تاثیر آرسنیک بر لوله عصبی جنینی موش و ارتباط آن با پروتئین RFC-1

آرسنیک، از مواد سمی محیط اطراف است که به صورت غیر آلی در آب مصرفی وجود دارد. فرضیه مورد نظر در این تحقیق این است که آرسنیک باعث بروز نقایص لوله عصبی می شود که احتمالا با کاهش دریافت فولیت ارتباط دارد. در این مطالعه سدیم آرسنیک از طریق داخل صفاقی با دوز mg/kg40 وزن بدن در روز ششم حاملگی به 20 موش باردار تزریق شد. جنین های مربوط به گروه های شاهد و آزمایشی در روزهای 19، 16، 10 و 8 جنینی از رحم خارج شدند. تمامی جنین های شانزده و نوزده روزه تحت مطالعه مورفولوژیکی ناحیه لوله عصبی قرار گرفتند و مطالعات هیستومورفولوژیک از طریق رنگ آمیزی های (H&E) و (I.F) ایمونونوفلورسانسی انجام شد. تزریق 40 میلی گرم بر کیلوگرم سدیم آرسنیک، منجر به بروز نقایص مورفولوژیکی شامل باز بودن بطن چهارم مغزی، اگزنسفالی، میلومننگوسل و آنانسفالی شد. مقایسه دو گروه شاهد و آزمایشی نشان دهنده وجود ارتباط معنی دار در روز 16 جنینی بود، همینطور مطالعه هیستومورفولوژیک لوله عصبی وجود اختلاف معنی دار بین دو گروه را در روزهای 19، 16، 10 و 8 را ثابت کرد. بررسی های میکروسکوپیک با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوفلورسانس، نشان داد که میزان پروتئین 1-RFC در بافت عصبی کاهش یافته و احتمالا نقایص ایجاد شده در لوله عصبی توسط آرسنیک در ارتباط با کاهش بروز این پروتئین باشد.