تاثیر سطوح سرمی اینترلوکین-6 بر روی هایپرآلژزی و بیان گیرنده های اوپیوئیدی Mu نخاعی در طی التهاب مزمن ایجاد شده به وسیله ی ادجوانت کامل فروند

IL-6 سایتوکاینی دارای خصوصیات دوگانه القاء کننده و ضد التهاب است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات IL-6 بر روند هایپرآلژزی، ادم و تغییرات بیان گیرنده های اوپیوئیدی مو نخاعی در طی مراحل مختلف آرتریت مزمن (AA) ناشی از تزریق CFA) Complete Freund’s Adjuvant)، در موش های صحرایی می باشد.
در این مطالعه کاربردی- بنیادی، آرتریت به وسیله ی یک بار تزریق کف پایی CFA در موش های صحرایی ایجاد شده و به 4 گروه، و هر گروه به سه زیرگروه 6 تائی، تقسیم شدند. آنتی IL-6 به دو صورت روزانه و هفتگی در طی 21 روز مطالعه تزریق شد. میزان بیان گیرنده های اوپیوئیدی مو (mOR) نخاعی به وسیله ی تکنیک وسترن بلاتینگ تعیین شد.
تیمار روزانه با آنتی بادی anti-IL-6 به طور مشخصی باعث کاهش ادم پا در گروه AA در مقایسه با گروه کنترل AA شد (001/0=P)، درحالی که تزریق روزانه و هفتگی anti-IL-6 هایپرآلژزی را در گروهایی که با آنتی بادی تیمار شده بودند، در روزهای 14 و 21 به طور مشخصی افزایش داد (به ترتیب، 001/P=0/01 P=0). آنتی بادی IL-6 به صورت وابسته به زمان باعث افزایش هایپرآلژزی و کاهش مشخص بیان mOR (به ترتیب، 01/P=0/001 P=0) در طی تیمار با آنتی IL-6 در روزهای 14 و 21 بعد از تزریق CFA شد.
این مطالعه اهمیت ارتباط وابسته به زمان بین سطوح سرمی 6-ILو هایپرآلژزی طی آرتریت مزمن را نشان داده و نتایج آن پیشنهاد می کند که طی درمان های ضد التهابی با داروهای ضد سایتوکاینی مانند anti-IL-6 توجه به مرحله بیماری التهابی آرتریت روماتویید بسیار مهم است.