 جدایهی اشریشیاکلی، 47 جدایه (94 درصد) نسبت به یک یا چند آنتیبیوتیک مقاومت نشان دادند. بیشترین مقاومت نسبت به کلیندامایسین و تتراسایکلین دیده شد. مقاومت نسبت به تتراسیکلین (65 /27 درصد)، استرپتومایسین (25 /4 درصد)، آمیکاسین (25 /4 درصد)، آمپی سیلین (4 /23 درصد)، نیتروفورانتوئین (51 /8 درصد)، جنتامایسین (38 /6 درصد)، تری متوپریم (12 /2 درصد)، سیپروفلوکساسین (25 /4 درصد) و کلیندامایسین (85 /80 درصد) بود. مقاومت چهارگانه 10 درصد، مقاومت سه گانه 12 درصد، مقاومت دوگانه 28 درصد و مقاومت یگانه 44 درصد گزارش شد. همهی جدایه های اشریشیاکلی به نور فلوکساسین و نئومایسین حساس بودند؛ همچنین نتایج نشان داد که 25 درصد از سویه های مقاوم، قادر به انتقال فاکتور مقاومت خود به سویه E.coli K12 بودند. بر اساس نتایج بهدست آمده آلودگی مواد غذایی به سویه های مقاوم در برابر آنتیبیوتیکها خطر انتقال مقاومت آنتی بیوتیکی را به فلور باکتریایی رودهی مصرف کنندگان افزایش میدهد و باید به عنوان یک عامل خطر بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
    کلیدواژگان: انتقال مقاومت، _ ، ، _ مقاومت آنتیب یوتیکی، اشریشیاکلی
  • معصومه حقیقی، علی محمد احدی، محبوبه مدنی، محمدرضا محزونیه صفحه 33
    باکتری جنس بروسلا یکی از عوامل اصلی بیماری های مشترک انسان و دام است. تشخیص گونه های بیماریزا در کشورهای مختلف حایز اهمیت است. در این بررسی سه نوع نمونه شامل باکتری خالص، شیر و سرم بیماران مشکوک به بروسلوز مورد بررسی مولکولی قرار گرفت. آزمونها روی 30 نمونه خون بیمار مبتلا به بروسلوز و همچنین 100 نمونه شیر جمع آوری شده از دامداران سنتی که به طور تصادفی انتخاب شده بود؛ انجام و برای تایید دو نمونه از محصولات واکنش PCR تعیین توالی شد. استخراج DNA با به کارگیری روش SDS/NET/Proteinase-k و سپس فنل – کلروفرم انجام شد. وجود بروسلا ملی تنسیس در 22 مورد (3 /73 درصد) بیمارانی که تستهای سرولوژی مثبت بروسلوز داشتند و 14 نمونه از شیرهای جمع آوری شده (14 درصد) تایید شد؛ هرچند مثبت بودن تست های مولکولی در حیوانات واکسینه شده نیز باید در نظر گرفته شود. با بهکارگیری پرایمرهای اختصاصی برای تکثیر یک ناحیه از ژن omp31 گونه های مختلف بروسلا در واکنش PCR اول و در پی آن به کارگیری پرایمر بسیار اختصاصی داخلی برای بروسلا ملی تنسیس، واکنشی با حساسیت بسیار بالا بهینهسازی شد. در پایان شرایط به گونه ای طراحی گردید که تمام پرایمرها در یک واکنش به تغلیظ محصولی با طول تقریبا برابر (به ترتیب 136 و 128 جفت باز) که در ژل آگارز همپوشانی دارند، کمک کند. در مجموع، در این بررسی یک روش ساده با حساسیت بالا طراحی شد و به نظر می رسد این روش در مقایسه با روش های دیگر ابزار مفیدی برای تشخیص بروسلوز انسانی و حیوانی در سطح آزمایشگاه های نه چندان مجهز باشد.
