رابطه بین آموزشهای ضمن خدمت و اثربخشی کارکنان (در شرکت نفت اهواز)

در این پژوهش، ضمن بررسی رابطه بین آموزش های ضمن خدمت سازمان و اثربخشی کارکنان آن، میزان اثربخشی کارکنان نیز سنجیده می شود. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. این تحقیق در شرکت نفت اهواز صورت گرفته و قلمرو زمانی نیز شهریور و مهر سال 1388 می باشد. حجم نمونه مورد نیاز پژوهش نیز از همین جامعه آماری و بر اساس فرمول استفاده شده، تقریبا برابر با 119 نفر می باشد که در نهایت 153 پرسشنامه توزیع و 120 پرسشنامه جمع آوری و تحلیل گردید. شیوه نمونه گیری این تحقیق، تصادفی طبقه ای می باشد. یعنی از میان کارکنان سازمان به تعداد حجم نمونه، افرادی به تصادف انتخاب گردیدند. داده های مربوط به ساعات آموزشی کارکنان از طریق شناسنامه های آموزشی آنان و داده های مربوط به اثربخشی کارکنان از طریق پرسشنامه جمع آوری شده است. جهت بررسی فرضیات تحقیق، از آزمون «ضریب همبستگی اسپیرمن» استفاده شد. به علاوه برای تعیین میانگین هر یک از ابعاد اثربخشی کارکنان، از آزمون t یک نمونه ای استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار Spss صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که از نظر کارکنان، وضعیت کلیه عوامل مورد آزمون در جامعه مطلوب است. همچنین در این تحقیق بین ساعات آموزش ضمن خدمت گذرانده شده با اثربخشی کارکنان و ابعاد آن رابطه معناداری مشاهده نگردید.