به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت

فهرست مطالب مشترک دکتر محمدتقی کرمی و دکتر طاهره خزایی

  • طاهره خزائی، حمیده دباغی، محمدتقی کرمی قهی*

    کرونا دریچه ای جامعه شناختی رو به فهمی تازه از خانواده در فاجعه گشود. در دیالکتیک میان ادبیات مفهومی جامعه شناختی و یافته های میدانی به دست آمده از مصاحبه عمیق نیم ساختاریافته با 23 زن متاهل 52-30 ساله در اولین قرنیتنه در سال 1399، پژوهش به این پرسش پاسخ می دهد که ساخت شکنی/ بازساخت یابی خانواده در موقعیت فاجعه در چه فرایندی و چگونه در روایت زنان تفسیر و معنا می شود؟ و در این بازیابی چه راهکارها و مکانیسم هایی از سوی خانواده به کار گرفته می شود؟. هدف پژوهش فهم سازکارهایی است که خانواده ایرانی طی آن به محافظت از ارزش های خود پرداخته و بقاء خود در تجربه فاجعه اجتماعی را ممکن می سازد. پژوهش بر این فرضیه اصلی بنا شده که خانواده در بهم ‎ریختگی و گسست از جریان عادی زندگی در شرایط فاجعه، به محوریت سوژه بازاندیش خانواده محور، با احیاء و بازتعریف برخی سازه های بیرونی و زیرسازه های درونی با شرایط سازگار می گردد. تحلیل میدان پژوهش در پارادایم تفسیری تفهمی و به روش تحلیل مضمون نشان دهنده پنج مضمون اصلی یا الگو ی معنایی غالب یعنی محوریت یافتن روابط همسران، مرکزیت یابی روابط نسلی، اهمیت یابی آیین و مناسک خانوادگی، بازاحیاء مناسک و آیین های جمعی (سوگ) و معنویت تشدید یافته و بازیابی مناسک دینی است.

    کلید واژگان: خانواده, فاجعه, کرونا, سازگاری, سیاست زندگی}
  • محمدتقی کرمی قهی، طاهره خزایی*، پرستو اوجیان

    تجربه کرونا و قرنطینه خانگی با به هم ریختگی و گسست در نظم زندگی روزمره ، توانست تغییرات عمیق و گسترده ای در عرصه های گوناگون زندگی فردی و اجتماعی ایجاد کند. با ملاحظه کرونا به موقعیت جامعه شناختی منحصر به فرد برای فهم پدیده های اجتماعی و تاکید بر تنوع و تکثر تجربه، این پژوهش، به دنبال فهم تجربه خانواده ایرانی از خلال روایت های زنانه از این رخداد بود. از این رو، یافته های به دست آمده از گفت و گوهای عمیق نیم ساختاریافته با 23 زن متاهل 52-30 ساله در دو استان تهران و البرز همزمان با اولین قرنطینه خانگی در سال 1399، با رویکرد تفسیری تفهمی تحلیل مضمون شد. در صورت بندی شبکه معنایی خانواده ایرانی از رویارویی با این بیماری از منظر روایتی زنانه، چهار الگوی معنایی غالب، یعنی احساس رهاشدگی و بی پناهی خانواده در غیاب دولت؛ ازجاکندگی و درهم شدگی فضاهای زیست روزمره خانوادگی و اجتماعی؛ تعلق کالبدی به فضای خانه و مرکزیت یابی خانواده و در نهایت، اقتدارزدایی پزشکی به محوریت خانواده در آن بحران شناسایی و تحلیل شد. به طورکلی، رویارویی با بیماری با گسست در جریان عادی زندگی، فرد را در موقعیت کنش آگاهانه قرار داده و در حالی که در آن رخداد پاندمی کشنده، اقتدارزدایی از دولت، انگاره قالبی خانواده و پزشکی به مثابه ساختار تداوم می یابد؛ شاهد بازگشت کنش گر و ساخت شکنی از زیست خانوادگی و اجتماعی در فرایند ساخت خود و به محوریت خانواده به مثابه یک گروه هستیم.