    کلیدواژگان: ژن omp31، _ بروسلوز، PCR تکواکنشی چندگانه ی آشیانه ای، بروسلا ملیتنسیس
  • تقی تقی پور بازرگانی، جواد اشرفی هلان، ایرج اشرافی، سعید مهدی زاده صفحه 41
    سبب بروز بیماری برخاسته از خاک کورینه باکتریوم سودوتوبرکولوزیس است. این باکتری با دوگونهی سم دیوارهی پرچرب عامل (CWLT) و اگزوتوکسین از نوع فسفولیپاز D، به سهولت وارد ماکروفاژ میشود؛ در آن زنده میماند و پس از پخش شدن، به جدار مویرگها (لنف و خون)، سلولهای سرخ خون و بهویژه بافتهای زیرپوست و گره های لنفاوی آسیب میرساند. خاک آلوده به این باکتری توسط باد جابهجا و از راه آسیبهای پوستی ناشی از ضربه و یا نیش حشرات به بافت زیرجلد یا از طریق مخاطات آسیب دیدهی تنفسی یا گوارشی به بافتهای لنفاوی یا خونی بدن میرسد و باعث نکروز بافت درگیر و شکلگیری آبسهی زیر جلد و گره لنفاوی و به ندرت در گاو بروز آبسه داخل بدنی میشود. این بیماری از 15 /4/92 تا 31 /6/92، 8 /8 درصد از 2000 راس گاو مولد را درگیر کرد که 67 درصد حذف شدند و بقیه در طی 14 روز درمان با پنیسیلین و اکسیتتراسایکلین ظاهرا بهبود یافتند. در این درگیری درصد گاوهای بیمار از شکم نخست تا پنجم به ترتیب 3 /42، 20، 3 /7، 12 و 5 بود؛ بهعلاوه یک راس تلیسه بالای 6 ماه نیز مبتلا شده بود. در این گله مفاصل اندامهای حرکتی قدامی بیش از خلفی درگیر شدند و بعد از آن به دیگر مفاصل و گره های لنفاوی ناحیه کشیده شد که به صورت درد، تورم و زخم مفاصل و بزرگی و حالت آبسه گره های لنفاوی بروز پیدا کرد. در یافته های هیستوپاتولوژی، پرخونی، خونریزی، ادم خونی یا لنفی، شکلگیری توده های پنیری و تجمع فیبرین و سروزیته و حضور میکروآبسه ها جلب توجه میکرد. جداسازی باکتری بهعنوان کلید تشخیص قطعی این بیماری از ترشحات و بافتها انجام شد. با توجه به مشترک بودن این بیماری بین دام و انسان، امکان پراکندگی عامل و سختی درمانپذیری، تا زمان دسترسی به واکسن با کیفیت باید تمام دامهای درگیر هرچه سریع تر به کشتارگاه اعزام شوند.
    کلیدواژگان: کورینهباکتریوم سودوتوبرکولوزیس، لنفانژیت، کازئوس لیمفادنیت، _ بیماری مشترک، بیماری برخاسته از خاک
  • امین بیغم صادق، حسین نورانی، محمد شادخواست، مریم ترکیان صفحه 51
    برخلاف ماهیان و دوزیستان، اعصاب محیطی پستانداران و اعصاب مرکزی در حال تکامل، در سلولهای عصبی مرکزی پستانداران بالغ آکسونهای عملکردی پس از آسیب، دوباره رشد نمیکنند. هدف از انجام این مطالعه این است که آیا عصارهی خام طناب نخاعی جنین گوساله میتواند القای سلولهای نورونی سیستم عصبی مرکزی را بین ماهیچه های دیوارهی شکم و صفاق موش صحرایی تحریک کند یا نه؟ در این مطالعه از 10 سر موش صحرایی بالغ استفاده و بیهوشی القا شد و به وسیلهی کتامین mg/kg 40 و آسپرومازین mg/kg 5 عضلانی ادامه یافت. یک میلی لیتر از عصارهی خام نخاعی تهیه شده، بین صفاق و عضلات عرضی دیوارهی شکم تزریق شد. در هر هفته به مدت 5 هفته، 2 موش صحرایی به روش انسانی معدوم شدند و نمونه ها از محل تزریق عصاره گرفته شدند و در فرمالین 10 درصد نگهداری شد. رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین برای این ارزیابی استفاده شد. در 2 سر از موش های صحرایی (از 10 سر) در محل تزریق واکنش پیوگرانولوماتوز همراه با سلولهای غول پیکر و واکنشهای التهابی دیده شد. در 8 سر موش صحرایی دیگر هیچگونه واکنش التهابی در بررسی های آسیب شناسی مشاهده نشد. اگرچه هیچ نشانهای از القای سلولهای نورونی در این مطالعه رویت نشد؛ لیکن تزریق این بیومتریال تهیه شده از نخاع جنینی پس از 5 هفته هیچگونه واکنش ایمنی در 80 درصد حیوانات مورد مطالعه ایجاد نکرد. برای بررسی های بیشتر پیشنهاد می شود که از عصارهی حاصل از پروتئینهای اختصاصی طناب نخاعی استفاده شود و روند القای بافت عصبی با تکنیکهای بررسی بیان ژن انجام شود.
