بررسی رابطه بین میزان استفاده اعضای هیات علمی از فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی با عملکرد آموزشی و پژوهشی آنان در دانشگاه تربیت معلم تهران

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین میزان استفاده اعضای هیات علمی از فناوری اطلاعات و ارتباطات(ICT) با عملکرد آموزشی و پژوهشی آنان در دانشگاه تربیت معلم تهران می باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی می باشد. جامعه آماری، شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه تربیت معلم تهران 273 نفر از 8 دانشکده می باشد. حجم نمونه 100 نفر بوده و نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انجام شد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته با سوالات چندگزینه ای ستکه شامل سه بخش بود. روایی صوری پرسشنامه با بررسی و نظرخواهی از متخصصان و پایایی آن با انجام یک مطالعه و از طریق آزمون آلفای کرانباخ برای پرسشنامه «میزان استفاده از ICT برابر با 88/0، برای «عملکرد آموزشی اعضای هیات علمی» 92/ و برای «عملکرد پژوهشی اعضای هیات علمی» 82/0 محاسبه شد. داده های گردآوری شده، در دو سطح توصیفی (شاخص هایی چون فراوانی، درصد) و استنباطی (خی دو و همبستگی اسپیرمن) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و این نتایج بدست آمدند: اعضای هیات علمی به میزان متوسط و زیاد از برای امور آموزشی و پژوهشی استفاده می کنند؛ بین میزان استفاده اعضای هیات علمی از فناوری اطلاعات با عملکرد آموزشی آنها رابطه مستقیمی وجود دارد؛ و بین میزان استفاده اعضای هیات علمی از فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی با عملکرد پژوهشی آنها رابطه مستقیمی وجود دارد، یعنی اینکه با افزایش میزان استفاده ی اساتید از فناوری های اطلاعاتی و ارتباطاتی عملکرد پژوهشی آنها نیز بیشتر می شود.