فهرست مطالب

مجله زنان مامائی و نازائی ایران
سال هفدهم شماره 110 (هفته چهارم امرداد 1393)

  • تاریخ انتشار: 1393/05/27
  • تعداد عناوین: 3
|
  • فریبا سیدالشهدایی، شهلا نوروزی، شعله شاه غیبی، ربابه محمد بیگی، نسرین صوفی زاده، معصومه رضایی صفحات 1-7
    مقدمه
    وجود آنتی بادی های ضد تیروئید منجر به عوارض اثبات شده ای مانند سقط جنین و افسردگی در طی بارداری و پس از آن می شود. ولی بررسی زیادی در مورد سایر مشکلات دوران بارداری از جمله زایمان زودرس، پارگی زودرس مامبران و هم چنین اثر آن بر میانگین وزن نوزاد و نمره آپگار نوزاد انجام نشده است. مطالعات نشان داده اند که درمان با لووتیروکسین ممکن است در پیشگیری از عوارض جنینی و مادری این عارضه موثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع آنتی بادی پراکسیداز تیروئید و عوارض بارداری همراه با آن و بررسی تاثیر درمانی لووتیروکسین در زنان باردار دارای این آنتی بادی ها در کاهش عوارض بارداری انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سوکور در سال 89-1388 بر روی 300 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی سطح شهر سنندج که در سه ماهه اول بارداری قرار داشتند، انجام شد. از 266 زن باردار بدون علائم بالینی هیپوتیروئیدی،32 زن باردار دارای آنتی بادی پراکسیداز تیروئید بودند که به دو گروه 16 نفره تقسیم شدند. گروه مداخله روزانه 50 میکروگرم لووتیروکسین در طی بارداری دریافت کردند. گروه کنترل تحت درمان خاصی قرار نگرفتند. پیامدهای بارداری افراد تا پایان بارداری بررسی و ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه 5/11) و آزمون های کای دو، فیشر و کروسکال والیس انجام شد. میزان معناداریp کمتر از 05/0، معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    از 266 زن باردار، 32 نفر (12%) دارای آنتی بادی پراکسیداز تیروئید بودند. گروه های مورد مطالعه از نظر نوع زایمان، طول و مدت زایمان تفاوت آماری معنی داری نداشتند (0/37=p). اگرچه زایمان زودرس و پارگی زودرس مامبران در گروه درمان شده کمتر بود و نمره آپگار نوزاد و وزن نوزاد بیشتر از گروه شاهد بود، ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود(0/15=p ا34/0=p ا15/0=p).
    نتیجه گیری
    اضافه کردن آزمایش آنتی بادی پراکسیداز تیروئید به مراقبت های دوران بارداری و درمان با لوتیروکسین در افراد دارای آنتی بادی پراکسیداز تیروئید می تواند در کاهش زایمان زودرس و پارگی زودرس مامبران و افزایش میانگین وزن نوزاد و نمره آپگار نوزاد موثر باشد.
    کلیدواژگان: آنتی بادی پراکسیداز تیروئید، سقط، لووتیروکسین، پارگی زودرس کیسه آب
  • مژگان نینوایی، نرجس بحری، حمیدرضا سلطانی، زهرا دولت آبادی، سقراط فقیه زاده صفحات 8-15
    مقدمه
    IUD، یکی از روش های موثر و قابل برگشت پیشگیری از بارداری است. یکی از مهم ترین عوارض این روش که منجر به عدم تداوم استفاده و خارج کردن آن می شود، لکه بینی است. استفاده از داورهای ضد التهاب غیر استروئیدی جهت درمان این عارضه، روشی شناخته شده است اما در تحقیقات قبلی مشخص نشده است که کدامیک از این داروها موثرتر هستند، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر سه داوری رایج ناپروکسن، ایندومتاسین و ایبوپروفن در درمان لکه بینی ناشی از IUD انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه نیمه تجربی سه گروهه در سال 1388 بر روی 942 زنی که یک ماه از جاگذاریCu T 380A IUD در آن ها گذشته بود و با شکایت لکه بینی به مراکز بهداشتی درمانی شهر کرج مراجعه کرده بودند، انجام شد. افراد به یکی از سه گروه ناپروکسن(250 میلی گرم هر هشت ساعت)، ایندومتاسین(25 میلی گرم هر 12 ساعت) و ایبوپروفن(200 میلی گرم هر 6 ساعت) تخصیص یافتند. پس از تکمیل دوره 5 روزه درمان، بهبود یا عدم بهبود لکه بینی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه و تی دانشجویی انجام شد. سطح معنی داری آماری حداقل 0/95در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نتایج مربوط به تاثیر درمانی دارو ها نشان داد که تجویز هر سه داروی ناپروکسن، ایندومتاسین و ایبوپروفن در بهبود لکه بینی ناشی از IUD گذاری موثر بود، اما بر اساس نتایج آزمون کای اسکوئر در مقایسه اثرات درمانی این سه دارو، ناپروکسن در بهبود لکه بینی موثرتر از ایندومتاسین و ایبوپروفن بود (0/001>p).
