به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب عفت جلالی سروستانی

  • عفت جلالی سروستانی، محمدهادی خالق زاده، محمدرضا معصومی
    زمینه و هدف

     میرعبدالواحدبن ابراهیم‌بن قطب الدین‌بن ماهرو بلگرامی از علمای متبحر و صوفی‌مشرب هندوستان است که مشرب عرفانیش چشتیه بوده و کتاب «سبع سنابل» از آثار وی است. هدف پژوهش در این مقاله، معرفی، بررسی و تحلیل سبکی نسخ خطی «سبع سنابل» است. تصحیح نسخه های خطی و احیای این متون از مهمترین و بنیادیترین حوزه های تحقیق زبان و ادبیات فارسی است.

    روش مطالعه

     این مقاله به شیوه سندکاوی و کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است. همچنین ضمن معرفی نویسنده، آثار، مبانی فکری و عرفانی وی، نسخه خطی «سبع سنابل» بطور مشروح معرفی شده و ازلحاظ سبک شناسی نقد و بررسی شده است.

    یافته ها

     نویسنده در انشای این اثر بسیار تحت تاثیر زبان عربی بوده است. بسامد بالای واژه های عربی، عربی مآبی و تقلید از سیاق زبان عربی در نوشتن جملات فارسی بر این امر صحه میگذارد. ازلحاظ فکری، نویسنده بیش از هرچیز به آداب، اندیشه ها و مبانی فکری طریقت چشتیه پرداخته است. ازلحاظ زیبایی‌شناسی و کاربرد آرایه های ادبی اما خیلی موفق عمل نکرده و بسامد آرایه ها و صور بلاغی از جمله کنایه، تشبیه، استعاره و انواع جناس در این متن بسیار کم است.

    نتیجه گیری

     بلگرامی به استفاده از مشخصات زبان قدیم علاقه نشان داده است و بسیاری از مظاهر زبان فارسی کهن را میتوان در سبع سنابل مشاهده کرد. از سویی دیگر آمیختگی بیش از حد زبان این اثر با زبان عربی، گاه فهم متن را دشوار میکند. باوجوداین در بخشهایی از متن، بویژه در نقل حکایات، زبان رو به سادگی رفته است. جز در دیباچه و موارد معدودی در متن اصلی، با غنای صنایع بلاغی در نثر این اثر مواجه نیستیم؛ گرچه حدود 600 بیت در این اثر آمده است که این فراوانی گاه موجب پریشانی و پراکندگی فکر و نظم و انسجام مطالب میگردد.

    کلید واژگان: سبع سنابل, میرعبدالواحد بلگرامی, نسخه خطی, سبک شناسی}
    E. Jalali Sarvestani, M. Hadi Khaleghzadeh*, M.R. Masoumi
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    Mir Abdul Wahed ibn Ibrahim ibn Qutbuddin ibn Mahro Belgrami is one of the most experienced and Sufi scholars in India whose mystical teacher is Chishti and the book "Sab’e Sanabel" is one of his works. The purpose of this article is to introduce, study and analyze the style of "Sabea Sanabel" manuscript. Correction of manuscripts and revival of these texts is one of the most important and fundamental fields of research in Persian language and literature.

    METHODOLOGY

    This article has been done in a descriptive-analytical method by document and library methods. Also, while introducing the author, his works, intellectual and mystical foundations, the manuscript of "Sab’e Sanabel" has been introduced in detail and has been criticized in terms of style.

    FINDINGS

    The author has been very much influenced by the Arabic language in composing this work. This is confirmed by the high frequency of Arabic words, Arabic, blue, and imitation of the context of the Arabic language in writing Persian sentences. Intellectually, the author has paid more attention to the customs, thoughts and intellectual foundations of the Chishti way than anything else. In terms of aesthetics and use of literary arrays, however, it has not been very successful and the frequency of arrays and rhetorical forms such as irony, simile, metaphor and all kinds of puns in this text is very low.