    کلیدواژگان: جنین گوساله، مدل حیوانی موش صحرایی، عصاره خام طناب نخاعی، تولید سلول عصبی
  • علیقلی رامین، غلامرضا عبدالله پور، ساسان ایران نژاد صفحه 59
    لپتوسپیراها عامل لپتوسپیروز در انسان و دام بوده که اهمیت آن به واسطه گزارشهای مکرر جهانی رو به افزایش است. در این مطالعه که وضعیت سرمی پادتنهای ضد لپتوسپیرا در تک سمی های ارومیه را نشان میدهد؛ از تعداد 138 راس اسب و قاطر سرم خون تهیه و آزمایش آگلوتیناسیون میکروسکوپی از سروتیپهای پومونا، گریپوتیفوزا، هارجو، کانیکولا، ایکترهموراژیه، بالوم و استرالیس انجام شد. از مجموع 13 درصد نرها و ماده ها، 3 /13 درصد نرها و 9 /12 درصد ماده ها به انواع سرمی زنده لپتوسپیرا پاسخ مثبت نشان دادند. از این تعداد 3 /16 درصد اسبها شامل 16 درصد نریانها و 4 /16 درصد مادیانها و 9 /6 درصد قاطرها شامل 5 درصد نرها و 9 /7 درصد ماده ها به لپتوسپیرا مثبت بودند. تفاوت بین اسبها و قاطرهای نر و مادهی آلوده معنی دار نبود. در بین دام های مثبت، 9 /38 درصد هارجو، 8 /27 درصد گریپوتیفوزا، 2 /22 درصد ایکترهموراژیه و 1 /11 درصد کانیکولا بودند. میزان 8 /27 درصد تک سمی ها با عیار 1:100 به هارجو، 7 /16 درصد گریپوتیفوزا و 2 /22 درصد ایکترهموراژیه مثبت بوده در حالیکه 1 /11 درصد تکسمی ها با عیار1:200 به هارجو، گریپوتیفوزا و کانیکولا یکسان مثبت بودند. حدود 1 /94 درصد تکسمی ها به یک و 9 /5 درصد به دو سرووار مثبت بودند. میزان سرمی مثبت در سنین 6-1، 12-7 و 18-13 سال به ترتیب 7 /17 درصد، 6 /64 درصد و 7 /17 درصد بود که تفاوت معنیدار نبود. نتیجه اینکه واکنش سرمی مثبت به هارجو، گریپوتیفوزا و ایکترهموراژیه با عیار عمدتا 1:100 در تک سمی های ارومیه دیده میشود. شاخص های گونه ی دامی، جنس و سن در ابتلا به لپتوسپیرا موثر نبودند. در راستای افزایش سطح بهداشت همگانی و سالم سازی اسبها اجرای واکسیناسیون، مبارزه با جوندگان و اقدامات ضدعفونی مهم تلقی میشوند.
    کلیدواژگان: سرم، آگلوتیناسیون میکروسکوپی، _ تکسمی، لپتوسپیرا
|
  • Page 3
    Liver and serum concentrations of manganese (Mn)، molybdenum (Mo)، iron (Fe)، copper (Cu) and blood macro-minerals and their interrelationships were investigated in Holstein cows. Mean liver Mn، Mo، Fe and Cu were 4. 8، 1. 14، 0. 15 and 0. 06 mg/kg DM and serum were 14. 4، 0. 55، 0. 07 and 0. 21ng/dl and serum sodium، potassium، phosphorus and calcium (Ca) were 134، 4. 08، 1. 21 and 1. 92 mmol/l، respectively. Mean liver and serum elements in males and females cows in different ages were not significant different except for serum potassium which was different between gender of animals. Various relationships were observed among liver and serum elements in that the greatest correlations were in Mo and Fe and the lowest in Cu. The most correlations were found between liver Mo/serum Fe (r=0. 91)، liver Mo/Cu (r=0. 85)، serum/liver Mo (r=0. 81)، liver/serum Mn (r=0. 76) and liver Cu/serum Fe (r=0. 73). Serum Ca showed correlations with serum Mo and Fe، liver Mo، Cu and Fe. The strong correlation was between serum Ca/liver Fe (r=0. 81). In conclusion، trace elements in the liver and serum were appropriately correlated with each other while not among serum macro-minerals except in Ca which was correlated with other elements. The elements were more positive than negative correlation and among serum elements were greater than in liver elements. The role of serum and liver Mo، Fe and Ca seems more determinant than Mn and Cu. Thus، supplementation of trace elements in diet will improve the serum elements and liver reserves that directly prevent mineral deficiencies in cows.