    کلید واژگان: خانواده, پزشکی, کرونا, قرنتینه خانگی, ایران}
    MohamadTaghi Karami Ghahi, Tahereh Khazaei *, Parastoo Oujian

    The chaos and rupture in everyday life caused by the corona virus and the home quarantine caused deep and intence changes in various realms of individual and public life. Taking the Covid-19 in its unique sociological sense as a window to understanding the social phenomena and taking the plurality and diversity of experiences into account, this article seeks to explore the experience of the Iranian family via the narratives of women. Applying a hermeneutic approach, we conduct content analysis to analyze the experience of the first home quarantine in 2020 of 23 married women aged 30 to 52 in two provinces of Tehran and Alborz, based on the data gathered using deep, semi-structured interviews. Formulating the meaning network of the Iranian family’s experience of dealing with the pandemic from a women’s perspective, we found four main meaning patterns: the feeling of abandonment and loneliness in the absence of the State; displacement and fusion of the family and the social everyday life spaces; women’s corporal devotion to home leading to the centralization of family; and the medical disempowerment in favor of family empowerment. Overall, findings show that dealing with the pandemic creates a rupture in the normal rhythm of life that exposes the individual to taking conscious actions, and while the disempowerment of the State, of stereotypes of the family, and of medication as a structure continue under the mortal pandemic, we witness the return of agency and the deconstruction of social and family life in a process of self-construction centered on family as a group.

