تاثیر میدان مغناطیسی ایستا بر القای آپوپتوزیس و تغییر در چرخه سلولی T-لنفوبلاست ها

آپوپتوزیس یا مرگ برنامه ریزی شده سلول، فرآیند فیزیولوژیک سلولی است که منجر به نمو فعال و طبیعی و همچنین حفظ هوموستازی بافتی می شود. آپوپتوزیس تحت تاثیر عوامل مختلف محیطی رخ می دهد. این مطالعه به منظور یافتن راهی کم خطر برای القای آپوپتوزیس در سلول های T-لنفوبلاست انسانی به بررسی اثر میدان مغناطیسی ایستا بر القای آپوپتوزیس پرداخت.
در این پژوهش آزمایشگاهی، دودمان سلولی T-لنفوبلاست های انسانی کشت داده شده (E6.1 یورکت)، به مدت 6 و 24 ساعت تحت تاثیر میدان مغناطیسی ایستای 6میلی تسلا قرار گرفتند. از لومینومتری برای سنجش میزان کل آپوپتوزیس، فلوسایتومتری برای سنجش میزان آپوپتوزیس اولیه و وسترن بلات برای سنجش میزان پروتئین های فسفریله ATM و E2F1 استفاده شد.
افزایش میزان آپوپتوزیس در سلول های تیمارشده نسبت به سلول های کنترل، 36 ساعت بعد از تیمار با میدان مغناطیسی 6میلی تسلا به مدت 6 (0/011=p) و 24 ساعت (0/055=p) معنی داری بود. 36 ساعت بعد از تابش دهی سلول ها با میدان مغناطیسی 6میلی تسلا، اولین تفاوت قابل ملاحظه بین سلول های تابش دیده و کنترل مشاهده شد (0/001>p).ا 24 ساعت بعد از تیمار سلول ها با میدان مغناطیسی 6میلی تسلا، میزان جمعیت سلول ها در فازهای S و G2 کاهش و 36 ساعت بعد از تیمار، جمعیت این دو فاز رو به افزایش گذاشت و جمعیت سلولی فاز G1 کاهش یافت. تیمار با میدان مغناطیسی 6میلی تسلا، باعث افزایش مقدار پروتئین فسفریله ATM در ناحیه سرین 1981 و پروتئین فسفریله E2F1 در ناحیه سرین 31 شد.
میدان مغناطیسی ایستای 6میلی تسلا با افزایش و فعال سازی پروتئین های ATM و E2F1 در سلول های تیمارشده، باعث القای آپوپتوزیس در آنها می شود.