  • Page 13
    This study was conducted to compare the quality of different phases of excretory urography by using Iodixanol in two intravenous and subcutaneous injection ways; to clarify if the way of injection can affect these qualities. For this, twenty New Zealand white rabbits were used. All the animals were fed on the same diet of pellet and dried hay and free access water. Rabbits were divided into two groups; the first group received 400 mgI/kg intravenously (marginal vein) and the second group received the same dose, subcutaneously. For radiography, rabbits were off-feed for 24 hours. Radiographs were taken in two lateral and ventro-dorsal views. Radiographs were taken on times of 0, 1, 5, 10, 15, 20, 40, 60 minutes after intravenous and on times of 0 and 1 and every 5 minutes until one hour after subcutaneous injections. The qualities of different phase were assessed and scored quantitively. The results of this study showed that subcutaneous injection of this contrast media could produce excretory urography but the quality and the feasibility to read different phases are not as well as what could be seen in intravenous way. The results of this experiment showed that nephrogram, pyelogram and cystogram phases were significantly better when the contrast media was injected intravenously (P<0.05).
  • Page 21
    One of the main causes of death among ostriches is early stomach impaction, the most common causes of which noise stresses, lack of food finding, orientation disorder. An adult ostrich can tolerate periventricular impaction without symptoms for many days or weeks. A 2.5 month old ostrich with clinical signs of anorexia, dehydration, depression, palsy symptom was referred to veterinary clinic. Physical examination and clinical signs led us to the diagnosis of stomach impaction. General anesthesia was induced and maintained by xylazine-ketamine. The ostrich was positioned in dorsal recumbency. Abdominal area was prepared aseptically. After tracheal intubation, ventilation by oxygen capsule was performed and continued all through the surgery. Midline incision was made as routine. proventriculus was exposed and incised. Woody materials were removed. Proventriculus was irrigated by normal saline. The proventriculus and midline incisions were then closed in routine manners. Then serum therapy by Ringer serum and ventilation was performed in brachial vein. In this disease initial treatment is done with laxatives. Surgery is often effective treatment in acute impaction. Noise stress control and isolation of feed location from outdoor can be effective prevention methods in fields.
  • Page 25
    This study was conducted to determine the antibiotic resistance of E.coli isolated from raw milk and un pasteurized cheese. A total of 50 isolates were examined by Disk diffusion method and 47 (94 %) out of 50 isolates showed resistance against one or more of using antibiotics. The resistance against antibiotics were 27.65% for Tetracycline, 4.25 %for Streptomycin, 4.25% for Amikacin, 23.4% for Ampicillin, 8.51 %for Nitrofurantoin, 6.38% for Gentamycin, 2.12 % for Trimetoprim, 4.25 % for Ciprofloxacin and 80.85 for Clindamaycin. All of the isolates were susceptible to Neomycin and Norfloxacin. Also, the result showed that 44 %, 28%, 12% and 10% of the isolates were resistant to one, two, three and four antibiotics, respectively. Regarding to the results, 6.35% of the isolates transferred their resistance factor to E.coli O2K12 strain. The results of this study revealed that contamination of foods with the resistant strains may lead to transferring the resistant factors to consumer gut micro flora, thus it may considered as a risk for public health.
  • Page 33
    Bacteria of the Brucella are responsible for zoonotic infections. Detection of pathogenic species in different country is important. In this research three type sample, pure isolate, Milk and serum were analyzed by molecular approach. We examined peripheral blood from 30 patients affected by brucellosis, and 100 milk random samples collected from ethnic ranches. Two PCR products was sequenced to confirm identity of amplicons. DNA extraction from all of samples was performed by using a SDS/NET/Proteinase-k lyses procedure followed by phenol-chloroform standard purification method. Presence of Brucella melitensis was identified in 22 cases (73.3%) of patients that were confirmed by serological means and in 14 of milk samples(14%). However it must be considered positive results in vaccinated animals. We optimized a very sensitive reaction, by using of specific primers for amplification of a region of omp31 gene in different species of Brucella in the first round of PCR reaction that followed by a second reaction with very specific nested primers for Brucella melitensis omp31 gene. Primers designed as two PCR products in the first and second round of reaction had a near size (136 and 128bp respectively) and enrich one another. As a result, their bounds in Agarose gel electrophoresis were stopped in the nearly same location. we developed a simple method with high sensitivity, and it may therefore be considered a useful tool for diagnosis of human brucellosis.
