بررسی اثر DNA آسیب دیده با داروی آلکیله کننده ملفالان بر میزان و کیفیت شاخص های بلوغ و جهت گیری فنوتیپ های ایمنی سلول های دندرتیک

سلول های دندریتیک تواناترین سلول های عرضه کننده آنتی ژن درالقا یا جهت دهی پاسخ های ایمنی وابسته به سلول های T هستند. در افراد مبتلا به سرطان، سرکوب و یا انحراف پاسخ های ایمنی از جهت مطلوب، مانع عملکرد مناسب این سلول ها در قبال سلول های سرطانی می گردد. امروزه تولید، ازدیاد و بلوغ این سلول ها در شرایط آزمایشگاهی درحضور فاکتورهای بلوغی که در نهایت بتواند موجب شکل گیری پاسخ های TH15 در فرد دریافت کننده گردد، محور بسیاری از تحقیقات مرتبط با ایمونوتراپی سرطان ها قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر DNA آزادسازی شده از سلول تحت تاثیر داروی ضد سرطان ملفالان، بر بلوغ و فنوتیپ سلول های دندرتیک و نیزجهت دهی پاسخ های ایمنی مرتبط با بهبود یا تشدید بیماری در لنفوسیت های T کمکی می باشد.
در این مطالعه تاثیر DNA آسیب دیده رده سلولی MCF-7، که تحت تیمار با عامل آلکیله کننده ملفالان تهیه شده است در همراهی با عوامل بلوغ استاندارد (TNF-α و6 MCM) بر شاخص های بلوغ سلول های دندرتیک از قبیل مورفولوژی، فنوتیپ، توان بیگانه خواری، قدرت القاء 7MLR و ترشح سایتوکاینی در قیاس با گروه شاهد تیمار شده با عوامل بلوغ استاندارد، بررسی شده است.
داده ها نشان دادند که تیمار سلول های دندرتیک با DNA آسیب دیده موجب افزایش بیان CD83(شاخص بلوغ سلول های دندرتیک)، کاهش قدرت بیگانه خواری سلول ها و نیز جهت دهی پاسخ ها به سمت تشکیل فنوتیپ DC1 و تیپ سیتوکاینی TH1می شود.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که DNA آسیب دیده در القاء بلوغ سلول های دندرتیک و جهت دهی پاسخ ایمنی مناسب بر ضد رده سلولی سرطان سینه (MCF-7) کارآمد می باشد.