مقایسه خستگی عصبی در چهار نوع بیمار مالتیپل اسکلروزیس

از پژوهش حاضر مقایسه خستگی عصبی بین چهار نوع بیماری مالتیپل اسکلروزیس است.
از آبان 1388 تا 1389 با یک روش علی- مقایسه ای پس رویدادی و با استفاده از نمونه گیری تصادفی از بین تمام بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیسی که در مرکز ام.اس بیمارستان الزهرا اصفهان بودند 167 نفر به عنوان گروه بیمار انتخاب شدند و در چهار گروه: ام.اس یک بار حمله ی تخریب میلین، عود کننده/ تخفیف یابنده، پیش رونده ی اولیه و پیش رونده ی ثانویه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش؛ پرسش نامه روان عصب شناختی بیمار و سه خرده مقیاس (شناختی، فیزیکی و روانی اجتماعی) اثر اصلاح شده خستگی بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار آماری spss استفاده شد.
نتایج حاصل از تحلیل عوامل و تحلیل واریانس چند متغیره حاکی از آن بود که بین سنتروئیدهای خستگی عصبی در چهار نوع بیماری ام.اس تفاوت معنی داری وجود دارد (0001/0 p<).
از آنجایی که شکایت عمده ی اغلب بیماران یک خستگی مزمن همراه با هیجانات منفی فرسوده کننده است، با ریزتر کردن این مقوله می توان کمک زیادی به تشخیص و بهبود این احساس خستگی مزمن کرد. آسیب هایی مثل خستگی عصبی در کنار ماهیت تحلیل برنده یک بیماری مادام العمر نظیر ام.اس می تواند مشکلات عدیده ای را برای بیمار، خانواده اش و اجتماع به همراه بیاورد. در این راستا دانش نوروسایکولوژی (روان شناسی عصب پایه) به دنبال درک ماهیت این واکنش ها و جستجوی درمان های موثر برای تخفیف علایم و نشانه های آن ها است. از جمله رویکردهای موثر که توانسته نتایج مفیدی را به دنبال داشته باشد، ارزیابی خستگی عصبی با ابزارهای ساده و در دسترس و بازخور دادن منظم به بیماران است.