  • Page 41
    Corynebacterium Pseudotuberculosis (CP) is the causative agent of soil born disease (SBD). This agent has two types of toxin called CWLT and PLD which gives CP to be able to inter in phagocyte and distributes with it in the host body and damages the membrane of lymph or blood capillaries, erythrocyte and specially subcutaneous tissues and lymph nodes. CP polluted soil is distributed by wind and stabilizes on trauma and or insect damaged skin and then localizes in related subcutaneous tissues and cause necrosis and abscess formation in lymph and/or blood originated texture. In cattle CP can occasionally localize in gastrointestinal damaged mucosa and lung damaged structure and induces necrosis and abscess formation in related GI submucosal and lung tissues. From 8 June to 22 Sept. 2013 SBD affected 8.8% of 2000 dairy cattle. 67% of the affected animals were culled and the others were treated by penicillin and oxytetracycline, those apparently got rid of the disease. In this outbreak the percentage of affection in first to fifth pregnancy were 42.3, 20, 7.3, 12 and 5 respectively. SBD affected even a 6 Mold heifer. In this herd carpal joints were affected much more than tarsal ones and as a cellulitis did distend to regional lymph node. Clinically engaged joints were ulcerative, inflamed and painful and engaged lymph nodes which became an enlarged abscess. Histopathologic findings were invasion of lymph and/or blood capillaries and their complications, formation of caseinated masses which later on became obsess. In this outbreak CP was identified and the CAMP test of the isolated bacteria was positive. Considering the fallowing information: SBD is a zoonosis, difficulty to treat, SBD being endemic for more than 5M; therefore authors of this article deeply believe that till achieving a capable vaccine against cow’s SBD, all affected cattle should be. ..
  • Page 51
    In the present study we investigate whether calf foetal spinal cord pure extract could promote regeneration of CNS neuronal cells between the abdominal wall muscles and peritoneum of rat model or no. Ten adult rats were used in this study. Anaesthesia was induced and maintained with ketamin 40 mg/kg and acepromazine 5 mg/kg with intramuscular injection. 1 ml of prepared spinal cord pure extract was injected between peritoneum and transverse muscle layer. Linea alba and skin incision were sutured routinely. Every week for 5 weeks 2 rats were euthanized and samples including injection sites were harvested and stored in 10% formalin. H&E staining techniques were used for evaluation. Two rats out of ten rats showed pyogranulomatous reactions with giant cells and inflammatory responses in the injection site, however the other eight rats did not show any inflammatory reactions in histopathological evaluation. No evidence of neuronal cells regeneration was found in our study nevertheless our homemade biomaterial from foetal spinal cord did not show any immunogenic responses after 5 weeks.
  • Page 59
    Leptospira spp is the cause of leptospirosis in human and livestocks. The global reports on increasing the leptospiral infection indicate the importance of disease among animals. This study demonstrates the seroprovalance of leptospiral antibodies in Urmia equine. The sera from 138 horses and mules were prepared. Microscopic agglutination test was carried out using live antigens representing grippotyphosa, icterrohaemoragia, canicula, hardjo, ballum, pomona and stralis. Overall, 12.3% including 11.1% males and 12.9% females had positive to the leptospiral serovars. Among horses, 16.3% including 16% stallions and 16.4% mares and mules 6.9% including 5% males and 7.9% females had positive to leptospira spp. The differences were not significant. Among seropositives, harjo was 41.2%, grippotyphosa 29.4%, icterohaemorrhagiae 23.5% and canicola 11.8%. The titer of 1:100 for hargo was 27.8%, grippotyphosa 16.7% and icterohaemorrhagiae 22.2% and titer 1:200 for each of harjo, grippotyphosa and canicola was 11.1%. Seropositive animals with one and two serovars were 94.1% and 5.9%, respectively. Age percentages in seropositive animals with 1-6, 7-12 and 13-18 years old were 17.7%, 64.6% and 17.7%, respectively, which were not significantly different. There was no significant difference between serovar's distribution among equines. In conclusion the leptospiral infection is confirmed in Urmia equines in that the most serovars with titer 1/100 are harjo, grippotyphosa and icterhemorrhagia. There was no species, ages and gender difference in leptospiral infection in equine. In order to achieve the optimal public health standard and healthy equines vaccination of equine to leptospiral serovars, control of the rodents and hygienic methods will be considered the emerging practices.