    تیجه گیری: ناپروکسن در درمان لکه بینی ناشی از IUDگذاری، موثرتر از ایندومتاسین و ایبوپروفن است. لذا استفاده از پروتکل درمانی تجویز ناپروکسن به مدت 5 روز جهت درمان این عارضه پیشنهاد می شود
    کلیدواژگان: ایبوپروفن، ایندومتاسین، لکه بینی، ناپروکسن، وسیله پیشگیری داخل رحمی
  • مهدیه مرگدری نژاد، لیلا مهستی جویباری، اکرم ثناگو، زینب حق دوست، الهام مبشری صفحات 16-21
    مقدمه
    عفونت های سرویکوواژینال، یکی از شایع ترین مسائل در طب بالین زنان و یکی از دلایل مهم بیماری و مرگ زنان در سنین باروری است. آزمایش پاپ اسمیر، یک تکنیک قابل اعتماد و آسان ترین روش ارزیابی و تشخیص عفونت های سرویکوواژینال است. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان فراوانی عفونت سریکوواژینال در گزارش های پاپ اسمیر مرکز آموزشی درمانی در بیمارستان شهید صیاد شیرازی شهر گرگان انجام شد.
    روش کار
    در این مطالعه توصیفی- مقطعی با استفاده از روش سرشماری، تمام 1010 برگه سیتولوژی (پاپ اسمیر) زنان مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی شهید صیاد شیرازی شهر گرگان در سال 1391 مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از فرم ثبت اطلاعات که شامل دو بخش مشخصات فردی و ثبت داده های مرتبط با نتایج پاپ اسمیر بود، جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون آماری کای دو انجام شد. میزان معناداریp کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در این مطالعه 535 نفر (52/9%) از زنان ساکن شهر و 475 نفر (47/1%) ساکن مناطق روستایی و 431 نفر (80/7%) آنان فاقد هرگونه عفونت بودند. شیوع عفونت کاندیدا 14/15% و تریکوموناس 3/6% بود. کم ترین میزان عفونت در استفاده کنندگان روش پیشگیری از بارداری مکانیکی بود. بین نوع عفونت و سن ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (0/05
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد آموزش بهداشت جنسی برای زنان در سنین فعال جنسی می تواند در پیشگیری از عفونت موثر باشد.
    کلیدواژگان: یران، پاپ اسمیر، زنان، عفونت سرویکوواژینال
|
  • Fariba Seyedoshohadaie, Shahla Nouroozi, Shole Shahgheibi, Robabe Mohammadbeigi, Nasrin Sufizadeh, Masomeh Rezaei Pages 1-7
    Introduction
    Thyroid peroxides antibodies are associated with recognized complications during and after pregnancy like Abortion and postpartum depression، but other complications such as preterm labor، preterm rupture of membrane (PROM) and effect of antibodies on newborns weight and newborns Apgar score not be evaluated. Studies were demonstrated، treatment with levothyroxine in pregnant women with thyroid peroxides antibodies may prevent maternal and fetal complications. This study illustrated the prevalence of thyroid peroxides antibodies and induced pregnancy complications and then evaluates the effects of levothyroxine in reducing pregnancy complications among pregnant women having such antibodies. Methods and materials: we designed single blind RCT study in 300 first trimester pregnant women attending Prenatal Clinic in Sanandaj from September 2009 to January 2011. of 266 pregnant women without clinical hypothyroidism، 32 women were thyroid peroxides antibody positive. This 32 thyroid peroxides antibody positive women were divided in two groups via simple randomized allocation. Intervention group received a daily dose of 50 microgram levothyroxine in the pregnancy period. Control group did not receive any treatment. Participants were observed until the end of pregnancy period and outcome was assessed. Then data was analyzed by SPSS 11. 5 software and Chi square، Fisher and Kruskal-Wallis test. P-values less than 0. 05 were considered statistically significant.
    Results
    of 266 pregnant women، 32 women (12%) were thyroid peroxides antibody positive. There were no significant statistical differences between delivery type and delivery time. (p=0. 37) Though premature delivery and premature rupture of membrane in treated group was lower than non-treated group and the average of newborns weight and newborns Apgar score was higher than non-treated group، this difference was not statistically significant. (p=0. 22، p=0. 34 and p=0. 16)
    Conclusion
    Add tests for thyroid peroxidase antibodies to pregnancy care and treatment with levothyroxine in pregnant women with thyroid peroxides antibodies can reduce premature delivery and premature rupture of membrane and increase the average of newborns weight and newborns Apgar score.
    Keywords: thyroid peroxides antibody, levothyroxine, abortion, PROM
  • Mojgan Neinavaei, Narges Bahri, Hamid Reza Soltani, Zahra Dolatabadi, Soghrat Faghihzadeh Pages 8-15
    Introduction
    IUD is one of the most effective and reversible methods of contraception with the widespread use worldwide. Spotting is the most important side effect of this method that due to discontinuing and removal of IUD. Non-Steroidal Anti-Inflammatory Drugs (NSAIDs) are effective for treatment of spotting، but in previous study have not identified which one of these drugs is most effective. The aim of this study is to comparison the effects of naproxen، indomethacin and ibuprofen in treatment of spotting due to IUD insertion.
    Methods
    This semi-experimental study was done in 2010. 943 women randomly allocated to naproxen group (250 mg/q 8 hrs)، indomethacin group (25 mg/q 12 hrs) or ibuprofen group (200 mg/q 6 hrs). Samples are women with IUD Cu T 380 A insertion during a month ago، referring to health centers of Karaj، Iran. All of samples completed 5 days duration of treatment and then they evaluated for spotting. Data analyzed using SPSS16 software with qui-square test، ANOVA and t-test. Significance level was considered 0. 95.
    Result
    All of three drugs were effective in treatment of spotting but base on qui-square test naproxen is the most effective one (p<0. 0001).
    Conclusion
    The findings of this study show that naproxen is more effective than indomethacin and ibuprofen in treatment of spotting due to IUD insertion. Therefore we suggest 5 days protocol of naproxen for curing spotting due to IUD insertion.
    Keywords: Intrauterine Device, Spotting, Naproxen, Indomethacin, Ibuprofen
  • Mahdieh Margdari Nezhad, Leyla Mahasti Jouybari, Akram Sanagoo, Zeinab Haghdust, Elham Mobasheri Pages 16-21
    Introduction
    Cervicovaginal infections are the most common problems in clinical medicine and a major cause of illness in women of reproductive age. Pap smear is a reliable technique and easiest method to evaluate and diagnose of cervicovaginal infections. The study aimed to determine the frequency of genital infections in pap smear samples at Sayyad Shirazi Hospital of Medical Center in Gorgan، Iran.
    Methods
    In this cross-sectional descriptive research، consensus sampling is used on all 1010 cytology (Pap smear) sheets of women which had referred to the central teaching hospital (Shahid Sayyad Shirazi) in 2012. The data collected by two part checklist of demographic and pap smear information. Data were analyzed by using descriptive and analytical statistical test. P-values less than 0. 05 were considered statistically significant.
    Results
    14. 15% Candida albicans and 3. 6% Trichomoniasis infections reported while 535 women (52. 9%) were from rural and 475 women (47. 1%) were from urban area. There was no infection in 431 women (80. 7%). The lowest infection rate was in women with mechanical contraceptive method. There was significant relationship between infection and age (p>0. 05). Infection is more frequent on sexually active women (P=0. 007)
    Conclusions
    It seems that sexual health education for Sexually active women can be effective in preventing infection.
    Keywords: Cervicovaginal Infection, Pap Smear, Women