تاثیر فعالیت وامانده ساز هوازی بر eHSP72، CK و کاتکول آمین های سرم مردان ورزشکار و غیرورزشکار

پروتئین های استرسی به عنوان بخشی از دستگاه ایمنی ذاتی، تحت شرایط مختلف ازجمله فعالیت های ورزشی، تغییر می یابند. از سال 2000 میلادی محققین توجه گسترده ای روی پاسخ پروتئین استرسی_72 خارج سلولی نموده اند. بحث های فراوانی درمورد سازوکار رهایش این پروتئین در سرم خونی انسان متعاقب فعالیت ورزشی موجود است. با این حال، هنوز این نکته مورد سوال است که افزایش پروتئین های استرسی متعاقب التهاب و یا واکنش به آسیب سلولی و ترمیم آن است یا خیر؟
تحقیق حاضر به صورت نیمه تجربی، روی دو گروه ورزشکار استقامتی و افراد غیرفعال، طی آزمون وامانده ساز بروس، اجرا گشت. از نمونه های سرمی قبل و بعد آزمون، جهت سنجش شاخص های مورد نظر استفاده شد. کلیه ی بررسی های آماری به کمک تحلیل واریانس دوطرفه(2×2) و پس آزمون تعقیبی بونفرونی، در سطح معنی ‎داری 05/0 با استفاده از نرم افزار SPSS16 انجام پذیرفت.
فعالیت وامانده ساز باعث افزایش معنی دار شاخص های مورد بررسی گردید. دامنه ی تغییرات اپی نفرین، نوراپی نفرین و پروتئین استرسی-72 سرمی ورزشکاران، پس از انجام قرارداد، نسبت به افراد غیرفعال، به طور معنی داری بیشتر بود. تفاوت دامنه ی تغییرات کراتین کیناز تام سرمی افراد ورزشکار و غیرفعال پس از انجام قرارداد معنی دار نبود.
با توجه به فعالیت بیشتر ورزشکاران، و پاسخ قوی تر آنها به شاخص های مورد بحث، نتیجه گیری شد که شدت های بالای فعالیت با استرس و التهاب بیشتر همراه می باشد. به دلیل پاسخ قوی تر نوراپی نفرین و رابطه ی بالا بین نوراپی نفرین و پروتئین استرسی_72 پیشنهاد شد که تولید این پروتئین احتمالا تحت کنترل کاتکول آمین ها باشد. با تکیه به داده های کراتین کیناز می توان بیان کرد که آمادگی بالای بدنی، به توانایی بدن جهت مقابله با آسیب سلولی در شدت های بالاتر فعالیت می انجامد.