اختلال عملکرد جنسی در مردان تحت درمان نگهدارنده با متادون و رابطه آن با دوز مصرف متادون، سطح خونی تستوسترون و پرولاکتین

زمینه وا هداف: اختلال عملکرد جنسی با مکانیسمی ناشناخته، بزرگترین مانع پایبندی به درمان نگهدارنده با متادون است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین عملکرد جنسی با دوز مصرفی متادون، سطح خونی پرولاکتین و تستوسترون در این بیماران اجراشده است.
دریک مطالعه مقطعی 135 بیمار واجد شرایط ورود به مطالعه به روش نمونه گیری آسان انتخاب و پس از کسب رضایت مکتوب شرکت در مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارهای سنجش شامل (IIEF (International Index of Erectile Function Questionnaire، وBeck Depressive Inventory (BDI-II) بود. از مراجعین یک نمونه خون جهت اندازه گیری سطح خونی پرولاکتین و تستوسترون گرفته شد. داده ها با نرم افزار SPSS-16و آزمونهای آماری Spearman''s correlation coefficient و Multiple linear regression مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی بیماران 44/9 ± 38/36 سال بود. 8/94٪ دچار درجات خفیف تا شدید اختلال عملکرد جنسی بودند و میانگین دوز مصرفی متادون 4/38 ± 2/ 100 میلیگرم در روز و سطح خونی پرولاکتین و تستوسترون به ترتیب، 6/6 ± 7/8 و 1/3 ± 8/4 میکروگرم در لیتر بدست آمد. ضریب همبستگی اسپیرمن ارتباط معنی داری بین نمره عملکرد جنسی با دوز مصرفی متادون (8/0 =P 021/0 r=) و سطح خونی تستوسترون (25/ 0 =P، 101/0 r=) نشان نداد اما با سطح خونی پرولاکتین((039/0= P، 18/0 r=) ارتباط معنی دار مشاهده گردید.
سطح خونی پرولاکتین می تواند به عنوان پیش بینی کننده نمره عملکرد جنسی بیماران تحت درمان نگهدارنده با متادون مورد استفاده قرار گیرد.