    Keywords: family, Medicine, Covid-19, home quarantine, Iran}
  • طاهره خزایی، محمدتقی کرمی قهی*
    خشونت بر زنان پدیده ای تاریخی فرهنگی است. فهم پیچیدگی های مساله خشونت بر زنان نیازمند بررسی دقیق همه ابعاد و لایه های این واقعیت اجتماعی است. این پژوهش، با تایید مساله بودگی خشونت بر زنان در جامعه ایرانی و ضرورت ورود حاکمیت به آن به مثابه مساله اجتماعی به بررسی منابع گفتمانی لایحه «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت» از منظری جامعه شناختی می پردازد.با هدف شناخت و مطالعه مضامین یا الگوهای معنایی غالب، متن لایحه به روش تحلیل محتوای کیفی و با رویکردی انتقادی مورد بررسی قرار گرفت.درون زا نبودن مساله شدگی خشونت بر زنان، فقدان توجه به تنوع بوم و میدان ایرانی در تعریف مصداق های خشونت، عدم توجه به خاص بودگی های خانواده ایرانی و الزام های روابط خانوادگی و حقوق زدگی و تمرکز بر وضع قوانین کیفری جدید در فقدان هنجارسازی و فرهنگ سازی مضمون های اصلی شناخته شده در متن لایحه است.به طورکلی، نتایج برآمده از تحلیل مضامین شناسایی شده نشان می دهد منابع گفتمان حمایت از زنان در برابر خشونت فاقد درک اجتماعی از مساله خشونت بر زنان است و بدون توجه به زمینه های اجتماعی فرهنگی جامعه ایرانی و تعارضات و کلیت بافت حقوقی، برای این مساله اجتماعی، راه حل هایی از جنس حقوقی و قانونی ارایه داده است. در واقع، منابع گفتمانی لایحه تنها با تاکید بر وجهه جهانی خشونت بر زنان و بدون توجه به درون زا کردن این مساله شدگی، به جای بازگشت به فهم تجربه زنان از خشونت، رفتارهایی را که پیش از این مصداق خشونت در جامعه ایرانی دانسته نمی شده به عنوان خشونت تعریف و برساخت کرده است.
    کلید واژگان: ایران, خشونت, زنان, مساله شدگی اجتماعی, لایحه قانون}
    Tahereh Khazaei, Mohammadtaghi Karami Ghahi *
    Violence against women is a historical-cultural phenomenon, the understanding of which requires a comprehensive investigation of all social aspects and layers attached to it as a social phenomenon. Endorsing the problematic nature of violence against women in the Iranian society and recognizing the legitimacy and essentiality of governments’ intervention, the present research investigates the discursive resources of “Preserving Women’s Dignity and Protecting them against Violence” bill.Aimed at understanding the bill’s dominant implications and meaning patterns, a critical approach is adopted for studying the text of the bill using qualitative content analysis method.The non-endogenous problematization of violence against women; the inattention to the diversity of habitat and the Iranian field in determining the instances of violence; inattention to the particularities of the Iranian family and inevitabilities of family relationships; and extreme legalization –concentration on measuring new laws– in the absence of cultural normative approaches, are the major implications found in the bill.Overall, the study of the extracted implications of the bill reveals that the resources available to the discourse of eliminating violence against women lack a social understanding of the problem and, inattentive to the Iranian socio-cultural context and legal structure, presents exclusively forensic solutions to the problem. In other words, rather than endogenizing the problem of violence against women, the discursive resources of the bill simply generalize the global features of the topic to the Iranian society, and instead of referring to the investigation of Iranian women’s experience of violence, they condemn behaviors that have not normally and historically been conceived of as instances of violence against women.
    Keywords: Iran, legal bill, social problematization, Violence, Women}
  • محمد تقی کرمی قهی*، طاهره خزایی
    این پژوهش با هدف مطالعه ی چگونگی برساخت سوژه ی زنانگی در تشکل های اصولگرای زنانه به تحلیل گفتمان متن های منتشر شده توسط مرکز تحقیقات زن و خانواده وابسته به حوزه ی علمیه ی خواهران قم و شورای فرهنگی- اجتماعی زنان وابسته به شورای عالی انقلاب فرهنگی، در بازه ی زمانی سال های 1381 تا 1389 پرداخته است. یافته ها نشان می دهد این گفتمان از سه منظر بدن، میل جنسی و نقش های جنسیتی به زنانگی نگریسته و سه تاکتیک گفتمانی محرک خواندن بدن زنانه، به رسمیت نشناختن میل جنسی زن و قداست خانواده و زن در مقام مادر و همسر را در برساخت زنانگی به کار می گیرد. این گفتمان با برساخت دوگانه ی خود و دیگری نظام سرمایه داری غرب، سوژه ی زنانگی را در قالب دو دسته ابژه مطیع و سرکش بازنمایی کرده به طوری که ابژه های مطیع، را به عنوان الگوهای مطلوب تکثیر کرده و ابژه های مقاوم را با هدف اعمال هرچه بیشتر قدرت و انقیاد سوژه ی زنانه طرد کرده و به حاشیه می راند تا در نهایت، با بازتولید ساختارهای امتیاز دهنده ی سنتی و قانونی برای مردان سرپرستی ایشان بر زنان را در سطوح خرد و کلان تداوم بخشد.
    کلید واژگان: جنسیت, برساخت زنانگی, تحلیل گفتمان, گفتمان اصولگرا, ایران}
    Mohammad Taghi Karami Ghahi *, Tahereh Khazaei
    In this article, we examined how femininity is constructed in some Osoolgara (conservative) discourses in Iran. Hence, we tried to study two main conservative organizations such as the Women's Studies & Research Center, which is affiliate to Hozeye Elmiye (Seminary), and Social and Cultural Council for Women. In doing so, based on discourse analysis, we focused on these two association’s statements and legislations in which we traced the process of feminine subjectivity formation. So, we paid attention to discursive mechanisms and tactics which are implicitly used in these materials. All in all, the results show that, women’s representation centered on four axes: body, sexual desire, gender roles and cultural invasion. In addition, women are the subject of four discursive tactics namely considering female body as hysteric body, degradation or disrespect of women sexual desire, sanctifying the family and women’s roles in family as a mother or wife, and rejection of the idea of western instrumental approach to the women. Accordingly, by identifying discursive tactics, we contend that, the dominant discourse of these two associations prioritize women’s traditional roles which reinforce masculine domination.
    Keywords: Gender, Femininity Construction, Osoolgra Discourse (Conservative), Discourse Analysis, Iran}
فهرست مطالب مشترک: 4 عنوان
  • دکتر محمدتقی کرمی
    کرمی، محمدتقی
    دانشیار
  • نویسندگان همکار
  • دکتر طاهره خزایی
    خزایی، طاهره
    استادیار جامعه شناسی، دانشگاه تهران
  • دکتر حمیده دباغی
    دباغی، حمیده
    (1396) دکتری جامعه شناسی توسعه اجتماعی روستایی، دانشگاه تهران
بدانید!
  • این فهرست شامل مطالبی از ایشان است که در سایت مگیران نمایه شده و توسط نویسنده تایید شده‌است.
  • مگیران تنها مقالات مجلات ایرانی عضو خود را نمایه می‌کند. بدیهی است مقالات منتشر شده نگارنده/پژوهشگر در مجلات خارجی، همایش‌ها و مجلاتی که با مگیران همکاری ندارند در این فهرست نیامده‌است.
  • اسامی نویسندگان همکار در صورت عضویت در مگیران و تایید مقالات نمایش داده می شود.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال