3سال بود هدفم گرفتن این مدال طلا بود و نمی شد، امسال از نظر بدنی و روحی خیلی آماده بودم و وقتش رسیده بود که بالاخره آن را بگیرم.

به هرحال اولین فینال من بود و استرس زیادی مقابل این حریف قهرمان جهان داشتم اما سپهوند مربی تیم ملی که خودش هم از قهرمانان بزرگ این رشته و الگوی من بوده تشویقم کرد و گفت آن بالا خبری نیست و وقتی به داخل رینگ بروی می فهمی که ساده تر از آن چیزی است که فکرش را می کنی، با همین دیدگاه به رینگ رفتم و واقعا مبارزه مقابل بوکسور ازبک راحت تر از چیزی بود که فکرش را می کردم.

گرفتن این مدال حس خوبی داشت اما خیلی هم بابت آن خوشحال نیستم، چون این تازه شروع ماجرای من است.هدف من المپیک و موفقیت در بوکس حرفه ای است اما خوشحالم که توانستم پدرو مادرم را خوشحال کنم.

من اصلا از بوکس خوشم نمی آمد ولی از بچگی آسم داشتم و به پیشنهاد دکتر برای تقویت تنفسم مجبور شدم به سراغ این رشته بروم. اوایل نمی توانستم تمرین کنم و با توجه به نفس تنگی خیلی برایم سخت بود اما با تشویق مربی ام بعد از مدتی عاشقش شدم و همه چیز برایم جدی شد، حالا هم 2، 3 سالی است که بیماری ام برطرف شده است.

بله. محمدعلی کلی الگوی من است و همیشه فیلم هایش را می بینم. او از همه چیز به خاطر بوکس دست کشید و تمام زندگی اش این رشته بود که خیلی برایم جالب است.

قطعا سهمیه المپیک لس آنجلس و پشت بندش اولین مدال تاریخ بوکس در المپیک را برای ایران خواهم گرفت. همچنین می خواهم در بوکس حرفه ای به جایگاهی برسم که همه من را بشناسند، خودم را باور دارم و می دانم که چنین روزهایی می رسد.