    CONCLUSION

    Belgrami has shown interest in using the characteristics of the ancient language and many manifestations of the ancient Persian language can be seen in Sab’e Sanabel. On the other hand, the excessive mixing of the language of this work with the Arabic language sometimes makes it difficult to understand the text. Nevertheless, in some parts of the text, especially in the narration of anecdotes, the language has become simple. Except in the preface and a few cases in the original text, we do not encounter the richness of rhetorical industries in the prose of this work; Although there are about 600 bits in this work, this frequency sometimes causes confusion and scattering of thought and order and coherence of the content.

    Keywords: Sab’e Sanabel, Mir Abdul WahedBelgrami, Manuscript, Stylistics}
  • عفت جلالی سروستانی، محمدهادی خالق زاده*، محمدرضا معصومی
    میرعبدالواحد بن ابراهیم بن قطب الدین بن ماهرو بلگرامی(1161 1095 ه.ق)، از علمای متبحر و صوفی مشرب هندوستان است که مشرب عرفانی اش چشتیه بوده و کتاب «سبع سنابل» از آثار وی است. هدف پژوهشگر در این مقاله، معرفی، بررسی آداب، باورها و اندیشه های طریقت چشتیه در «سبع سنابل» میرعبدالواحد بلگرامی است. این مقاله به شیوه سندکاوی و کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است. ضمن معرفی نویسنده، آثار، مبانی فکری و عرفانی وی نیز در ترازوی نقد قرار گرفته است. نتیجه پژوهش نشان می دهد از لحاظ فکری، نویسنده بیش از هر چیز تحت تاثیر اندیشه و مشرب فکری طریقت چشتیه همچون خرق پوشی، آداب مرید و مراد، ذکر، مراقبه، سماع، چله نشینی، شریعتمداری و... بوده، لذا به آداب، اندیشه ها و مبانی فکری طریقت چشتیه پرداخته و به آنها اشاره کرده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد از لحاظ فکری، نویسنده بیش از هر چیز تحت تاثیر اندیشه و مشرب فکری طریقت چشتیه همچون خرق پوشی، آداب مرید و مراد، ذکر، مراقبه، سماع، چله نشینی، شریعتمداری و... بوده، لذا به آداب، اندیشه ها و مبانی فکری طریقت چشتیه پرداخته و به آنها اشاره کرده است.
    کلید واژگان: قرن دوازدهم, میر عبدالواحد بلگرامی, طریقت چشتیه. سبع سنابل}
    Effat Jalali Sarvestani, Khaleghzadeh Mohammad Hadi *, Mohammadreza Masoumi
    In the field of mysticism, there is a huge volume of literary works, in prose and poetry, in Persian or Arabic, the content of which is diverse, ranging from wisdom, philosophy, interpretation of the Qur'an to hadith. The theory of Sufi beliefs and terms, and the expression of love, knowledge, and the critique of reason, and the proof of the agreement of the way with the Shari'a, ethics, customs, monastic customs, and the history of the elders, and the expression of dreams, revelations, and eloquent words are ecstatic. One of the branches of mysticism is the school of semantics, which has seven major literary indicators. Mir Abdul Wahid Ibn Ibrahim Ibn Qutbuddin Ibn Mahro Bilgirami (1161-1095 AH) is one of the most experienced and mystical scholars of India whose mystical school is Chishtī and the book "Sabaa Sanaabil" is one of his works. The aim of the researcher in this article is to introduce and study the customs, beliefs and ideas of the Chishtīyah sect in "Sabaa Sanaabil" by Mir Abdul Wahid Bilgirami with an emphasis on the school of semantics and its indicators, through a descriptive-analytical method. While introducing Bilgirami, authors criticize the intellectual and mystical foundations of his works. Findings indicate that intellectually, the author is greatly influenced by the intellectual mentality of the Chishtī sect, such as the veil, the etiquette of the disciple, the dhikr, meditation, listening, ‘Shariatmadari’, etc., so that he has discussed and referred to the ideas and intellectual foundations of the Chishtī sect.
    Keywords: School of Sufism, Twelfth Century, Mir Abdul Wahid Bilgirami, the Chishtīyah Sect, Sabaa Sanaabil}
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال