در سال 1984 شهرداری بارسلون اطلاعیه ای در مورد برگزاری یک مسابقه مهم معماری منتشر کرد و از طراحان معمار و مهندسان خواست طرح پیشنهادی خود را برای ساخت یک پل بین دو منطقه سنت آندره آ و سن مارتی ارائه کنند. این پل در واقع بخشی از پروژه بهسازی بارسلون و مقدمه ای برای برگزاری المپیک باشکوه بارسلون سال 1992 بود، چراکه با تکمیل ساختمان ایستگاه راه آهن جدید بارسلون، این منطقه از شهر خود به خود ورودی مهمانان المپیک می شد. طبیعتا یکی از خواسته های شهرداری بارسلون از پل مورد نظر خوشامدگویی به مسافران این شهر بود.

طرح برنده برای این مسابقه پل 129متری کالاتراوا بود که با الهام از ایده ماهی غلتان ساختاری کمانی داشت. این پل که از روی چند خط آهن می گذشت با پایه هایی در دو طرف و کابل های کششی در امتداد مسیر طولی مهار می شد. دو کمان فلزی که به کمان های دوقلو معروف هستند با هم این پل را به وسیله کابل های کششی که ارتفاع بلندترین آنها 10 متر است، سرپا نگه می داشتند. این دو کمان که خود از دو کمان که برای ایستایی بیشتر در قسمت اوج به یکدیگر متصل شده، تشکیل شده بودند، هر کدام بار کششی سازه هر یک از عرشه های پل را به تنهایی تحمل می کردند. عبور راحت و با آرامش عابرین پیاده یکی از مهم ترین اهداف طراحی بک رودوآ بود. به گونه ای که بخشی از عرض عرشه های پل که سازه کمان های دوقلو روی آن قرار گرفته، مسیرهای پیاده رو است. دو طرف این پل پارک ها و فضاهایی قرار گرفته که از روی پل دسترسی به آنها وجود دارد.