عوامل موثر در سرانجام کودکان مبتلا به آسیب حاد ریوی

زمینه و ا آسیب حاد ریه یک نارسایی تنفسی هیپوکسمیک تهدید کننده حیات است. بیماران مبتلا به آسیب حاد ریه نیازمند مراقبت های شدید و تهویه مکانیکی طولانی مدت هستند. علیرغم پیشرفت هایی در درک ما از پاتوفیزیولوژی این وضعیت، میزان مرگ و میر هنوز بالاست و نجات یافتگان، بویژه کودکان درگیر، دچار کاهش شدید کیفیت زندگی می گردند. تاکنون، مطالعات متعددی سعی در یافتن عوامل مرتبط با پیش آگهی در این بیماران نموده اند؛ ولی اطلاعات موجود ناهمگون می باشند. هدف از این مطالعه تعیین عوامل موثر در سرانجام کودکان مبتلا به آسیب حاد ریه می باشد.
در یک مطالعه مقطعی، 64 کودک مبتلا به آسیب حاد ریه طی مدت 22 ماه در مرکز آموزشی- درمانی کودکان تبریز بررسی شدند. سرانجام بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان تعیین و براین اساس، بیماران به دو گروه ترخیص شده و فوت کرده تقسیم گردیدند. مشخصات بیماران شامل سن، جنس، بیماری زمینه ای، مشخصات تهویه مکانیکی، گازهای خونی شریانی، درگیری ارگان، وجود ARDS و امتیاز PRISM بین دو گروه مقایسه شد.
میزان مرگ و میر بخش مراقبت های ویژه کودکان 6/51% بود. متغیرهای غیرمستقل موثر در مرگ و میر شامل افزایش (منفی تر شدن) BE، مقادیر بالاتر PEEP و PIP و نمره PRISM بالا در بدو پذیرش و نیز وجود درگیری سایر ارگان ها و ARDS بودند. متغیرهایی نظیر سن، جنس، بیماری زمینه ای، مدت بستری، PaO2 و PaCO2 بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشتند. تنها متغیر پیش بینی کننده مستقل مرگ و میر در مطالعه چندمتغیره، نمره PRISM بالا در بدو پذیرش بود (≥5/13، حساسیت 8/75%، ویژگی 3/90%).
نمره PRISM تنها متغیر معتبر پیش بینی کننده مرگ و میر طی بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان در بیماران مبتلا به آسیب حاد ریه بود.